De robots komen er aan

Andrés Oppenheimer is een Argentijn, geëmigreerd naar de VS in 1976 en hij schrijft in de epiloog hoe hij verkoos om de journalistiek in te gaan. Tegen het advies van zijn ouders in omdat die daar geen werk in zagen. Maar hij wilde de wereld verkennen en in de journalistiek vond hij zijn passie. Die epiloog en deze inleiding gebruikt hij om een brug te maken voor de generatie van nu, en waar hij meent na vijf jaar onderzoek voor dit boek, waar de toekomst van het werk zit.

The Robots are coming is een Engelstalige versie als Ebook, maar de oorspronkelijke uitgave is in het Spaans, voor de Zuid Amerikaanse en Spaanse markt. Het is een boek voor het gewone publiek, voor de jongeren van nu zeg maar, die meer willen weten waar de kans en bedreigingen liggen als het gaat om de mythe dat robots het werk in de toekomst over gaan nemen.

Oppenheimer heeft hiertoe, zo schrijft hij in de inleiding, uitvoerig onderzoek gedaan en gereisd naar landen zoals Japan waar de Robotica al ver gevorderd is. Maar hij heeft ook gesproken met voorstanders en tegenstanders, de techno-optimisten en technopessimisten en zo een beeld gevormd van de ontwikkelingen. De vraag die steeds weer terugkeert is of de nieuwe bedrijven van  nu en in de toekomst nu meer of minder gaan scheppen. Het "oude" AT&T bijvoorbeeld had ooit meer dan zevenhonderdduizend werknemers, terwijl Facebook er nu niet meer dan vijftig duizend heeft. Betekent dit dus dat je kan zeggen dat robots en nieuwe technologie arbeidsplaatsen gaan kosten en dat we op zoek moeten naar een basisinkomen omdat er straks geen werk meer is? Het antwoord is niet ja of nee, maar de lezer krijgt wil inzicht in de kansen.

In negen aansluitende hoofdstukken krijgen hetzelfde aantal "sectoren" de aandacht omtrent deze vraag hoe robots straks het werk overnemen. Hij begint met de journalistiek, zijn eigen vakgebied en laat zien dat daar de robotisering al ver gevorderd is. Veel technologische ontwikkelingen kennen de meeste mensen wel. Anderen zoals Heliografie niet. The Washington Post laat al veel nieuws door robots publiceren, ook dat was nieuws voor mij. Gedurende de eerste golf van internet moest de journalistiek ca. 25 duizend banen opgeven. Daarvoor zijn er zeven duizend terug gekomen als internet-achtige jobs, die werden gemaakt met de opgang van het internet, maar deze bleken toch niet duurzaam. Zeker niet toen Facebook de berichten van haar eigen leden naar de voorgrond verplaatste en het echte nieuws als tweede kwam.
De voorbeelden in de horeca en supermarkten is dat daar ook veel arbeidsplaatsen verdwijnen en hier gaat het niet zozeer om robots als wel gewoon om de komst van Amazon en andere online services. Robotica moet je breed opvatten. Amazon groeide in vijf jaar van 32 naar 340 duizend werknemers, en ook daar is dus niet direct gesteld dat met online en robots werk verdwijnt.
In de financiële sector gaat veel veranderen. Ook hier begint het hoofdstuk met een voorbeeld uit Japan waar de receptionist vervangen is door een robot (net als bij de restaurants waar de vervanging gebeurt door een schermapplicatie waar je je menu kan bestellen). Toch - schrijft de journalist hier - moet je niet denken dat er automatisch arbeidsplaatsen verdwijnen, omdat dit met de komst van eerdere "robots" zoals de geldautomaat, dit ook niet gebeurde. De financiële sector zal beter functioneren met AI en Robots omdat deze betere beslissingen nemen. In dit hoofdstuk komt Blockchain en de bitcoin kort aan de orde, maar zonder een duidelijke visie voor welke kant het opgaat. Er komt ook hier een voor- (Salim Ismail) en een tegenstander aan het woord.

In de zorgsector en dan vooral in de ziekenhuizen (die kleiner zullen worden, of in ieder geval wijzigen omdat meer zorg thuis afgenomen zal gaan worden) zijn het de dermatologen en radiologen die moeten vrezen voor hun werk. "Je kan nu al met een APP een foto maken van je huid en deze controleert op een ziekte." Psychiaters en psychologen hoeven ook niet te vrezen, en de sector zal zich meer (moeten) ontwikkelen van ziektebestrijder, naar gezondheidsadviseur.
De universiteit van de toekomst zal nog maar voor 50% uit fysieke toepassingen bestaan, de rest wordt online (cursussen). En de trend voor productie betekent dat het fenomeen lage lonen (landen) betekenisloos wordt, en dat de fabrieken van de toekomst gewoon weer in de industriële landen terecht komen. Nu al kan Adidas in Duitsland veel sneller (3D printen) produceren dan in China. Dit betekent "even" dat Zuid Amerika er slecht van af komt, maar dat landen als de VS, Duitsland en Japan zullen profiteren van robots.

Men krijgt meer vrije tijd en dat betekent dat de entertainmentsector fors kan profiteren. De voorbeelden zijn legio voor deze sector. Niet zozeer de komst van de robots als wel de toename van werk in die sector.

De balans is moeilijk op te maken en als journalist waagt Oppenheimer hier zich dan ook niet aan. Op de vraag wat ben je nu zelf, wil hij niet het cliché inkoppen door te stellen dat hij een techno-realist is. Maar hij ziet op korte termijn wel meer problemen dan kansen. Op lange termijn is het een techno-optimist.
Waar zitten nu de kansen voor de toekomst? In de zorg, data analisten en programmeurs, digitale politie, verkoopadviseurs, maintenance en ontwikkeling van Robots (natuurlijk), leraren en meesters (m/v), alternatieve energiespecialisten, artiesten en ontwikkelaars in de entertainmentwereld, ontwerpers en als laatste, spirituele adviseurs...

--
AI Superpowers
Zinloze banen