Blaise Pascal (Monod - 2)


DE LANGZAME MARTELING

Na zulk een openbaring gaf Pascal zich gewonnenJezus verliet op dien leeftijd de woestijn om tot de menschen te gaanHij echter verliet den kring zijner evenmenschen om Jezus te volgenMaar hij nam in zijn afzondering tweeërlei kennis meedie hij niet bezat op het oogenblik van zijn eerste bekeeringde kennis namelijk van het menschelijk hart en die van den geest Gods

10. De mensch scheen hem in het mysterie van zijn wanordelijke en verheven natuurvoortdurend te worden heen en weer geslingerd tusschen twee oneindighedengroot en ellendig tegelijkertijdeen onttroond koningen een denkend rietDit raadselachtige wezen zoekt zich te verdoovenhet wil de zonde ontkennen en den dood vergetenAl zijn ellende spruit voort uit het feitdat hij niet rustig in een kamer kan blijvenZulk een onverschilligheid ten opzichte der zaligheid is monsterachtigDe niet-christen is dàn slechts wijswanneer hij al zuchtend zoekt

20. Maar hoe te zoeken zóó dat men vindtHij moet strijden tegen zijn hartstochtenHij moet ook de kerkelijke plechtigheden en sacramenten zich ten nutte makendie de kerk hem biedtMaar vooralhij moet bidden in den naam van Jezus Christusde bezieling vragendie in het Evangelie wordt beloofdDan geraakt men tot de geestelijke zekerheid door de verlichting der genade

 

Men zietdat deze innerlijke zekerheid dezelfde is als die welke Luther en Calvijn met den apostel Paulus noemden het,,getuigenis van den heiligen Geest"Maar dat beteekent nietdat Pascal protestant werdEenige maanden na dien gedenkwaardigen nacht schreef hij in een particulieren briefAlle deugdenhet martelaarschapmoeilijkhedenkastijdingen en alle goede werken zijn nutteloos buiten de kerk en buiten de gemeenschap met het hoofd der kerkdat is de pausIk zal mij nooit van zijn gemeenschap scheidenzonder welke ik voor eeuwig verloren zou zijn.

Maar al werd Pascal geen Hugenoothij werd nog minder een JezuïetOp de pauselijke legerscharedoor Loyola gestichtliet hij de zweep van zijn brandende verontwaardiging neerkomenTegen de Loyolisten slingerde hij in zijn,,Lettres Provincialesdeze onherroepelijke uitspraak,,Gij gelooftdat gij de macht en de straffeloosheid bezitmaar ik geloofdat ik de waarheid en de onschuld bezitHet is een zonderlinge en lange oorlogwaarin het geweld de waarheid tracht te onderdrukken.... Waarde Vadersik verzoek in aanmerking te nemendatevenals de christelijke waarheden liefde en achting verdienende dwalingendie daar tegenover staanverachting en haat verdienen.... Er zijn twee dingen in de dwalingende goddeloosheiddie ze verschrikkelijk maakt en de onbeschaamdheiddie ze belachelijk maakt.Ziedaar zoo besloot hij de gevoelens der heiligenjegens het Jezuïetisme.Tegen het einde van zijn leven verklaarde hijdat hijwanneer hij de ,,Lettres Provincialesnog eens schrijven moestzijn tegenstanders nog minder zou sparen

Noch als Hugenootnoch als Jezuïetmaar als roomsch-katholiek nam Pascal zich voor een ,,heiligete zijnd.w.z. (in de oorspronkelijke beteekenis van het woordeen ,,toegewijde"een,,afgezonderde"kortomeen christenZiehier in welke woorden hij zijn ideaal uitdrukte,,De kleine dingen doen als grootewegens de majesteit van Christusdie ze in ons doet en die ons leven geeften de groote dingen doen als kleine en gemakkelijke wegens zijn almacht

En voorts:,,Ik heb de armoede liefomdat Hij haar heeft liefgehadIk heb de goederen der aarde liefomdat zij mij in staat stellen de ongelukkigen te helpenIk ben trouw aan iedereenik vergeld geen kwaad aan die het mij berokkenenmaar ik wensch hun een zelfden toestand als den mijnen toewaarbij men van de menschen geen kwaad en geen goed ontvangtIk tracht rechtvaardigwaarachtigoprecht en trouw te zijn jegens alle menschenEn ik heb een bizondere teederheid van hart jegens henmet wie God mij nauwer vereenigd heeftEn hetzij ik alleen ben of onder de menschenik heb in al mijn daden het oog op Goddie ze oordeelen moeten aan wien ik ze alle toewijd

