Het meer en de boot

Wanneer je een zeegebied vergelijkt met een merengebied dan is de boot die daar ergens - figuurlijk - tussen ligt. Er zijn natuurlijk zeevaardige schepen of boten, maar het idee van een boot zal je toch eerder vinden in een rivierrijke omgeving of die bij meren.

Zelf heb ik maar beperkte ervaring met boten en varen en vooral met havens waar die dingen vertrekken of "aangemeerd" staan.

Bijvoorbeeld deze waar ik vroeger een vriendje had die mee af en toe meenam naar het buitenhuis van de familie. Zij hadden trouwens geen boot, maar dat had wel gekund. 

Een oom die nooit echt een oom was, had wel een boot en vroeg ons - mij en mijn moeder - om mee te gaan. En op zich gaf dat aardige vergezichten en mooie beelden waarvan er een enkele nog wel in mijn geheugen te vinden is. 

Veel water. Blauw gekleurd water. 

Voor velen is het waterleven een vorm van vrijheid. Er zijn maar een beperkt aantal regels, al is het hier ook zo, overal zijn regels en dus ook op water. En met een beperkt aantal regels kan je doen wat je wil. Maar vooral betekent een boot: ruimte.

Dat ruimteprobleem dat je voelt in de stad lost zich op het water op.

Een woonboot is dan nog een speciaal geval. Die hadden we in ons dorp aan de "grachten" liggen. En ik liep er altijd langs met het neutrale gevoel. Ik had er geen echte mening over. Ik wilde ook niet pre sé zien hoe het daar binnen was. en als je me nu vraagt of ik ooit een woonboot van binnen heb gezien, denk ik dat het antwoord, Nee is.

Dan op zee. Ik ben per boot naar Engeland gevaren en vele jaren later van het grootste eiland naar Kyushu (meen ik dat het heet) een  zuidelijker gelegen eiland. Die reis duurde dertig uur, weet ik nog goed.

Een cruise heb ik nooit meegemaakt. Ook niet te tegenwoordig meer populaire rivierentocht. En heb ook niet echt de behoefte daartoe.

Dan hadden we zelf een boot op de jeugdvakanties met zeil en motor en ik heb nog een litteken op mijn pols omdat ik tussen de wal en het schip kwam bij het aanmeren. Het ziekenhuis kwam er niet bij. Zo erg was het ook weer niet.

Havens heb ik ook wel weer gezien, en die zijn hier aan de kust in Spanje ook niet weg te denken. Maar ik heb daar geen echt gevoel bij. Een thuishaven? Dat je met de boot thuiskomt. Nee, maar dan denk ik bijvoorbeeld weer aan die jeugdvakanties, waar er een thuishaventje aan het terrein van het huisje lag, ... dat moet een andere naam hebben, een boothuis? En die kan ik me nog scherp voor de geest halen. Het klotsen van het water, wanneer je er net instapte. In de boot dan.

Griekenland. Een van de redenen, denk ik dat Griekenland me niet trekt als emigratieland is precies die water-architectuur. Ik ben er een aantal keren geweest, maar mijn passie ligt er niet.

Een belangrijke ervaring die ik mis, is die van mijn broer. Dat was (en is denk ik) een echte bootliefhebber en heeft tijden gehad dat zijn productassortiment met boten vergeven was. Later heeft hij zich van de concurrentie moeten terugtrekken. Maar ik herinner me de paar bootreizen nog wel. Hij woont ook - niet toevallig denk ik dan - in een land zonder zee, en met meren!

-- foto boven: prompt: "a boot on a lake," dan krijg je dus dat.

--