Alles wat Trump aanraakt sterft (&) The case for Trump
Twee boeken, twee tegengestelde visies. Wie heeft gelijk?
Door president Trump te steunen, hebben republikeinen en conservatieven hun waarden en principes gecompromitteerd. Even terug in de tijd: de verkiezingsuitslag van 2016 verraste iedereen, de kandidaat inbegrepen. Hij werd frontrunner voor de republikeinen. Het interessante aan Trump is niet zozeer dat zijn stemmers aanhangers zijn van conspiratietheorieën of dat hij de vertrouwde conservatieve beginselen vaarwel zegt. Het is dat de leider van de republikeinse partij - The grand old party, GOP - met de rit meegedaan heeft, en plichtmatig Trump gevolgd is alsof het hun lang-gehouden geloof was in fiscaal conservatisme, begrensd beleid en constitutionalisme er nooit toe gedaan hebben.Er is geen ontsnappen aan: de omarming van de GOP van Trump heeft de fundering gelegd voor haar eigen ontslag. Elke keer blijkt dat conservatieve politici hun eigen principes in de wind hebben geslagen. Door Trump te verdedigen brachten ze hun partij en hun eigen ambities boven het nationale welzijn. Iets anders was niet te verwachten van diehard supporters zoals Steve King, but selling out is a phemenon that currently runs the gamut of the republican party... Er zijn opportunisten zoals senator Mitch McConnell, rationalizers zoals Paul Ryan the speaker of the house, en een hele zwerm aan yellow-bellies die bang zijn voor Trump's twitter followers.
The Never Trump beweging biedt opstand tegen Trumps autoritaire beleid en belicht zijn zwakke presidentiële kwaliteiten. De the never trump movement werd (al) in 2015 opgericht door de auteur om Trump tegen te houden om genomineerde te worden van de republikeinen. Sindsdien heeft Wilson getracht Trump's corruptie aan het licht te houden en de infectie bij de conservatieven te laten uitwerken. Het argument voor TNTM is eenvoudig: het ontbreekt Trump aan de kwaliteiten om president te zijn en hij is een serieuze bedreiging voor zowel de republikeinse partij en de natie als geheel.
Goede presidenten hebben kwaliteiten zoals waardigheid en visie, focus en optimisme als ook het kunnen leiden met eerlijkheid en integriteit. Trump heeft deze kenmerken niet. Neem leiderschap. Leiders moeten te vertrouwen zijn, maar Trump is een pathologische leugenaar. IN plaats van de regeren ontkent hij alle aantijgingen aan zijn persoon. Iemand die liegt over de omvang van zijn presidentiële toeschouwers bij de inauguratie kan nergens mee vertrouwd worden. En het blijkt uit de peilingen, 66% wantrouwt Trump.
De verreikende macht van de president is ook zeer on-conservatief. In feite rook het naar autoritarisme. Zoals de bureaucratische deregulering. Men zegt dat dit een van zijn successen is, maar Wilson ziet hierin de macht van zijn donors die geld gedoneerd hebben om dit te bereiken... Een deel van de republikeinse en conservatieve insiders hebben Trumps' opstap naar de macht mogelijk gemaakt. Als Trump zo slecht is zoals Wilson beweert, hoe komt hij dan president? De lobbyisten, donoren de media hebben elk hun rol, maar belangrijker is de rol van de conservatieve insiders. Zij zijn verantwoordelijk voor hoe republikeinen in het speciaal en de Amerikaanse stemmers in het algemeen zich naar Trump keerde. Kort gezegd, omarmden de republikeinen de slogan make american great again. Het begon in 2010 met de tea party, die de republikeinen oprichtten om hun aanhang uit te breiden. Het was geen "beweging" maar slechts een stel boze burgers geleid door fox news. Deze nieuwe republikeinen voelden zich onmachtig en waren tegen iedereen die anders dan hun zelf waren. En Trump was precies de man die ze op het oog hadden; de boodschap van Trump ( witter, straighter en meer geïsoleerd) was precies de boodschap die ze zochten. Het gevolg was bekend: de republikeinen steunden de tea party, and Trump was there to harvest their work. Maar de fout lag niet enkel bij de GOP-strategen. Het waren ook de conservatieven die hun principes over boord gooiden. Zoals Senator Ted Cruz, die merkte dat wanneer hij verloor, zijn principes over boord gooide en Trump steunde....