Ziedaar mijn gevoelensen ik zegen elken dag van mijn leven mijn Verlosserdie ze in mij heeft gelegd en die uit een manvol zwakheidellendebegeerlijkheidtrots en eerzucht een mensch gemaakt heeft die vrij van deze dingen is door de kracht zijner genadewaaraan ik allen roem verschuldigd bendaar ik van mij zelf niets heb dan ellende en dwaling.

Christen zijn dat is voor hem -,,hetzelfde gevoelen hebben dat in Christus Jezus was,naar de woorden van den apostelChristen zijndat isden geest bezitten der zaligsprekingende ware grootheid hebben zooals ze uit het Evangelie wordt afgeleid.,,Alle hemellichamenhet uitspanselde sterrende aarde en haar koninkrijken zijn niet zooveel waard als de minste der geestenWant de geest kent dat alles en zich zelfen de lichamen kennen nietsAlle lichamen tezamenen alle geesten tezamen en al hunne voortbrengselen zijn niet van zooveel gewicht als de minste beweging der liefdeDeze is van een oneindig verhevener ordeUit alle lichamen tezamen zou het niet gelukken Ã©Ã©n kleine gedachte voort te brengenDat is onmogelijk en van een andere ordeUit alle lichamen en geesten zou men niet Ã©Ã©n beweging van waarachtige liefde kunnen afleidendat is onmogelijk en van een anderebovennatuurlijke orde.

Helaas werd het christendom van Pascaldat zoo schitterend evangelischzoo majestueus universeel isterzelfder tijd gekenmerkt door een bizonderen trek van roomschenen vooral van ,,jansenistischenaard(* Aldus het persoonlijk oordeel van Monod)

Na den onvergetelijken avond van 23 November stelde hij zich onder leiding van den geestelijken leider der nonnen van Port-RoyalDeze ried hem aan een reis te makenmet de bedoeling hem te scheiden van zijn intiemen vriendden hertog de RoannezPascal gaf daaraan gehoorzooals Jacqueline zegt,,,niet zonder tranen"Haar moest hij echter daardoor evenzeer verlatenMaar verklaarde zij-,,hij heeft aan zijn leidsvrouw niets verloren.Niettemin bleef zij over hem wakenOngeveer twee maanden na het innerlijk visioen van haar broer liet zij hem per brief wetendat het scheenalsof hij een bijna overdreven haast maakte om de laatste bandendie hem aan de wereld bondente verbreken.

 ,,Ik prijs het ongeduldwaarmee gij alles wat nog eenigen schijn van grootheid heeftwilt loslatenmaar ik verwonder mij er overdat God deze genade verleend heeftWant het schijnt mij toedat gij verdiend hadt om nog eenigen tijd onbehagelijk te voelen in den reuk van den modderpoelwaarin gij verlustigd hebt.Hij trok zich eerst terug in de abdij van Port- Royal buiten Parijswaar hij een cel kreeg onder de z.g. Solitaires"Jacqueline schreef aan haar oudste zusterdat Blaiseondanks den treurigen toestand van zijn gezondheid'morgens om vijf uur opstond om den heiligen Dienst bij te wonenOndanks het verbod der geneesheeren vastte hij zelfs vóór de nachtwakenBij het eten gebruikte hij een bord van grof aardewerk en een houten lepelTerwijl de kleine markiesjes aan het weelderige hof van Lodewijk XIV in overvloed leefdenmaakte Pascalhoewel hij daartoe niet de kracht bezat en door pijnen werd gekweldzelf zijn bed ophaalde zijn maaltijd in de keuken en bracht er het vaatwerk weer terugZijn oudste zuster Gilberte voegt er aan toe:,,Al zijn tijd gebruikte hij voor het gebed en het lezen der heilige Schrift en hij had er een ongeloofelijk genoegen in.

