De Passie Paradox (Stulberg, Magness)
Ik kwam achter het bestaan van dit boek door mijn book-summary-app, en besloot op het internet te zoeken naar meer achtergrond informatie. Het thema spreekt me aan, ik wil graag weten waar het over gaat, maar ik hoef het niet per sé zelf ook helemaal te lezen. Dat komt denk ik, omdat de auteurs coaches en daarnaast ook schrijvers zijn. Ze zitten dus niet zelf in de vuurlinie. Maar hebben voor dit boek en hun voorganger (Peak Performance) wel veel theoretische en praktische research gedaan.
Het boek bestaat uit een eenvoudige structuur van acht hoofdstukken en een inleiding. Dat zag ik op Amazon en daar vlak onder de vraag: moeten we alles in de wind slaan en onze passie volgen? Of moeten we een balans vinden en onze passie af laten koelen? Die vraag is een van de centrale thema's in het boek en komt ter sprake in hoofdstuk 6, de illusie van balans.
Passie moet je dus voorzichtig behandelen (een), want het is niet enkel goed, maar vraagt om nuancering. De oorsprong van passie (twee) ligt bij het Latijn, passio, hetgeen lijden betekent. En dan denk je al snel aan de Mattheus Passion. Het lijden van Christus was inderdaad het enige lijden voor de middeleeuwen schrijven de auteurs, maar dan komt er een verandering in de renaissance met een minder negatieve connotatie. In de jaren zeventig begint passie echt een positieve rol te krijgen in de tijdgeest waar je je "passie moet volgen." Maar naast deze literaire oorsprong is er ook nog een biologische wortel waar passie een biologisch mechanisme volgt, dat van de regulatie door dopamine. dat is een neuro-chemische stof die ons motiveert dingen te doen. Als het eenmaal in de hersenen vrij komt dan zorgt dopamine ervoor dat we onze doelen halen en dat we meer verlangen. Maar hetzelfde dopamine is verantwoordelijk voor het ontwikkelen van een passie als ook voor het steunen van een verslaving. Er is dus een fijne scheiding tussen de gepassioneerde persoon en een drugsverslaafde.
Stulberg verklaart dat zijn definitie van passie - the relentless pursuit of something that has positive consequences - dicht bij de definitie voor verslaving - the relentless pursuit of something despite the negative consequences - ligt. Passie is dus zowel een Blessing (geluk, welzijn en het vinden van succes) als een Curse (die kan leiden tot anxiety, burn-out en een depressie).
Hoe meer dopamine we ervaren hoe hoger onze tolerantie ervoor is, waardoor we onze doelen hoger zetten en steeds zwaardere eisen stellen aan onze passies. En we zijn dus nooit tevreden met de beloning, omdat dopamine steeds meer van ons vraagt.
[Hier aangekomen, heb ik een verklaring gevonden voor een vroegere blogentry, die van, Niet Van Ophouden Weten. Puur Dopamine dus!?]
Het resultaat van dit onderzoek, heeft consequenties voor hoe je met passie om moet gaan. Net als bij verliefdheid, dat je 100% dedicated ben en je er helemaal voor gaat, kan de teleurstelling groot zijn wanneer het toch niet de Fit is die je verwachtte. Beter is het daarom om niet all-in te gaan, en om je passie niet te overladen, en met kleine teugen ervan te drinken. Laat de energie toestromen naarmate je successen haalt, maar laat je leven er niet van afhangen. Doe je het wel, en merk je na korte tijd dat een nieuw project of een nieuw bedrijf toch minder resultaat biedt dan verwacht dan kan je in een grote leegte vallen.
Passie kan dus ook ontsporen (vier). Hetgeen de auteurs bewijzen met het gedrag van Jeffrey Skilling de CEO van Enron. Het is een toonbeeld voor wat er kan gebeuren wanneer passies er met jou vandoor gaat (in plaats van wat de auteur zegt) dat jij er met je passie vandoor gaat. Bij Enron werd het een obsessie. En het einde kennen we...
