De wereld volgens Netflix
Sinds begin 2018 is er een hoop veranderd. Voor Netflix is er bijzonder meer concurrentie gekomen, dat ten eerste. Waar het voorheen, HBO (AT&T), Netflix en Amazon Prime of Hulu (nu van Disney) was, komt de concurrentie nu van Disney (waardoor Netflix een groot deel van haar speelfilm is verloren), Apple of locale content providers, zoals in Spanje Movistar (Telefonica).
Dan is er sinds het coronavirus een extra grote toeloop op dit soort contentbedrijven gekomen, en zijn het aantal abonnees sterk gegroeid. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht voor de Netflix-belegger.
Maar blijft dat zo?
Bij ons staat ook al langere tijd de TV op deze provider afgesteld, en hebben we nauwelijks nog andere kanalen aan staan, laat staan gewone tv. Zeker nu is het nieuws steeds hetzelfde: Corona-nieuws.
Maar zo heb ik ook beter kunnen zien hoe Netflix werkt. Allereerst blijft de (productie en verkoop van) series de belangrijkste pijler. Ik heb er een aantal gezien, en wat viel me dan op? Dat was dat Netflix niet anders is dan andere bv Hollywood-producenten die conservatief een formule toepassen waardoor ze het meeste kans op succes hebben. Namelijk een vervolg of Sequel produceren. Zo zag ik La casa de papel, waar de eerste twee seizoenen een interessante vertoning gaven van een leuk idee, maar in de seizoenen, 3, 4 en 5 werd dezelfde formule herhaald. Ik had het dus wel gezien. Datzelfde gebeurt bij Vis-a-vis en bijna alle andere series. Het begin is leuk, maar het (de sequel) gaat al snel vervelen.
Dit is typisch, maar vooral conflicterend met het innovatieve karakter van het bedrijf. Als bedrijf zou het steeds weer moeten innoveren, als content-producer (en soms makelaar, want veel series worden eerst gekocht van primaire TV-zenders) doet ze meer van hetzelfde.
Dan een andere innovatie: de op historische feiten gebeurde (mini)serie. Ook dat is vernieuwend en hier is vraag naar. Mensen die minder goed op de hoogte zijn van de geschiedenis - en wie is dat niet - krijgen bij Netflix een tweede kans. Zo krijg je inzicht in het leven van de Unabomber, O.J. Simpson, of dichter bij huis het professionele leven in Hollywood Avant het #Metoo tijdperk. Netflix geeft dan vaak een eigen interpretatie. Zo ook als in het verhaal van Unorthodox. Het ligt dicht bij de waarheid en men leert nog eens wat. Ter lering en de vermaak. [Trouw vindt de serie zelf behoorlijk orthodox] Onlangs zag ik The Spy met Sacha Baron Cohen, over het leven van de Israëlische spion in Syrië. En ook daar denk je dan, Goh, wat een verhaal. Mooi gespeeld van die echte Cohen. We zien Mohammen Bin Laden, die in een enkel fragment zijn zoon, Osama bij zich roept. Dat wil het publiek natuurlijk zien, de link van het recente heden naar de geschiedenis, om het ook nog een actueel tintje mee te geven.
Maar het is maar een interpretatie van de feiten. Er is zeker een historische basis, maar het is wel "Netflix."
Ondertussen zitten we dus in quarantaine achter de buis geplakt. Dit is een nieuwe tijd. Maar het is ook een intermezzo naar iets nieuws. Netflix zal nog wel blijven groeien, maar ik verwacht ook dat het Netflix-tijdperk een keer ten einde komt. Dat men ook de schadelijke kant ervan gaat inzien. Los van de verslaving die het biedt, is het de semi-werkelijkheid waar we een keer genoeg van zullen krijgen, verwacht ik. Of er komt gewoon weer iets nieuws, waar we dan weer massaal onze aandacht
aan geven.
--
2018/01/het-succes-achter-netflix
--
Boeken over Netflix:
- That will never work (2019) van medeoprichter Marc Randolph
- Netflixed (2012)
Maar blijft dat zo?
