Grote Fouten van Grote Investeerders (Michael Batnick)
 |
| Michael Batnick |
Big mistakes. The best investors and their worst investments, is een boek (uit 2018) van Michael Batnick. Hij laat zien dat investeren echt moeilijk is en dat zelfs de beste beleggers grote blunders begaan.
Beleggen is hard werken, niet alleen in de markt zitten, maar gewoon het ritme (en niveau) van de koersen of indices bijhouden.
Het boek bestaat uit diverse voorvallen waarmee de grootsten mee geworsteld hebben. Achter elk verhaal zit een les voor de belegger. Deze geeft inzicht voor andere investeerders om deze fouten te vermijden.
Zo geeft hij het voorbeeld van Bill Ackman (en IChan) die een positie innamen tegen Herbalife. Ze waren van mening dat het een piramide-spel was en namen een short positie. De grote fout was dat ze hiermee publiekelijk aandacht zochten in de media. En zo werd het een publiek debat en daarmee moeilijker om nog neutraal naar de positie te kijken, omdat emoties een veel grotere rol gingen spelen. Utieindelijk hebben ze de positie na vijf jaar opgegeven. Bill Ackman, Carl Ichan, investeerden zoals ze schaakten: weten wat je tegenstander doet en dan (een tegengestelde) positie innemen. Hoofdstuk 9. Get off your soapbox, preken voor eigen parochie.
Beter is het - om zoals Stanley Druckenmiller het uitdrukt - om te zeggen: "ja ik heb een positie of mening over Goud, maar dat kan over tien minuten weer anders zijn." Trouw niet met een aandeel.
Een studie van JP Morgan stelt dat 70% van de aandelen die een forse daling hebben gemaakt niet terugkeren naar hun gemiddelde (mean reversing). Bij Assetclasses is dat wel het geval (daarbij geldt wel Mean reversing). Toch blijven velen inzetten op een mean reversing tactiek die niet rationeel is.
Jesse Livermore was zeer eloquent met woorden. Hij is de meest aangehaalde trader in de geschiedenis. Hij kon echter zijn eigen regels niet volgen, hij had een boek (rule book) geschreven, waaronder het befaamde: do not fight the trend. Hij won wel 100,000 dollars, maar moest alles aan de markt teruggeven in het decennium die volgde. Ironisch genoeg, heeft de meest bekende handelaar zelfmoord gepleegd.
En dan is er het fameuze geval van LTCM, dit voorbeeld haalt alle beleggingsretoriek onderuit van de jaren negentig. Het is het verhaal van twee nobel-laureaten. Waarvan gezegd werd dat ze meer brainpower hadden dan de staf bij MIT (aldus de mythe), De les hier: "Ik ben slim ik kan de markt verslaan," maar je kan de aandelenmarkt niet als een natuurkunde-experiment opvatten. Er zijn te veel variabelen en het verleden geeft daar niet al het zicht op. Te beginnen met de Russische default in 1998. Ze waren aanvankelijk zo succesvol dat ze meer geld verdiende dan McDonalds, en hun model werd gekopieerd zodat de spread en marges daalden en dat ze steeds meer risico moesten nemen. Toen de koersen omkeerden was het spel snel afgelopen. De les is hier, als zij met zoveel intelligentie het niet redden, Hoe kan je dan niet nederig zijn!
Het verhaal van Chris Sacca, biedt een ander voorbeeld. Deze investeerder heeft duidelijke regels opgezet, maar komt toch niet onder een paar "spijtgevallen" uit. Met spijt heeft elke grote investeerder te maken. In het geval van Sacca waren het er drie; nieuwe en opkomende bedrijven waarop hij bij IPO kon inschrijver of later in kon investeren. Het is niet dat hij geen kennis had van deze bedrijven en hun ontwikkelingen. "Alle oprichters kwamen bij me langs," vertelt hij. Van Dropbox meende hij dat deze snel door Google zou worden overschaduwd. Snapchat vond hij ook niks, en van AirBnB meende hij dat er moordenaars in mensen hun huizen zou onveilig maken. Hoofdstuk 15. Dealing with regret.
