Cocktail socialist

"Obama is een cocktail socialist." Die frase hoorde ik iemand zeggen. In een monoloog die veel verder ging, over in feite het afschilderen van democraten, door (natuurlijk) een republikein. Het thema: hypocrisie.

In de VS is het imago van Obama toch wel heel anders dan in Europa. Misschien niet onder democraten, die de man op handen dragen, maar wel onder de republikeinen. Obama draait het gezegde van JFK gewoon om, hoorde ik ook iemand zeggen. Als Kennedy zei: "Ask not what your country can do for you—ask what you can do for your country," zou Obama het precies omdraaien.

Het gaat bij hun (democraten) niet om zelfvoorzienigheid (selfsufficiency), maar de staat moet jou leven maar voorzien. "Nancy Pelosi zei het ook precies zo in 2009: Ik zou mijn werk moeten kunnen opgeven en dan geeft de staat mij medicare..."

Of dat in de context van Universeel basis-inkomen stond, weet ik niet.

"Onverantwoordelijk!"

Maar dit is hoe het debat in het Rode (Rood was niet altijd de kleur van de republikeinen, dat kwam na 200) overkomt.

Zoekend op "cocktail socialist" kom ik dat begrip nauwelijks tegen.

Wel negatieve commentaren over de ex-president, zoals deze:

• Toch bestaat er nog een andere interpretatie van Obama's merkwaardige betrokkenheid bij Democratische medewerkers tijdens de regeringen van Trump en Biden. Namelijk dat Obama nooit de leider van iets was, noch toen, noch nu. Na zijn presidentschap was Obama gefixeerd op het vergaren van witgewassen vermogen via tussenpersonen zoals Spotify en Netflix, het kopen van luxe onroerend goed en het rondhangen op privéjachten met beroemdheden. Zijn stratosferische egoïsme en gebrek aan zelfbewustzijn motiveerden hem om af en toe in het openbaar naast Biden te verschijnen als een grotere, populairdere figuur, waarmee hij aangaf dat hij "degene" was die de touwtjes in handen had.
• We weten dat dit volkomen onjuist is. Obama heeft bewezen een door beroemdheden geobsedeerde, nep-miljardair te zijn met de luie pretentie ook maar enige positieve invloed te hebben op de interne werking van de Amerikaanse overheid. Hij heeft zichzelf gepresenteerd als een egocentrische lichtgewicht die zelfs voor de normen van Washington D.C. adembenemend narcistisch was... (https://www.tigerdroppings.com/rant/politics/barack-obama-the-political-genius-that-wasnt/116157772/)

Dit is natuurlijk maar een reactie, maar wanneer je verder luistert naar de verhalen in de VS dan klinkt dit beeld algemeen over Obama. Het is pure retoriek. Iemand zegt bijvoorbeeld: "Obama zijn speeches zijn zo kunstmatig, met al die pauses, hij durft niks te zeggen zonder te denken."

En dat sluit aan waarom mensen achter Trump staan, die zegt wat hij denkt, en dat kan best wel eens mede door de legacy van de ex-president zijn gekomen.

Pure retoriek.

In de media zien je wel Champagne Socialist, maar dat slaat dan op de situatie in GB. Naast Cocktail socialist zijn er ook termen zoals limousine liberal, die het andere kamp belichten. 

Maar dat Obama Trump in het zadel geholpen heeft vind ik toch wat ver gaan. Al is het wel iets wat verder onderzoek uitnodigt. Maar presidenten zijn denk ik - het resultaat van een economische en sociale orde, waarin ze niet leidend zijn, maar volgend. Lagging i.p.v. leading. Dus Trump leidt nu over de problemen van vroeger, maar niet over die van nu of voor de toekomst, want die komen heus niet door zijn toverstaf tot stand. De wereld is daar veel te complex voor.

Ik luister ook naar een schrijver van een nieuw boek (april 2025) over waarom de wereld zo onbegrijpelijk is (C.M.). Dat gaat over individuele soevereiniteit, we hebben genoeg van censuur... Doge is een goede start. Begrijpen waar dit geld (overheidsuitgaven) vandaan komt. Overheid heeft nu de mogelijkheid om de economie te engineeren. Maar dat is dus niet het geval. De overheid kan enkel de financiële economie beïnvloeden en sturen, maar de economie zelf niet. En die twee zijn niet hetzelfde.

Die "Goldbugs" ... "Ik geloof enkel in Bitcoin," zegt de interviewer.

Maar het echte probleem van dit boek is dit, het hoofdstuk, zoals ze zelf vertelt, over: Van Barter to Bitcoin... Dat betekent dat deze schrijfster, maar voor mij vooral ondernemer, enkel schrijft voor haar doel van de onderneming (in bitcoin en real-estate) en dat het boek een voucher is voor veel grotere omzet. Wat Barter begon misschien ooit tweeduizend jaar (2000) geleden, maar de Bitcoin is nog geen twintig (20) jaar oud. Kan je echt in termen van geschiedenis iets zinnigs zeggen over de Bitcoin, anders dan journalistieke korte termijn kreten?

--