Biografie Messi (Lucas Caioli)

 

Dit is een manier waarop je een biografie zou kunnen schrijven en misschien geen slecht idee als je hoofdpersoon nog in de twintig is, zoals het geval is met de biografie van Messi door Lucas Caioli. Hij schreef het boek als een reeks interviews en de lezer zou ze moeten optellen. Tijdens het lezen luisteren we naar enkele familieleden, Cinthia Arellano, Mariano Bereznicki, Fernando Solanas (Adidas marketing), Santiago Segurola, Jorge Valdano, Frank Rijkaard, om er maar een paar te noemen.

Een groter probleem met dit boek is niet de vorm (de reeks interviews, anderen vertellen over Messi), niet de inhoud als zodanig, maar de reikwijdte van het boek: Ik denk dat het beter zou zijn om het WK 2010 in Zuid-Afrika op te nemen. De biograaf had nog een jaar moeten wachten. Maar ik neem aan dat sponsors het boek net voor de spelen wilden zien verschijnen.

Zoals ik twitterde, begint het met een interview van zijn moeder die op bezoek is bij haar zoon in Barcelona en zijn favoriete gerecht klaarmaakt. Moeder en haar twee zonen wonen in Argentinië en vader Jorge woont met zijn zoon Leo in Barcelona.

Al snel wordt de lezer geïnformeerd waar Messi is geboren. Ik dacht: "hé dit is toeval", toen ik in 1987 in Buenos Aires reisde. Argentinië staat op de rand van een burgeroorlog, schrijft Cailoli ernstig overdreven. Legerofficier Aldo Rico verzette zich tegen een nieuwe wet, maar de beweging werd later erkend als de laatste tekenen van een veranderende tijd. Celia gaat op 23 juni naar het Garibaldi ziekenhuis en Messi wordt de volgende ochtend geboren.

Caioli legt Messi's groeiproblemen en dure behandeling uit om dit op te lossen kort nadat hij als een uniek talent wordt erkend. Hij groeit op in zijn geboortestad (Rosario) en begint te spelen bij de plaatselijke club Newell. Messi wijdt zijn leven alleen aan voetbal en heeft geen echte andere interesse; hij houdt van de sport en blijft dat doen. Op het veld verandert de verlegen jongen in een zelfverzekerde man.

Een groot deel van het werk is gewijd aan zijn verhuizing naar Barcelona en dat hij daarom een ​​andere weg inslaat dan de standaard die door de clubs van Buenos Aires, Boca of River gaat. Dit verklaart later de wrijving en moeilijkheden met het Argentijnse nationale team.

Al snel gooit Caioli de vergelijking van Messi met Maradona weg en dit onderwerp komt in bijna elk interview terug.

Ik was vooral geïnteresseerd om te horen wat Rijkaard te zeggen had over Messi en Caioli onthult Rijkaards advies aan Messi: "Maak je actie af, ofwel schieten of passen, want je verliest de bal..."

Er is veel over cultuur, maar allemaal inherent. De Argentijnse achtergrond van Messi wordt niet zozeer uitgelegd en de verschillen met het Europese Barcelona ook niet, al kan de lezer wel concluderen dat Messi in de wedstrijden van Barcelona de echte betekenis van teamplay leert. Messi's sterke wil onderscheidt hem van zijn twee broers en dezelfde sterke wil zorgt ervoor dat hij de Olympische spelen met het Argentijnse nationale team verkiest boven de Champions League met Barcelona. Pep Guardiola begrijpt eindelijk dat hij Messi moet laten gaan, want dat zal hem later alleen maar motiveren. Maar zo'n beslissing wordt verdraaid met allerlei contractuele onderhandelingen waarin Messi en zijn vader meer in de positie zijn waarin wordt gespeeld dan dat ze zichzelf spelen.

De grote onbeantwoorde vraag is die in het hele boek, over Maradona, Messi's grote voorbeeld en rivaal van de kant van de legende. Het beste voorbeeld is het doelpunt van Messi tegen Getafe, dat hetzelfde lijkt als dat van Maradona. Maar Maradona zelf is vrij rechttoe rechtaan over de vergelijking: Messi heeft geen wereldbeker gewonnen. Dat is voor mij het belangrijkste probleem en alleen dat deel - het WK 2010 - is weggelaten. Wie het WK en Maradona als coach en Messi als sterspeler heeft gevolgd, heeft wellicht wat spanning gevoeld. Maar alleen de geschiedenis zal uitwijzen wat daar precies is gebeurd. En misschien zal de volgende biografie van Messi het uitleggen.


--

Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Begraven of cremeren?

Het grootste bordeel van Europa