Passie voor Mattheus
Vaak is het nog niet zo eenvoudig om iets algemeens over de cultuur van een land te zeggen, zonder clichés te gebruiken of in borrelpraat te vervallen.
Neem nu die discussie over de Islam en dat het een "achterlijke" cultuur zou zijn. Alsof culturen onderling beter of slechter zijn, en er een culturele rangorde zou kunnen bestaan.
Verschillen zijn er natuurlijk altijd en deze vallen op. Het idee of de praktijk in Islamitische landen om vrouwen te sluieren is zo gek nog niet. Bijvoorbeeld wanneer we deze praktijk spiegelen aan het tegengestelde: in menig westers land lopen de vrouwen minder bedekt over straat. Hoe wijs is dat? En zou het één (vrijheid, normloosheid) misschien leiden tot het ander (meisjes op de bangalijst). Natuurlijk leidt niet ieder drankgebruik tot comazuipen, maar met een lijstje kernwaarden komen er ook niet automatisch normen.
Als het gaat over cultuur, dan mis ik in Spanje de Mattheus (Mattäus) Passion. Een duidelijker cultuurverschil bestaat er niet. Hier loopt de menigte met een duizendkilo zwaar jesusbeeldwerk op de schouder door de straten. Collectief. Dat is belangrijk. Maar wat denkt nu die ene man of vrouw (bij uitzondering worden er nu ook vrouwelijke dragers in de Hermandad opgenomen) met die last op zijn rug: kl@t# hypotheek, was ik maar niet zo stom geweest! En collectief stromen de tranen. Als ware het een spiritueel moment.
De Mattheus Passion is een individueel ritueel. We zitten op een koud bankje in de kerk zwijgend te luisteren naar de strofe en eerbiedig kijken we voor ons uit. Maar ook dan kan het gebeuren dat we op een onverwacht moment met dezelfde gedachte over de hypotheek of creditcard zitten.
Toch, niemand die het ziet.
--
Vrolijk pasen. wees een beetje lief voor elkaar, of is dat een kerstgedachte?
Neem nu die discussie over de Islam en dat het een "achterlijke" cultuur zou zijn. Alsof culturen onderling beter of slechter zijn, en er een culturele rangorde zou kunnen bestaan.
Verschillen zijn er natuurlijk altijd en deze vallen op. Het idee of de praktijk in Islamitische landen om vrouwen te sluieren is zo gek nog niet. Bijvoorbeeld wanneer we deze praktijk spiegelen aan het tegengestelde: in menig westers land lopen de vrouwen minder bedekt over straat. Hoe wijs is dat? En zou het één (vrijheid, normloosheid) misschien leiden tot het ander (meisjes op de bangalijst). Natuurlijk leidt niet ieder drankgebruik tot comazuipen, maar met een lijstje kernwaarden komen er ook niet automatisch normen.
Als het gaat over cultuur, dan mis ik in Spanje de Mattheus (Mattäus) Passion. Een duidelijker cultuurverschil bestaat er niet. Hier loopt de menigte met een duizendkilo zwaar jesusbeeldwerk op de schouder door de straten. Collectief. Dat is belangrijk. Maar wat denkt nu die ene man of vrouw (bij uitzondering worden er nu ook vrouwelijke dragers in de Hermandad opgenomen) met die last op zijn rug: kl@t# hypotheek, was ik maar niet zo stom geweest! En collectief stromen de tranen. Als ware het een spiritueel moment.
De Mattheus Passion is een individueel ritueel. We zitten op een koud bankje in de kerk zwijgend te luisteren naar de strofe en eerbiedig kijken we voor ons uit. Maar ook dan kan het gebeuren dat we op een onverwacht moment met dezelfde gedachte over de hypotheek of creditcard zitten.
Toch, niemand die het ziet.
--
Vrolijk pasen. wees een beetje lief voor elkaar, of is dat een kerstgedachte?
Reacties