Helaas moest Jacqueline hemeen jaar nadat hij in de eenzaamheid was gegaanschrijven,,Het is noodzakelijkdat gij althans gedurende enkele maanden even schoon zijtals gij nu vuil zijt"....,,Het zal zelf tot roem strekken en den anderen tot stichting dienenwanneer men onder het vuil zietindien het althans waar is dat dit de hoogste volmaaktheid iswat ik echter zeer betwijfel.Maar de logica van Pascal dreef hem er toe om de ,,jansenistischezedeleer tot het uiterste door te voerenTenslotte onthield hij zich van alles wat de flauwheid van zijn voedsel kon wegnemenen uit vrees daarin een behagen te scheppenoefende hij er zich in om niet te proeven wat hij atHij verklaardedat ziekte de natuurlijke toestand der christenen isHij berispte zijn zuster Gilberte om de liefkoozingen die zij van haar eigen kinderen ontvingSomtijds ging hij zóóverdat hij een ijzeren gordelmet punten beslagenop het lichaam droegwelke hij dan met de ellebogen tegen het lichaam drukte

Laten wij bewondering hebben voor zulk een moedmaar laten wij deze afdwaling beklagen

In zijn ideaal van het christelijk leven hebt gij reeds een verontrustende zinsnede aangetroffenwaarin hij zegtnooit ,,kwaadof "goedvan de zijde der menschen te ontvangenAan God kende hij toewat hem door menschen werd aangedaanMaar tegelijkertijd wilde hij hun niets toekennen van wat aan God toekomtDaarom schrijft Gilberte:,,Ik was geheel ontdaandoor de verwijtendie hij mij nu en dan deed"Pascal heeft daarvan de verklaring gegeven in deze woorden,,Het is niet goeddat men zich aan mij hechtHet is mijn schulddat men mij liefheeft.

Hij was van oordeel dat daardoor de zielen van God werden afgekeerdIn dit opzicht stemde hij overeen met Jacquelinevan wie haar oudste zuster schreef:,,Zij was stellig degenedie hij 

het meest ter wereld liefhad.

Het Evangelie is oneindig veel eenvoudigermenschelijkerschoonergezonder en tevens heiliger

 Toch lag er nog gloeiende lava in deze uitgedoofde vulkaanZij kwam tot uitbarstingWe laten zijn uitvinding om te leeren lezen zonder te spellenof zijn,,verhandeling over de beginselen der meetkundebuiten beschouwingPascal gaf niet alles waartoe hij in staat wastoen hij aldus voor de scholen van Port-Royal arbeiddehoewel het ook genialiteit vereischt om zich op nuttige en vruchtbare wijze aan het bevattingsvermogen van kinderen aan te passenMaar wat zullen wij zeggen van de 18 anonyme brievendie hij schreef aan een ,,iemand buiten Parijsdoor Ã©Ã©n zijner vriendenover het onderwerp der tegenwoordige twistgesprekken in de Sorbonne"De geheimzinnige schrijver houdt zich bij de samenstelling daarvan verborgennu eens op het kasteel van Ã©Ã©n zijner vrienden op het landdan weer te Parijstegenover het College der Jezuïetenin een herberg met het uithangbord van ,,koning David"Pascal logeerde daar onder den naam van M. de Mons

Waar ging het overDe paus had vijf stellingen veroordeelddie getrokken waren uit de werken van JanseniusZijn volgelingen ontkendendat die stellingen bestondenPascal nam op zich in populairen stijl een vlugschrift te ontwerpenwaarin zou worden aangetoond dat de doctoren der Sorbonnedie er zoo belust op waren om de Jansenisten te vervolgenzich met duistere chicanes bezig hielden om de Jezuïeten te gerievenDat was het uitgangspuntWeldra echter liet,,Montalte(schuilnaam van Pascalzijn zuiver verdedigende houding varen en ging hij tot den aanval overEn het Jezuïetische moraalsysteem stortte ineenevenals de muren van Jericho onder het geklank der bazuinen

 Pascal besteedde dikwijls twintig volle dagen aan Ã©Ã©n briefde laatste werkte hij dertien maal om

De beroemde Perrault drukte als volgt zijn oordeel over de,,Provincialesuit:,,Van ieder millioen menschendie ze hebben gelezenmag men zeggendat er niet Ã©Ã©n onder isdie zich daarbij Ã©Ã©n enkel oogenblik heeft verveeldIk heb ze meer dan tienmaal gelezen.

