Voorspellingen voor morgen

El País spendeert een artikel in de krant vandaag over toekomstvoorspellingen. Het artikel bespreekt
drie visies over hoe de wereld van morgen eruit zal zien. 

De eerste strateeg is Bruno Tertrais (Parijs). Hij schreef het boek la Revanche de l'Histoire* dat wel in het Spaans maar niet in het engels vertaald is, en zojuist, zo schrijft de krant is er een andere publicatie van zijn hand: the year of the rat, strategic consequences of the corona crisis. Daarin betoogt hij dat alle super machten verliezers zijn bij deze crisis.
Hij ziet dat er twee kampen zijn, als het gaat om toekomstvoorspellingen: zij die het lemma houden van "niets wordt meer zoals het was," waaronder Macron zich schaart. En dan is er de groep die met zich op de geschiedenis, voorzichtig zijn met het adagium dat alles verandert. Daarbinnen zitten geesten zoals Donald Trump die denkt dat we binnenkort weer business as usual hebben.

Zelf ziet hij Corona "Strategisch" als een soortgelijk fenomeen als 11 september, of de financiële crisis waar we ook dachten dat alles anders zou worden. Bij de eerste was er een journalist van de NYT die meende dat de derde oorlog zou beginnen.

Een andere strateeg, Nathalia Tocci (Rome, schreef in 2023, "A Green and Global Europe"), zie in de huidige crisis het Suez-moment voor destijds Engeland, waar  nu de VS haar macht gaat verliezen ten opzichte van China. Zij schetst twee scenario's: een verder sluiten van grenzen, nationalisme en protectionisme en een andere met juist meer ontsluiting in de wereld met verdere coöperatie tussen staten en naties. "Leiderschap zal het verschil maken, maar / en juist dat leiderschap ontbreekt nu."

Warren Hatch (Good Judgement Inc.) ziet de Suez-parallel niet zo snel, maar wil eerst concrete cijfers zijn over de bijdrage van China in het mondiale BBP en haar bijdrage aan internationale instituties. "Sommige dingen waarvan we nu denken dat we die nooit meer zullen doen, gaan we heus wel weer oppakken (zoals voetbalwedstrijden bijwonen), andere dingen waren al in een veranderingsproces en raken nu in een stroomversnelling, zoals thuis werken."
Wel zullen mensen nu alles in termen van pandemieën gaan zien, net zoals in 2001 toen men voor de toekomst in termen van terrorisme dacht. Zo meent deze laatste strateeg.

In feite is dat ook gebeurt. Sinds 2001 is het terrorisme als fenomeen menig keer in de media voorgekomen. Een ding weten we dus zeker, voorlopig, de komende jaren houden we pandemieën.
Zolang er geen combinatie van Ebola (dodelijkheid) en Corona (besmettingsgraad) komt valt het te beheersen, meent Hatch.

--
2019/03/crashed-hoe-een-decennium-lange-crises...

* - "Nog nooit was het verleden zo aanwezig. In onze zogenaamd geheugenloze wereld wordt voortdurend een beroep gedaan op de geschiedenis: Rusland annexeert de plaats van zijn doop, China rechtvaardigt zijn rechten over zijn nabuurschap door te verwijzen naar oude kaarten, Turkije put inspiratie uit zijn imperiale verleden, Hongarije verleent paspoorten aan voormalige onderdanen van het rijk en in het Westen worden migranten gezien als de nieuwe barbaren.

Voor Bruno Tertrais neemt het gereconstrueerde, gemythologiseerde verleden wraak op de valse beloften van liberalisme en socialisme. Oude passies komen weer naar boven. De volkeren komen in opstand tegen de verwatering van identiteiten in de diepten van de globalisering. De religie van de vooruitgang heeft geleefd, weggevaagd door nationalisme en fanatisme. Hoe meer het verleden echter wordt uitgebuit, hoe groter het risico op conflicten. Een boek om de wereld die ons te wachten staat te begrijpen." (https://www.decitre.fr/livres/la-revanche-de-l-histoire-9782738136992.html)

"De auteur is politicoloog en geopoliticus en werkte voor het Ministerie van Defensie. Hij staat dicht bij de Socialistische Partij en was lid van de denktank Terra Nova... De auteur waarschuwt zijn lezer om elke wens om wraak te nemen op de geschiedenis. Zo is hij bekend voorstander voor de oorlog in Irak in 2003 en voor de sancties tegen Rusland tijdens de invasie van de Krim. Kortom, hij is iemand die een zeer gepassioneerde en politieke relatie heeft met de geschiedenis, ondanks een verlangen om zijn toespraak glad te strijken.

In het eerste [hoofdstuk] benadert hij het concept van het einde van de geschiedenis en roept hij het nut op van deze discipline voor de huidige tijd. Moet geschiedenis gebruikt worden voor politieke doeleinden? Om er positief door geïnspireerd te raken? Zijn essay probeert het te beantwoorden door de rol van het geheugen en het belang ervan binnen Europese naties, en in het bijzonder in Frankrijk, op te roepen. De herinneringsplicht moet voorbij het verleden kunnen gaan om aan de toekomst te bouwen, stelt hij in wezen. Voor lezers die niet bekend zijn met dit soort essays, zal het een interessant licht werpen, vooral op de wederopstanding van bepaalde 'spoken uit het verleden' door politieke leiders. Poetin die het tsaristische erfgoed vermengt met dat van de communisten, Peter de Grote evenzeer als voorbeeld neemt als Stalin. Tertrais laat terecht zien dat bepaalde landen, waaronder Rusland, niet aarzelen om de geschiedenis te kapen, zo niet om de feiten te verzinnen.

Kortom, een aangenaam klein essay, soms repetitief, interessant voor elke student of burger die recent nieuws wil begrijpen vanuit het perspectief van herinnering en de plaats van geschiedenis in menselijke samenlevingen. ... de herlezing van L'Histoire verder door Georges Duby." (https://www.gregoiredetours.fr/thematiques/historiographie/tertrais-bruno-la-revanche-de-l-histoire/)

... Een goede aansluiting op dit verhaal is het boek, Superforecasting, van Philip Tetlock.