Er zijn dus soorten en smaken, en de beste vorm van passie (vijf) is die niet door externe validatie getoetst moeten worden, maar van binnen uit komen. Passie moet dus geen doel op zichzelf worden. Zorg er dus voor dat je trots blijft met de kleine stappen die je zet.
Een tweede paradox is dat je met passie geen evenwicht vindt in je leven (zes). Balans is een illusie, omdat passie en evenwicht de hoofdrolspeler en tegenspeler van dezelfde film zijn. Het voorbeeld dat ze hier toepassen is dat van Gandhi, die weliswaar veel passie had om zijn doel te bereiken, maar niet het evenwicht kon vinden om met zijn zoon tot vrede te komen en hem zelfs onterfde.
Zorg dus voor een bewustwording omtrent je passie en erken dat er vlagen zijn in je leven waar je je passie volgt en waar je tot rust komt. Volgens Stulberg een "Seasonal Approach." Schrijven (over je passie) kan ook een middel zijn om dit te bereiken. En zorg altijd dat je de macht houdt om te kiezen.
En dan komt er een einde aan (acht de overgang van passie met gratie en gruis). Aan het boek, maar ongetwijfeld ook aan de passie. Bijvoorbeeld bij topatleten of sporters die gewoon niet meer verder kunnen, en ingehaald worden door jongere versies. Afkicken - van de dopamine - is dan een moeizaam proces en kan destructieve gevolgen hebben. Zelf reflectie is hierbij belangrijk.
Nog een paar take-aways:
- je vindt je passie niet, verwacht het niet te vinden
- volg nooit je passie, laat je passie jou volgen
- verwar een passioneel temperament niet met onevenwichtig
- de dingen waar je om geeft (met passie) zijn ook de dingen die je hart breken...
--
2018/07/waarmee-expertise-begint (Peak)
2016/12/discipline-met-en-zonder-passie
-- 6 feb 2022. Brad Stulberg is ook auteur van het boek, The Practice of Groundedness, a transformative path to success that feeds - not crushes - your soul. De inhoud van dat nieuwe boek (2021) lijkt qua boodschap op dit boek.
Het boek bestaat uit een eenvoudige structuur van acht hoofdstukken en een inleiding. Dat zag ik op Amazon en daar vlak onder de vraag: moeten we alles in de wind slaan en onze passie volgen? Of moeten we een balans vinden en onze passie af laten koelen? Die vraag is een van de centrale thema's in het boek en komt ter sprake in hoofdstuk 6, de illusie van balans.
Passie moet je dus voorzichtig behandelen (een), want het is niet enkel goed, maar vraagt om nuancering. De oorsprong van passie (twee) ligt bij het Latijn, passio, hetgeen lijden betekent. En dan denk je al snel aan de Mattheus Passion. Het lijden van Christus was inderdaad het enige lijden voor de middeleeuwen schrijven de auteurs, maar dan komt er een verandering in de renaissance met een minder negatieve connotatie. In de jaren zeventig begint passie echt een positieve rol te krijgen in de tijdgeest waar je je "passie moet volgen." Maar naast deze literaire oorsprong is er ook nog een biologische wortel waar passie een biologisch mechanisme volgt, dat van de regulatie door dopamine. dat is een neuro-chemische stof die ons motiveert dingen te doen. Als het eenmaal in de hersenen vrij komt dan zorgt dopamine ervoor dat we onze doelen halen en dat we meer verlangen. Maar hetzelfde dopamine is verantwoordelijk voor het ontwikkelen van een passie als ook voor het steunen van een verslaving. Er is dus een fijne scheiding tussen de gepassioneerde persoon en een drugsverslaafde.
Stulberg verklaart dat zijn definitie van passie - the relentless pursuit of something that has positive consequences - dicht bij de definitie voor verslaving - the relentless pursuit of something despite the negative consequences - ligt. Passie is dus zowel een Blessing (geluk, welzijn en het vinden van succes) als een Curse (die kan leiden tot anxiety, burn-out en een depressie).
