Onzichtbaar, dus onbelangrijk (?)
Hoe belangrijk is een goede conditie? Een lichamelijke conditie is typisch zo'n voorbeeld van iets dat niet zichtbaar is, maar wat toch wel belangrijk kan zijn. Het is desondanks vaak moeilijk te meten. Hoe belangrijk is nu precies een goede conditie?
Laatst hoorde ik iemand vertellen dat hij verhuist was en nu meer moest lopen. Concreet, twee keer een half uur of ik geloof zelfs een uur per dag. En dat was voor de verhuizing slechts vijf minuten.
Op het eerste gezicht is dat een achteruitgang. Reistijd is natuurlijk een verkapte vorm van overwerk zonder dat het uit betaald wordt.
Maar is dat ook zo? Wandelen wordt gezien als een van de belangrijkste gezondheidsfactoren, wandelen, sporten of gewoon bewegen. De grootste filosofen waren fervente wandelaars. Wanneer je jong bent en meer dan gemiddeld actief dan merk je dat misschien niet zo, maar vooral naarmate je ouder wordt wordt beweging belangrijk.
Maar ook stil zitten en mediteren is belangrijk. Ik kan het niet concreet maken, maar een half uur per dag mediteren of mindfulness doet wonderen. Het is tijd die je niet direct terugverdient met meer beloning, en zeker niet op korte termijn is het een verlies aan tijd die je niet ergens anders aan kan besteden. maar op lange termijn?
Dit is een algemeen punt in productiviteit, dat het onzichtbare ook onbelangrijk wordt gezien. De façade van een gebouw wordt wel geverfd, maar het onderhoud en de binnenkant krijgt vaak minder aandacht, puur omdat het niet zichtbaar is.
Dat is een van de wetten van productiviteit: hij of het dat niet zichtbaar is krijgt geen aandacht. En zonder aandacht wordt je niet automatisch beloond. Je krijgt pas een beloning als je je nek uitsteekt.
Manifestatie is daarbij mogelijk een sleutelbegrip. Problemen die zich manifesteren krijgen automatisch aandacht, en logischerwijs, wanneer deze zich niet openbaren niet. Bij organisaties worden problemen soms weggemoffeld of op een andere manier geheim gehouden. De gedachte kan zijn dat wanneer het probleem niet zichtbaar of bekend is, het ook niet een probleem is.
Dat zou je een filosofie kunnen noemen: iets wat niet genoeg openbaarheid krijgt, mag onbelangrijk blijven. Wanneer een probleem groot genoeg wordt is er nog tijd genoeg om het aandacht te geven.
Relevantie? We leven in een tijd van ultra-profilering: wie niet zichtbaar is, bestaat niet.
--
2017/10/verkoopcultuur-twee-voorbeelden
Laatst hoorde ik iemand vertellen dat hij verhuist was en nu meer moest lopen. Concreet, twee keer een half uur of ik geloof zelfs een uur per dag. En dat was voor de verhuizing slechts vijf minuten.
Op het eerste gezicht is dat een achteruitgang. Reistijd is natuurlijk een verkapte vorm van overwerk zonder dat het uit betaald wordt.
Maar is dat ook zo? Wandelen wordt gezien als een van de belangrijkste gezondheidsfactoren, wandelen, sporten of gewoon bewegen. De grootste filosofen waren fervente wandelaars. Wanneer je jong bent en meer dan gemiddeld actief dan merk je dat misschien niet zo, maar vooral naarmate je ouder wordt wordt beweging belangrijk.
Maar ook stil zitten en mediteren is belangrijk. Ik kan het niet concreet maken, maar een half uur per dag mediteren of mindfulness doet wonderen. Het is tijd die je niet direct terugverdient met meer beloning, en zeker niet op korte termijn is het een verlies aan tijd die je niet ergens anders aan kan besteden. maar op lange termijn?
Dit is een algemeen punt in productiviteit, dat het onzichtbare ook onbelangrijk wordt gezien. De façade van een gebouw wordt wel geverfd, maar het onderhoud en de binnenkant krijgt vaak minder aandacht, puur omdat het niet zichtbaar is.
Dat is een van de wetten van productiviteit: hij of het dat niet zichtbaar is krijgt geen aandacht. En zonder aandacht wordt je niet automatisch beloond. Je krijgt pas een beloning als je je nek uitsteekt.
Manifestatie is daarbij mogelijk een sleutelbegrip. Problemen die zich manifesteren krijgen automatisch aandacht, en logischerwijs, wanneer deze zich niet openbaren niet. Bij organisaties worden problemen soms weggemoffeld of op een andere manier geheim gehouden. De gedachte kan zijn dat wanneer het probleem niet zichtbaar of bekend is, het ook niet een probleem is.
Dat zou je een filosofie kunnen noemen: iets wat niet genoeg openbaarheid krijgt, mag onbelangrijk blijven. Wanneer een probleem groot genoeg wordt is er nog tijd genoeg om het aandacht te geven.
Relevantie? We leven in een tijd van ultra-profilering: wie niet zichtbaar is, bestaat niet.
--
2017/10/verkoopcultuur-twee-voorbeelden
Reacties