Fijn dat je te laat bent (Thomas Friedman)

Toch maar weer even gelezen. Want Friedman heeft altijd wel interessante weetjes, als journalist mag dat natuurlijk ook wel. Hij schrijft - in deel twee (na het inleidende Thank you for being late) - enthousiast over het nieuwe GE (General Electric) en dus las ik door. Hoe het bedrijf via sensor-technologie van mechanisch bedrijf naar dataleverancier zal veranderen. Een trein zonder sensoren, zo schrijft Friedman, is niet meer dan een trein, maar met sensoren verandert het in een big data machine. In die termen. Ook de afvalbak wordt sexy in de Big Data wereld, want deze soort sensoren kunnen het ophaalbedrijf signaleren wanneer deze geleegd moet worden.
Ooit gehoord van Hadoop? Ik niet. Maar dat is ook een belangrijk fenomeen in de ontwikkeling en toepassing van Big Data. OF GitHub.

En ook het verhaal van de glasvezel en AT&T (dat ik eerder ben tegengekomen in ...).
Friedman legt nog even goed uit wie wat doet in de wereld van de nieuwe technologie. Zoals Qualcomm: "is voor de mobiele telefoons wat Intel en Microsoft waren voor de desktop computers, de principiële ontwerper en fabrikant van microchips en software voor smartphones en tablets."

Lees even Friedman en je bent weer een beetje bij. Aangedikt met grafiek, zoals die van de ontwikkeling van de Cloud computing, een markt van 5,8 mrd in 2008, gegroeid tot 151 mrd in 2019.
Of 3D-printing met wederom een voorbeeld van GE dat een prijsvraag uitschreef over de hele organisatie voor een vliegtuigonderdeel, en dat de winnaars noch luchtvaart ingenieurs noch Amerikanen waren.

Dan gaat hij in op het Holoceen, en dat sommigen menen dat we dit tijdperk verlaten en in het Antropogeen terechtkomen... En over de bevolkingsgroei in landen zoals Niger.
In deel drie schrijft hij over innoveren. Over te snel: we zijn in een tijdperk gekomen van de versnelling, en over het verschil tussen fysieke technologie en sociale technologie. Converteren van AI in IA. Hard werken leverde je vroeger een goed leven op. "Zeg dat maar vaarwel," schrijft Friedman. Die tijd is voorbij: de toekomst is voor diegenen met automotivatie. Controle tegen Kaos. moeder natuur als politieke mentor. Is god aanwezig in cyberspace. Altijd op zoek naar Minnesota. Het is tijd om terug naar huis te gaan.

...

Meer lezen (boekreferenties):
- No Ordinary Disruption: The Four Global Forces Breaking All the Trends (een boek van McKinzey directeuren)
- The coming Population crash: and our planet's surprising future, Fred Pierce.
- The origin of wealth: the radical remaking of economics and what it means for business and society (Eric Beinhocker)


 --
2016/07/de-olijfboom-en-de-lexus

-- 8 jun 2022. Schrijft - DE OPTIMIST - Friedman in de NYT, over de oorlog en Putin:

Mijn optimisme op korte termijn komt niet voort uit het lezen van peilingen, maar uit het lezen van geschiedenis - in het bijzonder het nieuwe boek van Michael Mandelbaum, "The Four Ages of American Foreign Policy: Weak Power, Great Power, Superpower, Hyperpower."

...

[MM] stelt dat de Amerikaanse houding ten opzichte van Oekraïne misschien volkomen onverwacht en nieuw lijkt, maar dat ze dat niet is. 

...

Door de hele geschiedenis van de VS heen schommelde onze natie tussen twee brede benaderingen van buitenlands beleid, legde Mandelbaum uit in een interview, in navolging van een belangrijk thema in zijn boek: “De ene benadrukt macht, nationaal belang en veiligheid en wordt geassocieerd met Theodore Roosevelt. De andere benadrukt de bevordering van Amerikaanse waarden en wordt geïdentificeerd met Woodrow Wilson.” Hoewel deze twee wereldbeelden vaak met elkaar in concurrentie waren, was dat niet altijd het geval. En toen zich een uitdaging voor het buitenlands beleid voordeed die in overeenstemming was met zowel onze belangen als onze waarden, raakte het de goede plek en kon het brede, diepe en blijvende publieke steun afdwingen.