Onder Trump, werd de GOP staats, financieel flamboyant en een mogelijk-maker van blank nationalistisch populisme. Als president is het serviele volgen van Trump doorgezet met de schade van dien. Zowel aan de republikeinen als aan de conservatieve beweging. De GOP was altijd aanhanger van een kleine overheid. Nu is daar niets meer van over. Er moet een muur komen (investeringen). En republikeinen waren gemunt op begrotingstekorten te beperken, maar de uitgaven reizen de pan uit, zogezegd. Al is dit minder belangrijk dan de racistische uitlatingen en politiek die Trump voert en waarmee hij Afro-Amerikanen en hispanic voters verloren heeft.
Samenvattend. Van zijn autoritaire politiek tot zijn racisme, inconsistente en onacceptabele gedrag is Trump de slechtste president die de VS ooit heeft gehad, ... en de republikeinse partij moet zichzelf ontdoen van haar inhumane en intolerante individuen die er in de Trump-tijd zijn binnengedrongen, dan heeft het een divers platform gecreëerd en verzekert zichzelf voor een goede toekomst voor America.
[Nieuwste boek van dezelfde schrijver: Running Against the Devil: A Plot to Save America from Trump--and Democrats from Themselves, 2020]
B. The Case for Trump. Schrijver: Victor Davis Hanson.
16 juni 2015 kondigt Trump aan dat hij meedeed aan de presidentsverkiezingen. Tegen die tijd was de Amerika verdeeld, en dat was nieuw. De coastal liberale elite die zichzelf verrijkt hadden over de rug van de globalisatie zette zich meer en meer af tegen een "disenfranchised american heartland." Inkomens in plaatsen zoals San Francisco of New York schoten als een raket omhoog, maar de middenklasse lonen in de roden staten stagneerden al decennia. Coastal Big Tech, media en financiële bedrijven harkten triljoenen binnen van hun 7,4 miljard potentiële globale klanten, terwijl het binnenland van Amerika banen verloor die overzee verscheept waren.
Terwijl Obama de natie steeds verder naar links duwde, waren republikeinen zoals Mitt Romney en McCain onmachtig om dit proces te keren, omdat ze zelf gezien werden als elite, en waren onmachtig om de verbeelding van de Amerikaanse middenklasse te grijpen. Het probleem was niet dat rode staten blank arbeidersklasse democratisch stemden, ze kwamen gewoon niet opdagen in voldoende mate om op ongeïnspireerde en established republikeinen te stemmen.
Dan komt Trump. Anders dan eerdere republikeinen was hij niet bang om een knuppel binnen te gooien en de gevestigde orde te destabiliseren. En door zo te doen, motiveerde hij een sterk verdeelde en voorheen apathisch America op de been te krijgen en om te gaan stemmen. Hij deed dit door twee grote kwesties te concentreren in zijn campagne en dit door te voeren tot aan zijn huidige beleid.
Het eerste, is het idee dat America niet meer wint tegenwoordig. dit was het geval bij de oorlogen van zijn voorgangers waar de VS zich in betrok. Hij gebruikte het beeld dat hij een grote stok had die hij zou gebruiken, maar alleen als hij zou winnen. Natuurlijk zou hij ISIS "platgooien" en tegen noord Korea opkomen om Amerikanen veilig te houden, maar hij wilde liever geld gebruiken om Amerikanen thuis die het moeilijk hadden in plaats van een natie te bouwen in Irak of Afghanistan.
