De Schok Doctrine (Naomi Klein)

Bij het lezen van dit boek voelde ik me even een "loser" dat iedereen dit verhaal kende en ik niet. Ben ik de laatste die dit boek gelezen heeft?
Misschien heb ik destijds van de inhoud gehoord, want de kaft is zeker niet aan me voorbij gegaan zonder dat ik er iets over las, al was het maar in het nieuws. Maar toch vreemd dat een onderwerp dat zo dicht bij me staat (o.a. Argentinië) ik volledig heb laten passeren. Je kan niet alles weten en lezen.
Maar na het lezen van dit verhaal, denk ik dat anderen er naast zitten, over Milton Friedman en de Chicago School.

Naomi Klein schrijft over de shock doctrine als een interventiemechanisme van de economische machthebbers die hun visie van liberale economische politiek (voornamelijk gericht op de "CHicago-school") vooral bij de minder oplettende en minder krachtige landen in de praktijk brengen.

Het verhaal begint bij Chile en de afzetting van Allende, en de opkomst van Pinochet die door de Chicagoschool aanhangers gesteund wordt. Dan, na een gedetailleerde haast Who-Donit in de financiële en politieke arena verschuift het verhaal naar een geografisch buurland: Bolivia. En dan komt mijn meer bekende Argentinië aan bod. Die situatie ken ik beter en het verhaal komt me redelijk geloofwaardig over. Dan verschuift het verhaal naar het noorden, wanneer Thatcher aan de beurt komt en die zo schrijft Klein, de Falkland-oorlog gebruikt als afleidingsmanoeuvre om haar politiek agenda door te duwen.

Bij "Polen" aangekomen en de bekende vakbond aldaar ben ik gestopt met het lezen. Op zich zeer interessant boek, maar wel een verhaal uit 2010. En de politiek van Zuid Amerika en alles spreekt me nu wat minder aan. Maar dit boek krijgt een kleine referentie in het verhaal (Redt de vrije markt) van Van Overveldt en zijn boek over Milton Friedman, kan je na het lezen van Klein toch niet meer serieus nemen, vind ik.