In den tijd dat Pascal dezen strijd tegen het Jezuïetisme beëindigdewerd zijn godsdienstige ijver bizonder aangewakkerd door een onverwachte gebeurtenisdie plaats greep in de kapel van Port-Royalen die Gilberte Périer verhaalt in deze woorden:,,Het was in dezen tijddat het God behaagde mijn dochter te genezen van een oogfistelDe etter kwam niet alleen naar buiten door het oogmaar ook van binnen door de neus en den mondEn deze fistel was zóó kwaadaardigdat de bekwaamste chirurgen van Parijs van oordeel waren dat ze ongeneeslijk wasVrijdag 24 Maart 1656 waren de bewoners van het klooster bijeen om op de knieën liggend ,,een splinter van de heilige Doornenkroonte kussenMarguérite raakte haar zieke oog met de reliek aanDenzelfden avond verklaarde zijdat de pijn verdwenen wasevenals het gezwelDen 14en April hebben verschillende doctoren schriftelijk verklaard,,dat de genezing buiten het terrein der gewone krachten der natuur lag"Den 22en October hebben de vicarissen-generaal van het aartsbisdom van Parijs,,het mirakelbevestigd

Pascal twijfelde er niet aanDe bovennatuurlijke genezing van zijn nichtzijn petekindscheen hem toe als een zegeldat God aan de,,jansenistischeleer had gehechtVandaar de triomfantelijke woorden in den zestienden brief:,,Men hoort haar op het oogenblikdeze heilige en indrukwekkende stemdie door de natuur dondert en de Kerk vertroost"Vandaar ook het plan om tegen de ongeloovigen een ,,verdedigingvan het christelijk geloof op te stelleneen verdediging die zou zijn als een tweesnijdend zwaardomdat het Ã¨n de godloochenaars Ã¨n de Jezuïeten treffen moestHij werd er toe aangemoedigd door een andere onvoorziene gebeurteniswaarin weer sterk zijn wiskunstig genie aan den dag tradTijdens een slapeloosheidals gevolg van hevige kiespijnzocht hij afleiding door na te denken over het vraagstuk van de radlijn en vond er de oplossing voorEén van zijn vriendendie hem ,,in zeer hevige pijnenverlaten had en hem den volgenden morgen genezen vondvroeg hemof hij zijn ontdekking publiceeren zouPascal antwoorddedat hij in dat werk niets anders gezocht had dan een geneesmiddelDe ander smeekte hem dringend zijn vondsten bekend te makenwant daardoor zou hij aan de atheïsten bewijzen,,dat hij op het gebied van de wiskunde meer wistdan zij allen tezamen"en dat,,,indien hij geloovig wasdit juist dààrom wasomdat hij wist waartoe logisch redeneeren iemand moet brengen"*

Pascal ondernam dus de taak een uiteenzetting te geven van het christelijk geloofgebaseerd op de ontleding der menschelijke natuurdat geheime slotwaarop alleen de sleutel van het Evangelie volkomen pastTot dit doel maakte hij gebruik van zijn drievoudig genievan geleerdevan psychologisch moralisten van christenNooit had men zulk een arbeider aan den arbeid zien gaanDeze bouwmeester zeidedat hij tien jaren van gezondheid noodig had om dit gebouw te voltooien

Gedurende ongeveer een jaar peinsde hij over dit werk en zette het schema er van opterzelfdertijd schreef hij enkele gedeelten er van neerGewoonlijk werkte hij het uit uit het hoofdzonder geschreven aanteekeningenHij zeide,,,dat hij nooit iets vergeten had van hetgeen hij wilde onthouden"Maar zijn ziekte maakte een dergelijke krachtproef van zijn geheugen te smartelijkOm zijn geheugen te hulp te komenwierp hij dusongeordendde gedachten op stukjes papier neer om ze later uit te werkenDeze vormeloozebijna onleesbarekladjes zouden eenmaal de eerbiedige nieuwsgierigheid en het levendig vernuft van zijn vereerders opwekkendie deze hieroglyphen moesten ontcijferenDe algemeene vereeringdie steeds aan deze krabbels bewezen isstrekt het menschelijk geslacht tot eer