Ten tweede. Trump beloofde dat hij Amerikaanse banen zou beschermen door de gehele internationale economische orde te kalibreren. Terwijl beide partijen de globalisering en vrijhandel steunden, beweerde Trump dat door dit te doen, ze de Amerikaanse arbeidersklasse vernederden wiens banen overzee gescheept werden. Maar misschien erger nog was het dat zowel de democraten als de republikeinen hadden veroorloofd dat een vloedstroom van goedkope arbeidskrachten de zuidelijke grenzen overstroomden om het werk te stelen van Amerikanen in hun land. De eenvoudige oplossing voor dit probleem: bouw een muur.
De combinatie van Trump's beleid en zijn persoonlijkheid waren de sleutel tot zijn overwinning van Amerika. Deze twee punten op zich zelf waren niet voldoende. Het was ook het feit dat Trump geen carrière politicus was zoals Jeb Bush. Trump's karakter als ordinaire, verdeeldheid zaaiend, promiscue ondernemer die deze dingen promoten hielp het electoraat winnen. Als kandidaten zoals John McCAin en Mitt Romney de aspirine waren voor de behandeling van de symptomen van de Amerikaanse neergang, dan is Trump de agressieve chemotherapie bedoeld om de kanker achter die neergang te genezen. In andere woorden. Trump is misschien slecht geweest, maar soms moet je slecht zijn om iets nog veel slechters te bestrijden. En in dit geval is het veel ergere, het moeras van Washington van deep-state bureaucraten en progressieve globalisten die Trump beloofde op te drogen. En door zo te doen, claimde hij dat hij de Amerikaanse arbeiders zou emanciperen van een niet traceerbaar web van geglobaliseerde toewijding. Trump had echter nog steeds een strategie nodig om zijn verhaal te verspreiden. En hier had hij geluk dat hij al bekend was met en bij TV door zijn apprentice show. Zo wist hij de media in te zetten voor zijn doel. IN zijn tv shows was hij al bekend om zijn beledigende manier van optreden, trash-talk, en beslissingen te nemen op basis van zijn buikgevoel. Als dit zou werken om tv-ratings omhoog te stuwen, zou het dan ook niet helpen om verkiezings-polls op te krikken... En zo gebeurde het precies. de potentiële "firer in chief" begon een campagne op basis van een woeste retoriek, door Amerikaanse bondgenoten te insult en beleid uit te dragen zonder expert uit te nodigen. Voor Amerikanen die ziek en moe waren van de Washington deadlock onder Obama, was dit iets nieuws, ook al was het grof soms. Anders dan de politici uit het establishment die met teleprompten een show maakten zoals Obama of de gerobotiseerde stijl van Rubio sprak Trump altijd op dezelfde eigen manier en zoals hij op de tv overkwam. Hij was een lowbrow, crass en vulgair met een zeer begrensd vocabularium.
Woorden zoals "huge", "tremendous" en "winning" werden synoniem voor zijn persoonlijkheid en politiek. Dit alles werkte precies zoals Trump had bedoeld. Het resultaat was dat de hele media aandacht uitging naar de twee campagne beloftes. Hoe meer "incendiary" zijn toespraak was, hoe meer media-aandacht hij kreeg en dat was een win-win-scenario, want nieuws genereerde meer geld en meer Trump tijd (coverage). Trump hoefde zijn eigen miljoenen geeneens aan te spreken. Het wordt geschat dat hij een miljard aan gratis tv-tijd gedurende zijn campagne kreeg, meer dan elke kandidaat ooit voor elkaar had gekregen.
Maar zelfs met de bombastische retoriek en media-slimme tactiek was zijn race niet in een vacuüm, wie waren de anderen en waarom konden zij de opkomst van het trumpisme niet stoppen?