Samenvatting van de rest:*
Hoofdstuk een. Bij investeren zijn methoden en technieken nuttig, maar niet feilloos. Het is menselijk om verklaringen te zoeken, regels toe te passen of formules te ontwikkelen die gebeurtenissen verklaren, maar helaas is de wereld te complex voor deze regels om nuttig te zijn. En in de wereld van beleggen geldt dit misschien wel extra. Zoals het geval van Benjamin Graham laat zien.
Hij had een succesvolle carrière als investeerder en schreef het meest invloedrijke boek ooit: The intelligente investeerder. Dit boek was volgens Warren Buffett, het beste boek over investeren ooit. Het nieuwe terrein waar Graham mee bezig was, heette value investing. De kern daarvan is dat de prijs van een investering meer fluctueert dan haar waarde. Dit komt omdat mensen prijzen stellen, maar bedrijven waarden bepalen. EN omdat mensen meer emotioneel zijn dan bedrijven zullen prijzen meer schommelen dan waarden / of waarderingen.
Graham zag in de jaren 30 de koers van GE onderuit gaan, maar vond niet dat de waardering veel was gedaald. Het was volgens hem puur pessimisme in de markt die verantwoordelijk was voor deze wijzigingen.
Nadat de prijzen in de jaren 20 hemelhoog koersten, begon hij op een daling te speculeren. Hij kreeg gelijk,maar had de mate van koersdaling onderschat. Toen hij dacht dat het ergste over was, begon hij opnieuw positie te nemen maar de koersen bleven dalen. In 1932 was zijn portefeuille 70% van haar waarde verloren. De les: er zijn geen ijzeren wetten. Lagere koersen kunnen altijd nog lager.
Twee. Falen van risk management is fataal, zelf voor de meest doorgewinterde investeerders.
Jesse Livermore werd bekend om zijn logische regel: koop laag en verkoop hoog. Echter hijzelf had een onlogische (irrationele) honger naar risico. Op zijn 23ste kreeg hij een baan in NewYork als aandelenhandelaar, waar hij vijftig mille verdiende in zijn eerste week. in 1901 ging hij short in twee bedrijven, hopend en denkend dat de koersen van die bedrijven zouden dalen. Dit gebeurde niet en hij verloor vijftig mille in deze twee posities. Het was zijn volledige fortuin en hij was failliet. Maar hij was niet klaar. Nadat hij zijn schuld had afbetaald kwam hij terug. In de decennia die volgende won hij met zijn talent, maar verloor eveneens door zijn fouten. Echter tegen de jaren 1929 nam hij opnieuw short-posities is, en won een fortuin. Hij was de rijkste man op aarde. Maar dit was tevens het hoogste watermerk. Door nieuwe speculatieve posities - wederom short - verloor hij omdat de markt de meest spectaculaire "reversal" doormaakte. Zijn leven eindigde in armoede. Livermore pleegde zelfmoord in 1940. Hij is paradoxaal genoeg een van de meest besproken investeerder, maar zelf was hij failliet omdat hij niet in staat was zijn risico te beheersen. Wat is - op risk management - daarop het antwoord: diversificeren.
Geconcentreerde beleggingen is een risico-volle zaak.
Wanneer je geld inzet en dat verspreid over 10 aandelen en een gaat failliet dan loop je 10% risico. Doe je hetzelfde met 100 aandelen dan is het verlies nog maar 1%. Het Sequoia Investment Fund, deed precies het tegenovergestelde. Zo min mogelijk diversificatie en zo groot mogelijke posities van een enkel fonds. Dat ging goed totdat het fonds inzette op een farmaceutische bedrijf, Valeant. Ze kochten dit op een koers van 16$ en het aandeel klom al snel naar 76. Sequoia beschreef het aandeel als een bedrijf dat beknot op R&D maar hard inzet op verkoop. Het business model was namelijk gericht op het opkopen van medicijnen en om daarvan de prijs te verhogen. Een bepaalde medicijn kostte in de markt zo'n 950$ maar toen Valeant het kocht steeg de prijs naar 27,000 dollar. Dit soort incidenten leidde uiteindelijk tot een slechte naam en na de uiteindelijke koersdaling van 90% nam het fonds afscheid van het aandeel. De AuM (Assets under management) daalde daarmee van 9.000 mrd tot 5.000 miljard. De les: geconcentreerde posities kunnen vermogen creëren, maar ook kolossale verliezen. Hoofdstuk 11. The risks of concentrating investments.