Plotseling namen de voortdurende pijnen van den martelaar dermate toedat hij in de laatste jaren van zijn leven,,,zelfs geen oogenblik meer werken kon aan dat groote werkdat hij ter verdediging van den godsdienst ondernomen had"Zoo schrijft zijn oudste zusterHij zelf zegt in een brief aan een beroemd wiskundigetwee jaar vóór zijn dood:,,Ik ben zóó zwakdat ik niet kan loopen zonder stoknoch te paard zittenIk kan zelfs niet meer dan hoogstens drie of vier mijl met een rijtuig uitgaan.

Het volgend jaar verscheen een kerkelijk mandement van anti-jansenistische strekkingdat door alle kerkelijke personen moest worden onderteekendHet was zóódanig geredigeerddat de volgelingen van Jansenius het konden teekenenwant het veroordeelde de,,vijf stellingen"die door den paus werden verworpenzonder echter Jansenius zelf met name te veroordeelenDit handige mandement was opgesteld met medewerking van Port-Royalmen schreef het zelfs aan Pascal toe

Jacqueline verzette zich heftig tegen een daaddie haar oneerlijk scheen te zijnZij zette haar gewetensbezwaren uiteen in een briefdie een monument blijven zal van het christelijk gewetenZij schreef daarin:,,Het is niet de zaak van jonge meisjes om de waarheid te verdedigenhoewel men zeggen kandatwaar de bisschoppen den moed van jonge meisjes hebbenjonge meisjes den moed van bisschoppen moeten hebben.Zij verzocht dezen brief ook aan Pascal voor te leggen,,indien zijn toestand het toelaat"Bezwijkende voor den sterken aandrang der geestelijke leiders van Port-Royal onderteekende zij tochechter niet zonder het formulier te hebben aangevuld met een laatste toelichtingMaar zij bleef daar ontroostbaar overzij werd bijna menschenschuwDen 22en Juni 1661 schreef zij,,Ik spreek in overmaat van smartwaaraan ikzooals ik wel gevoelte gronde zal gaanwanneer ik niet den troost hebdat ik althans enkele personen ziedie zich vrijwillig voor de waarheid opofferen.Nog niet vier maanden later overleed zij

Deze dood was bijna een offereen bewuste offerandeVoor Pascal was het een schitterende lichtstraalSainte-Beuvede geschiedschrijver van Port-Royalzegtdat deze hoogstaande vrouwdie in alle opzichten Blaise,,toelicht, aanvult en in sommige opzichten hem zelfs overtrefthaar broer nog een laatste maal bekeerde.*

Hij begreepdat hij nu op zijn beurtvolgens het woord van Jacqueline,,,de waarheid door zijn persoon moest handhaven"Toen de Raad van State een nieuw Bevelschrift publiceerdewaarin een ondubbelzinnige onderteekening door de ,,Jansenistenwerd geëischtmet ja of neenweigerde hijHij bekendedat het standpuntdat hij tot dusverre had ingenomen,,om zich te verdedigen tegen de beslissingen van den paus"verkeerd wasHij oordeeldedat het ,,zoo spitsvondigzoo weinig duidelijk en zoo vreesachtig wasdat het waren verdedigers der kerk onwaardig was"Hij moest dus weigeren zich te onderwerpen aan een geloofsbelijdenisdie op zijn minst dubbelzinnig was en tweeslachtigen dientengevolge valsch.... een middenwegdie verfoeilijk is voor Godverachtelijk voor de menschenen volslagen nutteloos voor hendie men om hun persoon in het verderf wil storten"De leiders van Port-Royal deelden deze zienswijze nietMen kwam bij Pascal bijeen om te beraadslagenTevergeefs trachtte de zieke zijn standpunt te doen zegevieren.

*Alexandre Vinet schrijft in soortgelijke bewoordingen over Jacqueline:,,Wij gevoelen voor haar een grooter en eerbiediger bewondering dan voor hem"(Etudes sur BlPascal XI.

