Marli Huijer was twee jaar Denker des Vaderlands, (DdV, de eerste vrouw) en wilde als arts idealistisch de wereld verbeteren, uiteindelijk werd ze filosoof en kwam haar droom uit die ze als kind al had: schrijfster worden. dat las ik destijds in Flow.
Ze was korte tijd methadonarts. In Flow gaat de bijdrage samen met diverse foto's uit haar verleden. Ze heeft een zwervende jeugd gehad omdat ze steeds met het gehele gezin verhuisde door de loopbaan van haar vader. Haar intellectuele capaciteiten heeft ze vooral door hem ontwikkeld, vertelt ze. Hij liet haar Heidegger en Sartre lezen. Ze was gek op Winnie de Poeh (nog steeds eigenlijk) en op de fijnzinnige humor en filosofie die in het werk opgesloten zit. De vragen die ze van leerlingen op het plaatselijke lyceum kreeg voorgeschoteld, stuurde ze door naar haar vader en die liepen uit tot hooglopende discussies waar de rest van de familie wel moe van werd. Ze koos voor geneeskunde als alternatief zo zegt ze tussen natuurkunde (de voorkeur van haar vader) en verpleging van haar moeder.
Ze leerde als arts de onderkant van de samenleving kennen, toen ze bij de junkiebond begon te werken en toen ze zich als huisarts ging specialiseren voelde ze zich als een soldaat die vanuit de oorlog opnieuw de burgermaatschappij in moest. Uiteindelijk vond ze het artsen bestaan te saai en besloot er toen filosofie bij te doen.. Ze klimt op tot hoogleraar filosofie. Praktisch: neemt ze een hond wanneer ze beseft dat ze zo´n sedentair leven heeft.
Toekomst. Als DdV - waarover ze zegt, "het mooie daarvan is om de liefde voor de filosofie over te brengen" - ziet ze haar invloed door overal mensen aan het denken te zetten. Ook wil ze blijven schrijven, het liefst elke twee jaar een boek. Over het einde van haar levenspartner, Jean vertelt ze niet veel meer dan dat er na loop van tijd de rek eruit was. Ze zijn vrienden gebleven. Ook door hem werd ze net als door haar vader gestimuleerd. Op moment van schrijven heeft ze een nieuwe inspirator, Reinjan, in hem vond ze (opnieuw) een maatje.
Op Wikipedia lees ik:
Huijers motto is een uitspraak van Arnold Heumakers: "Filosofie moet het leven moeilijker maken." Huijers onderzoek richt zich op de filosofie van mens en cultuur. Vooral de vraag hoe mensen tot ordeningen komen houdt haar bezig. Hoe ordenen we de tijd? Hoe richten technieken en apparaten de publieke ruimte in? Hoe disciplineren we onszelf en elkaar tot gedrag dat het mogelijk maakt om vreedzaam samen te leven? ... . Huijer beweegt steeds heen en weer tussen de academische filosofie en de publieksfilosofie.
De thema's waar ze zich in de filosofie en het schrijven (dat ligt parallel) op richt zijn te vinden op haar eigen website:
- Michel Foucault
- Hannah Arendt
- Tijd en ritme
- Gender en diversiteit
- Publieksfilosofie
- Sterven
- Discipline
- Seks
- Gender & biomedische wetenschappen
- Migratie & achterblijven
- Gezondheidszorg
- Corona
Bijzonder is de combinatie van twee filosofen met filosofische thema's. Discipline is een thema dat ook bij Foucault te vinden is, maar dat geldt niet direct voor de andere thema's.
Zelf ben ik benieuwd hoe haar ervaring als arts, en dan vooral als methadon-"expert" haar filosofie binvloed heeft. Artsen zien maar een bepaald deel van de samenleving, namelijk de ziekte. Dat is voor de filosoof een groot voordeel want je ziet de uitzonderingen en mogelijk wat er als algemene krachten achter schuil gaan...
Jaap Tielbeke vroeg namens De Groene Amsterdammer Huijer naar de vijf denkers die haar denken hebben beïnvloed [cf.]. Dat blijken
- Friedrich Nietzsche (1844 – 1900),
- Michel Foucault (1926 – 1984),
- Hannah Arendt (1906 – 1975),
- Norbert Elias (1897 – 1990) en
- Martha Nussbaum (1947).
Interessant lijstje, maar ik had naar tien gevraagd in de hoop dat toch Spinoza daaronder gerekend zou worden. (http://blog.despinoza.nl/log/spinoza-niet-bij-de-vijf-grootste-denkers-van-marli-huijer.html)
In het getoonde boek bespreekt ze filosofische thema's door steeds een aan bekende filosoof als basis te nemen, zoals: (gelijk de hoofdstukindeling)
- Michel Foucault tussen de junkies
- of: Hoe organiseer je laagdrempelige hulpverlening?