Allereerst is er de miserabele staat van de democraten die door Obama de witte arbeidersklasse links laten liggen. Meer regulering en belasting zorgde ervoor dat industrieën en bedrijven moesten matigen en minder medewerkers aannamen en de lonen stagneerden. Daarnaast zorgden lage rentetarieven dat de spaarsaldi van de middenklasse nauwelijks meer groeide.
... samenvattend, ws zowel democraten als republikeinen die meer van hetzelfde boden: vrijhandel, overzees militair avonturisme en immigratie-reform dat guestworkers verwelkomde en amnestie zou verlenen voor illegalen...
Facing the choice van progressief of progressief-lite en moe van de status-quo, zagen velen de binnenkomst van Trump in de politiek als een outsider die echt iets nieuws bood..
Tegen de tijd dat de genomineerde bekend waren (Clinton) had Trump al een duidelijke boodschap: make american great again, en zorgen dat corrupte insiders zoals Clinton niet gekozen zouden worden.
Mensen geloofden echt dat de macht en het prestige van de VS verminderd was. En dus kwam Trumps boodschap aan. Trump vond (net als Sanders overigens) dat de economie maar enkel werkte voor de elite, maar in tegenstelling tot Sanders voorspiegelde hij geen angstsmakende instorting. In plaats voor het klimaat op te komen, sprak Trump over meer consumptie en het winnen van binnenlandse resources, tezamen met de boodschap, waarom zou de VS van buitenlandse energie afhankelijk moeten zijn [wanneer de VS schalieolie genoegd heeft om zelfvoorzienend te zijn...]
De strategie van Clinton was om Trump als Sinner af te beelden en zijzelf als Saint, maar dat werkte niet. Iedereen wist dat Trump een zondaar was, maar niet iedereen geloofde dat zij een heilige was... zeker niet toen Trump dat aantoonde.... Uiteindelijk kan Trump geen betere kandidaat tegen zich hebben. "Crooked Hillary Clinton," was effectief tegen Clinton maar zou niet gewerkt hebben tegen Sanders, want die was relatief schoon.
In januari 2018 publiceert Michael Wolff Fire and fury. En daarmee begon of vervolgde de media hype tegen Donald. Maar de aandelenmarkt deed hij bijzonder goed.
Echter de media keert zich volledig tegen Trump, terwijl een boek als The Amateur: Barack Obama in the white house," nauwelijks aandacht krijgt terwijl er in onthult wordt hoe Obama Dominee Jeremey Wrhight omgekocht had om geen preken te houden over anti-blanken. Trump is zeker geen engel, maar hij heeft te maken gehad - volgens de auteur - met de meeste publiciteit en media aandacht tegen zich, meer dan elke andere president. Bijna uniform is al het nieuws is negatief over deze president.
Desondanks gaat het goed, na een moeizaam jaar. Zijn economische en internationale succes heeft de peilingen opgeschroefd in zijn voordeel.
De muur is er weliswaar nog niet, illegalen "nemen nog steeds werk over van Amerikanen, en obamacare is nog niet ontmanteld, maar Trump heeft nog tijd. En de republikeinen verliezen relatief weinig stoelen in het congres, maar minder dan gedurende Clinton of Obama.
Samenvattend. Als kandidaten zoals John McCain en Mitt Romney de aspirine waren voor de behandeling van de symptomen van de Amerikaanse neergang, dan is Trump de agressieve chemotherapie bedoeld om de ziekte achter die neergang te genezen. Trump heeft zich gewapend, vaak in een vulgaire en oorlogszuchtige manier om een nationalistische economisch populisme te installeren en hiermee de veteraan Hillary Clinton die tot het establishment behoort te verslaan.
Sinds zijn overwinning, heeft Trumps' radicale benadering van Amerikaanse politiek het systeem opgeschud en heeft het land in een tijdperk van Trumpisme gebracht. Maar zelfs in het licht van de continue aanvallen door de media, heeft Donald het mogelijk gemaakt om Amerika in tijdperk te sturen van toenemende economische voorspoed.
Reacties