Toen ,,werd M. Pascaldie de waarheid boven alles liefhaddie gekweld werd door hoofdpijnendie hem geen oogenblik verlieten,.... zóó door droefheid overmanddat hij onwel werdniet meer spreken kon en het bewustzijn verloor"Toen hij van deze bezwijming weer bijkwamvroeg zijn oudste zuster hem naar de reden daarvanHij antwoordde:,,Toen ik al deze personendie ik beschouwde als degenenaan wie God de waarheid had doen kennenen die haar dus moesten verdedigenzag wankelen en bezwijkentoen werd ik zóó door smart aangegrependat ik het niet meer uithouden kon en ik viel in zwijm"Jacquelinedie hem in den dood was voorgegaansprak door hem

Spoedig zou hij met haar vereenigd wordenVolgen we het verhaal van Gilberte:,,Zijn ziektedie elken dag toenamen hem geen oogenblik verlichting schonkbelette hem allen arbeid en alle bezoek.

Drie maanden vóór zijn doodtoen hij terugkeerde van de heilige Mis in de Saint-Sulpicevroeg een beeldschoon jong meisje van ongeveer vijftien jaar hem om een aalmoesHij werd getroffentoen hij zag aan welk klaarblijkelijk gevaar dit kind was blootgesteld en hij geloofde ,,dat God haar tot hem gezonden had"In deze veronderstelling paste hij het voorschrift van een,,Jansenistuit de 18e eeuwPère Quesneltoeluidende :,,Laten we de armendie de Voorzienigheid ons op onzen weg plaatstniet naar de Voorzienigheid terugwijzen"Onmiddellijk geleidde hij het meisje naar een ,,welmeenend priesteraan wien hij geld ter hand stelde en aan wien hij beloofde den volgenden dag een vrouw te zullen zenden om voor het meisje het noodige te koopenopdat ze een betrekking kon zoeken"

Een maand later begon de laatste crisis van zijn ziekte,,met een vreemde afkeer van voedsel"Zijn geneesheer ried hem aan zich van alle vast voedsel te onthoudeneen kleine opoffering bij de vele die hij zich de Ã©Ã©n na de ander oplegde, tot aan zijn sterven

Daarbij kwamdat hij zijn huis moest verlaten en daarmee de vertrouwelijke omgevingdie juist een zieke zoo dierbaar isDe oorzaak hiervan wasdat hij uit medelijden een echtpaar in zijn huis had opgenomenhetwelk hij ook van brandstof voorzaghet kind dezer arme menschen kreeg de mazelenDaarover schrijft Gilberte,,Mijn broederdie mijn hulp noodig hadwas bevreesddat ik angst zou hebben om bij hem te komenwegens mijn kinderen"Natuurlijk had men de kleine zieke naar elders kunnen vervoerenMaar Pascal dacht dat dit vervoer gevaarlijk kon zijn.,,Daarom ging hij liever zelf weg uit zijn huisofschoon hij er al zeer slecht aan toe was en hij keerde er niet meer terug.

Den 29en Juni nam hij zijn intrek bij zijn oudste zusterDrie dagen na deze verhuizing kreeg hij hevige ingewandspijnendie hem alle slaap benamen.,,Maar daar hij een groote geestkracht en moed bezatverdroeg hij deze smarten met een bewonderenswaardig geduldHij stond elken dag opnam zelf de medicijnen en wilde niet dat iemand hem ook maar den geringsten dienst bewees.Maar voelend dat hij verzwakteliet hij den geestelijke roepen in de eerste dagen van Juli en sprak zijn biecht.,,Dat verwekte opschudding onder de vrienden en sommigen kwamen hem bezoeken en waren geheel ontdaan van schrikPascal vreesde deze emoties nog te vergrootenMijn broer zeide tot mijIk had wel de heilige communie willen ontvangenmaar het is beter dat we het uitstellenMaar telkenswanneer de geestelijke hem kwam bezoekenliet hij geen gelegenheid voorbijgaan om te biechten en zeide er niets van uit vrees de menschen te ontstellenomdat de geneesheeren steeds verzekerden dat er volstrekt geen gevaar bestondHij maakte zelfs zijn testamentwaarin de armen niet werden vergetenen hij deed zich zelf geweld aan om niet nog meer te gevenwant hij zeide mijdatwanneer M. Périer zijn zwagerte Parijs geweest wasen er in toegestemd hadhij al zijn goed aan de armen zou hebben gegevenen ten slotte had hij niets anders in zijn hart en geest dan de armen en hij zeide mij eenige malenHoe komt hetdat ik nooit iets voor de armen gedaan hebWanneer ik al geen goederen had om ze hun te gevenhad ik hun mijn tijd en moeite moeten gevenDaarin heb ik gefaaldIndien God mij toestaatdat ik van deze ziekte herstelben ik besloten niets anders meer te doen dan de armen te dienen.