- Hannah Arendt in de metro
- of: Hoe raken we met elkaar in gesprek?
- Simone de Beauvoir, maar dan mét kinderen
- of: Hoe richten wij ons leven in?
- Verkast Immanuel Kant vanwege de klimaatverandering?
- of: Wat is onze verantwoordelijkheid tegenover onze medewereldbewoners?
- Peter Sloterdijk traint prinsen en prinsesjes
- of: Hoe om te gaan met teleurstellingen?
- Martha Nussbaum checkt haar gevoel
- of: Waar laten we lelijke emoties?
- Met Zygmunt Bauman tussen lichte gemeenschappen
- of: Waarom willen we toch altijd opnieuw beginnen?
- Bruno Latour maakt van de veiligheidsgordel een verantwoordelijk persoon
- of: Kunnen we discipline uitbesteden?
- Susan Sontag voert oorlog tegen kanker
- of: U doet wel/niet mee aan dit bevolkingsonderzoek
-- 25 juli
Op twitter circuleert dit bericht:
"Moeten we wel allemaal 90 willen worden? Interview met filosoof en hoogleraar Publieksfilosofie Marli Huijer. 4 juli 2023, Yonah Sint Nicolaas.
Met dank aan de geneeskunde kunnen we steeds ouder worden, maar hoe gezond is dat eigenlijk voor onze samenleving? ...
Marli Huijer ... ziet dat we alsmaar meer verwachten van de gezondheidszorg, maar minder zorg dragen voor elkaar.
...
We kunnen steeds langer gezond blijven. Gaat dat in tegen het algemeen belang?
"Ja, absoluut. Hoe langer je leeft, hoe groter je ecologische voetafdruk. Als de hele huidige wereldbevolking, acht miljard mensen, tien jaar erbij zou krijgen, kom je uit op een miljard ‘extra’ mensen. Dat is een bizar idee. En het wordt alleen maar erger als die oude mensen veel reizen en fossiele brandstoffen gebruiken, hard stoken in een groot huis en veel medicijnen gebruiken, die enorm vervuilend zijn voor het milieu.
[Dogma? Dat het gewoon niet kan!] Daarom is het belangrijk om te realiseren dat het gewoon niet kan dat de hele wereld nog veel langer gaat leven. We hebben een collectieve verantwoordelijkheid, maar die wordt nu helemaal losgelaten vanuit het idee: ik wil ouder worden en zo gezond mogelijk. Dat is puur individualistisch eigenbelang."
...
Waarom willen we de dood dan steeds langer uitstellen?
"Dat is de verwaarlozing van wat ik ‘het huis van de sterfelijkheid’ noem. Een huis is een plek waar generaties voor en na jou wonen, waar je zelf in geboren wordt en ook in zal sterven. Die sterfelijkheid als iets wat bij de mens hoort, is aan het verdwijnen. Een oudere die zichzelf ziet als iemand die geleidelijk plaats maakt voor jongere, heeft een ander beeld van wat het leven betekent en zal daarmee ook andere keuzes maken dan iemand van twintig.
...
Hoe kunnen we wel weer voor elkaar gaan zorgen?
"Laten we proberen het sociale weefsel in de samenleving weer dikker te maken. Er gaat veel geld naar wetenschappelijk onderzoek om kanker en acute ziektes terug te dringen, maar relatief weinig naar een sociale infrastructuur waardoor mensen voor elkaar kunnen zorgen. Daar zou ik meer onderzoek naar willen. Dat je kijkt naar hoe het subsidiëren van buurtinitiatieven weer meer cohesie tot stand kan brengen, want oudere mensen zullen voor elkaar moeten gaan zorgen.
[Toekomstvoorspelling] In 2050 heb je nog maar twee of drie mensen van de beroepsbevolking tegenover elke 65-plusser. Die twee of drie mensen moeten ook onder andere de politie en het onderwijs voor hun rekening nemen. Dat wordt een enorme puinhoop. De overheid moet nú investeren in het opbouwen van netwerken, waardoor verschillende generaties voor elkaar gaan zorgen. Het aantal mensen dat dagenlang met een botbreuk alleen thuis ligt voordat er iemand komt, neemt toe. Dat soort problemen zou je sociaal moeten voorkomen. Dat kan alleen als je een goede infrastructuur hebt."
...
Als je niet uitkijkt, gaat die medicalisering zo ver dat als je nee zegt tegen een behandeling, je als een irrationeel persoon weg wordt gezet. Maar als je volmondig ja kunt zeggen tegen zorg, moet je ook nee kunnen zeggen.""(bron: https://www.human.nl/het-filosofisch-kwintet/interviews/2023/marli-huijer.html)
Reacties