"Dit gebeurde in de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog," merkte Mandelbaum op, "en het lijkt opnieuw te gebeuren met Oekraïne."

[Afwijkende meningen zijn er ook zoals die tov de politiek van Macron over gezichtsverlies van Poetin:]

"Elke oorlog in de Amerikaanse geschiedenis heeft geleid tot onenigheid, inclusief de Revolutionaire Oorlog, toen de tegenstanders naar Canada verhuisden", legt Mandelbaum uit. “Wat onze drie grootste opperbevelhebbers – Washington, Lincoln en F.D.R. – alles wat de presidenten in oorlogstijd gemeen hadden, was hun vermogen om het land toegewijd te houden aan het winnen van de oorlog, ondanks de onenigheid.”

... In twee van de belangrijkste oorlogen in onze geschiedenis, de burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog, zei Mandelbaum: 'Ons doel was de totale overwinning op de vijand. Het probleem voor Biden en onze bondgenoten is dat we niet kunnen streven naar een totale overwinning op Poetins Rusland, omdat dat een nucleaire oorlog zou kunnen veroorzaken – maar toch kan zoiets als een totale overwinning de enige manier zijn om te voorkomen dat Poetin Oekraïne voor altijd bloedt.”

[maar ook al kan Putin meer schade dragen dan het westen en lijken zijn schouders sterker, niemand weet hoe een oorlog van deze omvang eindigt...]

Laat me een voorbeeld geven aan de hand van een van Mandelbaums favoriete citaten. Het komt uit Winston Churchills biografie van zijn grote voorvader, de hertog van Marlborough, gepubliceerd in de jaren dertig: "Grote veldslagen, gewonnen of verloren, veranderen de hele gang van zaken, creëren nieuwe normen van waarden, nieuwe stemmingen, nieuwe sferen, in legers en in naties, waaraan allen zich moeten conformeren.”

Churchills punt, zo heeft Mandelbaum betoogd, was dat "oorlogen de loop van de geschiedenis kunnen veranderen en grote veldslagen beslissen vaak over oorlogen. De strijd tussen Rusland en Oekraïne om de controle over het gebied in Oost-Oekraïne dat bekend staat als de Donbas heeft de potentie om zo'n strijd te worden."

...

Dit alles gebeurt echter in een tijd waarin hernieuwbare energie, zoals zon en wind, qua prijs concurrerend is geworden met fossiele brandstoffen, en wanneer de auto-industrie wereldwijd de productie van elektrische voertuigen en nieuwe batterijen aanzienlijk opvoert.

Op de korte termijn kan geen van deze de daling van de Russische voorraden goedmaken. Maar als we een jaar of twee astronomische benzine- en stookolieprijzen hebben vanwege de oorlog in Oekraïne, “ga je een enorme verschuiving zien in investeringen door onderlinge fondsen en de industrie in elektrische voertuigen, netverbeteringen, transmissielijnen en langdurige opslag die de hele markt zou kunnen doen wegvallen van de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen naar hernieuwbare energiebronnen”, zegt Tom Burke, directeur van E3G, Third Generation Environmentalism, de klimaatonderzoeksgroep. "De oorlog in Oekraïne dwingt elk land en bedrijf nu al om hun plannen voor decarbonisatie drastisch te bevorderen."

...

Stel je voor: als deze oorlog niet per ongeluk de planeet opblaast, kan het onbedoeld helpen om het in stand te houden. En na verloop van tijd zal de primaire bron van geld en macht van Poetin kleiner worden.

Zou dat niet ironisch zijn. (bron: https://www.nytimes.com/2022/06/07/opinion/ukraine-putin.html)

Voorlopig zou ik zeggen: keep on dreaming.