Den 14en Augustus,,voelde hij een groote verdooving met zware hoofdpijn"Hij vroeg met grooten nadruk te mogen communiceerenEn hij drong er zoo zeer op aandat iemanddie er bij tegenwoordig washem verweetdat hij zich ongerust maakte en dat hij zich schikken moest naar het oordeel van zijn vriendendat hij een weinig vooruitgingDaarop antwoordde hij,Men voelt mijn ellende niet en men zal bedrogen uitkomenMijn hoofdpijn is van zeer buitengewonen aard.

99 

Daar hij evenwel,,zagdat men zich heftig tegen zijn wensch verzettedurfde hij er niet meer over sprekenmaar hij zeide:,,Omdat men mij deze genade niet geven wilzou ik haar willen vervangen door een of ander goed werken daar ik geen communie hebben kan met het Hoofdzou ik haar willen hebben met zijne ledenHij vroeg om een arme zieke onder hetzelfde dak te brengen en dat men dezen dezelfde diensten bewijzen zou als aan hemen een extra-hulp nemen en er geen onderscheid zou zijn tusschen deze en hemEr zijn oneindig veel armendie de noodigste dingen moeten ontberenDat doet me ondragelijk verdriet.

Men bracht dezen wensch over aan den geestelijke van Saint-Etiene-du-MontDeze antwoorddedat hij geen enkele zieke wistdie vervoerd kon wordenmaar dat hij na de genezing van Pascal hem de algeheele zorg voor een ouden man zou toevertrouwen

,,Toen hij zagdat hij geen arme bij zich krijgen konverzocht hij mij hem dezen gunst te bewijzendat we hem bij de ,,Ongeneeslijkenzouden brengenomdat hij zeer verlangde te sterven te midden der armenMen weigerde hem dit wegens de pijnenHij liet mij belovendat ik hem die gunst bewijzen zouwanneer hij een weinig verlichting voelde.

Den 17en Augustus namen de hoofdpijnen voortdurend toezonder dat ze hem echter een klacht konden ontlokkenHij verzocht een consultMaar terstond voelde hij bezwaar en zeide,,Ik vreesdat er te veel achter die vraag zal worden gezocht.Men ontbood niettemin de geneesheerenZij schreven hem voor wei te drinken en verzekerden hem steedsdat er geen gevaar was en dat het slechts hoofdpijn en waterzucht was.,,Hij geloofde hen evenwel nooit en verzocht mij om een geestelijke om den nacht bij hem door te brengenEn ik zelf vond zijn toestand zóó slecht en hem zóó uitgeputdat ik zonder er iets van te zeggen opdracht gaf de kaarsen gereed te zetten en alles wat noodig was om hem den volgenden morgen te laten communiceeren.

Het was nog juist bijtijds

,,Ongeveer middernacht kreeg hij zulke hevige stuipkrampendat wijnadat ze voorbij warendachtendat hij gestorven wasMaar God gaf hem het bewustzijn terugDe geestelijke riep hem toeterwijl hij met het heilig Sacrament binnentrad:,,Zie hier Hemnaar Wien gij zoo zeer verlangd hebt.Deze woorden brachten hem geheel bij kennisOp het oogenblik der heilige Communie hief hij zich op met uiterste inspanningom de hostie met meer eerbied te ontvangenToen de geestelijke hem ondervroeg omtrent de voornaamste geloofs waarheden antwoordde hij duidelijkJa, ik geloof dat alles en van heeler harte.Daarop ontving hij de heilige teerspijze en de zalving der zieken met zulke teerhartige gevoelensdat hij er tranen bij stortteHij antwoordde op allesdankte den pastoor en toen deze hem zegende met de ciborie zeide hij:,,Moge God mij nooit verlaten.Dat waren zijn laatste woordenwant na de dankzeggingherhaalden de stuipkrampen zich en verlieten hem niet meerzij lieten hem geen oogenblik over om rustig na te denkenZij duurden tot zijn dooddie 24 uur later intradden 19en Augustus 1662'morgens te Ã©Ã©n uurhij was negen en dertig jaar en twee maanden oud.