Drie. Don't get attached. Emoties kunnen ons oordeel vertroebelen als het op zakendeals aan komt. Het voorbeeld komt in dit geval van de briljante schrijver: Mark Twain. Een van zijn uitspraken was: wanneer je vist naar liefde, gebruik dan je hart en niet je brein als aas. En dergelijke emotionele en passie-volle toewijding is fataal in de wereld van investeren. Maar toch besteedde hij daarin zijn vrije tijd, als hobby.
Twain was bevlogen van uitvinders en hun probeersels. In 1870 investeerde hij 42,000$ in Charles Schneider, zo'n uitvinder, maar het resultaat bleef uit. De telefoon was zijn tweede objectief. Hij werd uitgenodigd om een sales-pitch te horen van de jonge uitvinder Alexander Graham Bell, maar met het recente debacle nog in zijn geheugen sloeg hij de offerte af. Hij wilde geen aandeel voor geen enkele prijs. Twain was een emotioneel persoon en werd teveel gehecht aan zijn investering. En wanneer het faalde voelde hij zich persoonlijk aangetrokken en werd zijn rationele vermogen vertroebeld. De beste les is hier om van te voren te weten hoeveel je inzet en weten wat je kan verliezen.
Mark Twain's quote: it ain't what you don't know what you get into trouble, it's what you know for sure that just ain't so.
Het overkomt iedereen wel eens dat je voor een schooltest slaagt terwijl je dat nooit gedacht had. Misschien, was het niet zo omdat de test te eenvoudig was gemaakt. Zo zijn er ook periodes bij het beleggen die zou eenvoudig zijn dat je haast niet kan verliezen.
Dat dacht Jerry Tsai die Fidelity Capital Fund beheerde voor zijn dertigste. Hij blaakte van vertrouwen en zijn agressieve managementstijl ging voor snelle transacties die soms intuïtief perfect getimed (b)leken. Na het succes bij Fidelity startte hij zijn eigen fonds: The Manhattan fund. De IPO was zwaar overtekend omdat zijn naam in de wereld rond ging en het succes garandeerde. Het was ten tijde van grote economische expansie waar bedrijven veel winst maakten. Het zelfvertrouwen van Tsai steeg ten hemel toen de koersen bleven stijgen. Maar in '69 - '70 keerde het tij. De koersen begonnen te dalen en zijn fonds ging onderuit. De les: wanneer het tij stijgt, drijven alle boten met het tij mee, en ook die van jou. Het was een misrekening te denken dat hij zo uitstekend was, in een wereld waar iedereen profiteerde van stijgende koersen.
Acht. Beware of overconfidence. Over matige zelfvertrouwen kan zelfs de beste investeerder miljoenen kosten.
Als je een lot hebt gekocht in de loterij, en een vriend vraagt deze van je over te nemen. Wat doe je dan? Volgens de theorie (het endowment effect) van Kahneman, Knetsch en Thaler is het feit dat je ergens eigenaar van bent moeilijker om dat eigendom op te geven. Deze financial behavior kennis is zeer belangrijk. In dit geval laat het zien dat objectiviteit op sterke voet staat met eigendom, en dat een beslissing die genomen is, zorgt voor verhoogd zelfvertrouwen. De Grote investeerder die hiermee de fout in ging was Buffett (zelve). Hij kreeg een overmaat aan vertrouwen door zijn succes en werd het orakel van Ohama genoemd. Op een moment in 1993 had hij volledig vertrouwen in Dexter Shoe Company dat hij voor 433 miljoen kocht. Hij was destijds zo enthousiast dat hij niet zag dat de wind in die industrie een andere kant op begon te draaien. De opkomst van China en Taiwan luidde het einde in voor de schoenengigant. In 2001 deed hij afstand van het bedrijf door het in vieren te delen. Ook / zelfs Buffett maakt fouten.