Bij ons staat ook al langere tijd de TV op deze provider afgesteld, en hebben we nauwelijks nog andere kanalen aan staan, laat staan gewone tv. Zeker nu is het nieuws steeds hetzelfde: Corona-nieuws.
Maar zo heb ik ook beter kunnen zien hoe Netflix werkt. Allereerst blijft de (productie en verkoop van) series de belangrijkste pijler. Ik heb er een aantal gezien, en wat viel me dan op? Dat was dat Netflix niet anders is dan andere bv Hollywood-producenten die conservatief een formule toepassen waardoor ze het meeste kans op succes hebben. Namelijk een vervolg of Sequel produceren. Zo zag ik La casa de papel, waar de eerste twee seizoenen een interessante vertoning gaven van een leuk idee, maar in de seizoenen, 3, 4 en 5 werd dezelfde formule herhaald. Ik had het dus wel gezien. Datzelfde gebeurt bij Vis-a-vis en bijna alle andere series. Het begin is leuk, maar het (de sequel) gaat al snel vervelen.
Dit is typisch, maar vooral conflicterend met het innovatieve karakter van het bedrijf. Als bedrijf zou het steeds weer moeten innoveren, als content-producer (en soms makelaar, want veel series worden eerst gekocht van primaire TV-zenders) doet ze meer van hetzelfde.
Dan een andere innovatie: de op historische feiten gebeurde (mini)serie. Ook dat is vernieuwend en hier is vraag naar. Mensen die minder goed op de hoogte zijn van de geschiedenis - en wie is dat niet - krijgen bij Netflix een tweede kans. Zo krijg je inzicht in het leven van de Unabomber, O.J. Simpson, of dichter bij huis het professionele leven in Hollywood Avant het #Metoo tijdperk. Netflix geeft dan vaak een eigen interpretatie. Zo ook als in het verhaal van Unorthodox. Het ligt dicht bij de waarheid en men leert nog eens wat. Ter lering en de vermaak. [Trouw vindt de serie zelf behoorlijk orthodox] Onlangs zag ik The Spy met Sacha Baron Cohen, over het leven van de Israëlische spion in Syrië. En ook daar denk je dan, Goh, wat een verhaal. Mooi gespeeld van die echte Cohen. We zien Mohammen Bin Laden, die in een enkel fragment zijn zoon, Osama bij zich roept. Dat wil het publiek natuurlijk zien, de link van het recente heden naar de geschiedenis, om het ook nog een actueel tintje mee te geven.
Maar het is maar een interpretatie van de feiten. Er is zeker een historische basis, maar het is wel "Netflix."
Ondertussen zitten we dus in quarantaine achter de buis geplakt. Dit is een nieuwe tijd. Maar het is ook een intermezzo naar iets nieuws. Netflix zal nog wel blijven groeien, maar ik verwacht ook dat het Netflix-tijdperk een keer ten einde komt. Dat men ook de schadelijke kant ervan gaat inzien. Los van de verslaving die het biedt, is het de semi-werkelijkheid waar we een keer genoeg van zullen krijgen, verwacht ik. Of er komt gewoon weer iets nieuws, waar we dan weer massaal onze aandacht
aan geven.
--
2018/01/het-succes-achter-netflix
--
Boeken over Netflix:
- That will never work (2019) van medeoprichter Marc Randolph
- Netflixed (2012)
-- update 14 juni.
Inmiddels gezien: Godless, een western waarin Vrouwen een belangrijke rol spelen, maar de hoofdrol toch naar mannen uit gaat. op zich een mooi verhaal, maar toch ook niet echt vernieuwend.
En, The English Game, over voetballer Fergus Suter. Dat vond ik wel een interessant verhaal, met mooie tegenstellingen uit die tijd. Een kort verhaal met een duidelijk doel: laten zien hoe het voetbal van nu begon in Engeland. Uniek materiaal. Maar wel zeldzaam.
-- meer over Netflix en haar verslavingsaanpak is in het boek - Binge Marketing - te lezen.
Reacties