Nu kende hij in zijn volheid de verrukkingwaarvan hij reeds vroeger een voorsmaak had gehad,,onder het licht van een beslissende openbaring op hetzelfde uur in den nacht.

,,Tot ongeveer half een 'nachtsZekerheidZekerheidAandoeningVreugdeVredeDe wereld en alles vergetenbehalve God.Halleluja

Vijftig jaar later liet Lodewijk XIV zijn politietroepen los tegen Port-Royal des Champsom deze sterkte te omsingelenwaarvan het garnizoen uit 22 vrouwen bestondDe jongste was een vrouw van een halve eeuwde oudsten waren in de tachtigNa de nonnen te hebben verspreid ging men over tot de verwoesting van het klooster

De steenen werden genummerden naar Pontchartrain in de omgeving vervoerd om te dienen tot den bouw van de verblijven en stallenwaarin men den vorm van het klooster nog terugvindt

De kerk werd niet gespaard doch door mokerslagen verwoestMaar eerst moesten de lijken nog worden opgegravenEnkele families waren er tijdig genoeg om ,,de dooden van rangweg te nemenWat de anderen betreftVan oudsher hadden de geloovigen de lichamen der overledenen in hun geheel of de ingewanden naar Port-Royal gebrachtopdat het stoffelijk overschot in gewijden bodem rusten zouMen schat dat er meer dan drieduizend lijken moesten worden opgegravenDeze taak werd aan werklieden opgedragendie zich eerst met sterken drank bedwelmden om moed te putten voor hun griezelig werkUit den grond haalde men de lichamen van nonnendie het nonnenkleed nog droegenVele gezichten waren nog te herkennenDe ontdekking van het goed bewaard gebleven overschot van een knechtLaisnéwas aanleiding tot een reeks,,aardigheden"Zijn hemd was nog goedMen deed het hem af,,Aldus schrijft een geschiedschrijver booddat wat nog over- bleef van de bij uitstek heilige vallei en van deze doodenstadde aanblik van een onmetelijk knekelhuisovergeleverd aan de houweelen en de grap- pen van de doodgravers.

,,Jagersdie door de vallei kwamenhebben verhaalddat zij verplicht waren met de tromp van hun geweren de honden af te werendie zich op de overschotten der lijken wierpen.Zelfs in de kerk1

Verscheidene zwart marmeren grafzerkendie men van de graven had afgenomenwerden in de kroegen gebruikt om als schenktafels te dienenen er zich aan te bedrinken

Een tijdgenoot schreef,Aldus eindigde de verwoesting van een kloosterdat beroemd is in de kerk van Frankrijken hetwelk vijf eeuwen heeft bestaanwaarin God gediend en geëerd werd met godsvruchtdat den goeden reuk van Jezus Christus verspreiddeen waar Hij nacht en dag werd aangebeden in geest en waarheid.Deze gewijde grond werd 'nachts vertraptom- gewoeld en bezoedeld als een aardappelvelddoor een troep zwijnen

In een verslag van de ramp leest men,,Vrijdagmorgenhet feest van Allerheiligenvertrok de heer d'Argenson om den koning verslag uit te brengen aangaande de bevelen van Zijne Majesteiten hij zeide hemdat hij verrast geweest was over de standvastigheid der nonnenen vooral over hun volmaakte gehoorzaamheid. De koning antwoordde, dat hij tevreden was over haar gehoorzaamheid, maar verstoord, omdat ze niet van zijn godsdienst waren.”

De godsdienst van Lodewijk XIV! 

1Sainte BeuvePort-Royaltome p590

*) De beroemde Bayle schreef December 1684: ,,Honderd preekenbundels wegen niet op tegen dàt leven, en zijn veel minder in staat om de godloochenaars te ontwapenen. De libertijnen kunnen niet meer zeggen, dat alleen kleinzielige geesten geloovig zijn." 

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Economie - Teveel wiskunde, te weinig geschiedenis?

Begraven of cremeren?