Het reduceren van ongeforceerde fouten is vitaal voor beleggingssucces.
Net zoals bij schaken kan het bij beleggen beter gaan om het vermijden van fouten ipv de focus op winnen. Het succes van Stanley Druckenmiller was met zijn eigen fonds zo groot dat Soros hem vroeg het Quantum fund te leiden. Sinds 1988 maakt hij in de vier eerste jaren steeds meer dan 24% rendement. Het was vooral door zijn kennis van de wereldeconomie en handigheid in valuta dat hij zo veel rendement maakte. De tech-bubble echter zorgde voor een keerpunt. Hij zette (200 mrd) in op een daling van de opgeblazen niveaus maar dit gebeurde niet. Terwijl de markt verder doorraasde verloor QF 18%. Hij huurde twee nieuwe medewerkers in om de tech-sector te volgen en ging zelf verder met valuta-transacties, zijn sterke punt. Hij wilde toch meedoen met de tech-bubble en kocht Verisign voor 660 miljoen$. Dat liep - toen de bubble uiteindelijke barstte - verkeerd af en sloeg een gat van een half miljard in het fonds. Verisign was nog maar 1,5% van haar oorspronkelijk waarde waard. De les hier: fear of missing out [te vergelijken met peer pressure] en het verwaarlozen van je eigen sterke punten. Focus op sterkte. Hard lessons can be necessary. Hoofdstuk 10.
Investeerders moeten grote verliezen incasseren in hun onderneming
Ook de tweede man van Buffett's fonds, Charly Munger, een financieel genie, ontkwam niet aan een blamage.in 1974 zette hij 61% van zijn fonds in op een bedrijf: Blue CHip Stamps, een loyaliteitsbedrijf te vergelijken met airmiles. Na een economische omkeer kwam de klad in de retailsector en verloor het bedrijf zijn waarde. En daarmee de waardering van zijn fonds richting ca. 50%. Munger, maar ook Blue Chip kwam echter terug toen het tij keerde. Sindsdien, na het debacle in midden jaren zeventig, is Munger het licht in de financiële duisternis gebleven. De belangrijkste les is hier: het kan verkeren, maar wanneer je je vasthoudt aan je visie en als lange termijn belegger opereert ten tijde van crises kan je ergste ellende overleven. Hoofdstuk 14. Handling big losses.
Elke persoonlijkheid krijgt een hoofdstuk. 4. John Meriwether Genius' Limit. 13. John Paulson, you only need to win once. 6. Michael Steinhardt, Stay in your lane. 5. John Boble, Find what works for you. 12. John Maynard Keynes, The most addictive game. En zelfs de schrijver - - sluit af met het laatste hoofdstuk: Looking in the mirror. Zelf zegt hij niet hele grote missers gemaakt te hebben, maar steeds weer dezelfde fout opnieuw gemaakt te hebben. Tot hij het afleerde.
Investeren is een gevaarlijk spel, zelfs voor de meest getalenteerde spelers. De(ze) studie van de grootsten en hun grootste blunders kan ons baten, zonder dat er een prijskaartje aan hangt. (* Bron: met dank aan, Blinkist)
In een interview zegt de auteur dat hij zelf een "long distance reader" is. En wat hij van de geschiedenis geleerd heeft is dat hoeveel je ook over het verleden weet, de toekomst toch altijd weer anders is. En, "A lot of truth get lost in the chart." Het boek dat hij zelf het beste vindt op het gebied van investeren is, the money game, van Adam Smith.
--
Reacties