Hoe meer dopamine we ervaren hoe hoger onze tolerantie ervoor is, waardoor we onze doelen hoger zetten en steeds zwaardere eisen stellen aan onze passies. En we zijn dus nooit tevreden met de beloning, omdat dopamine steeds meer van ons vraagt.
[Hier aangekomen, heb ik een verklaring gevonden voor een vroegere blogentry, die van, Niet Van Ophouden Weten. Puur Dopamine dus!?]
Het resultaat van dit onderzoek, heeft consequenties voor hoe je met passie om moet gaan. Net als bij verliefdheid, dat je 100% dedicated ben en je er helemaal voor gaat, kan de teleurstelling groot zijn wanneer het toch niet de Fit is die je verwachtte. Beter is het daarom om niet all-in te gaan, en om je passie niet te overladen, en met kleine teugen ervan te drinken. Laat de energie toestromen naarmate je successen haalt, maar laat je leven er niet van afhangen. Doe je het wel, en merk je na korte tijd dat een nieuw project of een nieuw bedrijf toch minder resultaat biedt dan verwacht dan kan je in een grote leegte vallen.
Passie kan dus ook ontsporen (vier). Hetgeen de auteurs bewijzen met het gedrag van Jeffrey Skilling de CEO van Enron. Het is een toonbeeld voor wat er kan gebeuren wanneer passies er met jou vandoor gaat (in plaats van wat de auteur zegt) dat jij er met je passie vandoor gaat. Bij Enron werd het een obsessie. En het einde kennen we...
Er zijn dus soorten en smaken, en de beste vorm van passie (vijf) is die niet door externe validatie getoetst moeten worden, maar van binnen uit komen. Passie moet dus geen doel op zichzelf worden. Zorg er dus voor dat je trots blijft met de kleine stappen die je zet.
Een tweede paradox is dat je met passie geen evenwicht vindt in je leven (zes). Balans is een illusie, omdat passie en evenwicht de hoofdrolspeler en tegenspeler van dezelfde film zijn. Het voorbeeld dat ze hier toepassen is dat van Gandhi, die weliswaar veel passie had om zijn doel te bereiken, maar niet het evenwicht kon vinden om met zijn zoon tot vrede te komen en hem zelfs onterfde.
Zorg dus voor een bewustwording omtrent je passie en erken dat er vlagen zijn in je leven waar je je passie volgt en waar je tot rust komt. Volgens Stulberg een "Seasonal Approach." Schrijven (over je passie) kan ook een middel zijn om dit te bereiken. En zorg altijd dat je de macht houdt om te kiezen.
En dan komt er een einde aan (acht de overgang van passie met gratie en gruis). Aan het boek, maar ongetwijfeld ook aan de passie. Bijvoorbeeld bij topatleten of sporters die gewoon niet meer verder kunnen, en ingehaald worden door jongere versies. Afkicken - van de dopamine - is dan een moeizaam proces en kan destructieve gevolgen hebben. Zelf reflectie is hierbij belangrijk.
Nog een paar take-aways:
- je vindt je passie niet, verwacht het niet te vinden
- volg nooit je passie, laat je passie jou volgen
- verwar een passioneel temperament niet met onevenwichtig
- de dingen waar je om geeft (met passie) zijn ook de dingen die je hart breken...
--
2018/07/waarmee-expertise-begint (Peak)
2016/12/discipline-met-en-zonder-passie
-- 6 feb 2022. Brad Stulberg is ook auteur van het boek, The Practice of Groundedness, a transformative path to success that feeds - not crushes - your soul. De inhoud van dat nieuwe boek (2021) lijkt qua boodschap op dit boek.
-- Dopamine is een boek van Daniel Z. Lieberman, begon Carl Jung te lezen en medicijnen te studeren. Dopamine vertelt hij, leeft de toekomst. Dat betekent dat wanneer de toekomst gehaald wordt het effect stopt. Geluk is dan ook uitzonderlijk en tijdelijk. We leven "hopend." Verslaving aan werk en seks zijn hetzelfde nagenoeg, je probeert te overleven. Het is beter om meerdere seksuele relaties te hebben omdat het goed is voor de genen.
Reacties