De Brexit-saga (Hylke Vandenbussche)
Volgens onze berekeningen zouden de Britten het meest van al verliezen. Hun economie zou krimpen met 4,5% en een harde brexit zou hun meer dan 500.000 jobs kosten. Dit schrijft Hylke VandenBussche, in de Brexit-Saga. In het laatste hoofdstuk. Dat GB de grote verliezer is betekent geenszins dat het een slechte move zou zijn. Ze maakt een link naar de geschiedenis waarin een soortgelijke situatie is ontstaan, waar het land vanuit een achterstandspositie wereldleider is geworden.
De impact is op korte en lange termijn te berekenen en een van de onbekenden is hoe flexibel de lonen zullen zijn, of deze op termijn zullen dalen. Daar heeft de auteur - Hoogleraar ... in Leuven - een andere visie op. Het inkomen uit arbeid is de grootste inkomenspost en er heerst een looncultuur in Europa die nergens anders zo sterk is. "In de VS is het bezit van aandelen bijv. veel groter." Zij genieten dan ook veel meer mee met de winsten uit het bedrijfsleven. Zij wisselen ook vaker van job. De Amerikaanse economie herstelt zich dan ook sneller uit een crisis.
De aanpak van deze studie van Vandenbussche d.m.v. een globaal-netwerk-model is anders dan anders studies doordat ze het netwerk-effect meeneemt. Bij het vak Internationale economie is wel het gravity-model of trade in gebruik, dat geeft aan dat net zoals bij de beweging en krachten van de planeten onderling zoals Newton berekende, de landen die dichter bij elkaar liggen en afhankelijk van hun omvang , de handelsstromen krachtiger zijn. De toevoeging in dit boek en deze studie is dat zij voor Brexit ook gekeken heeft naar intermediaire leveringen tussen landen. Dus wanneer België eerst auto-onderdelen exporteert naar Duitsland die vervolgens naar Groot-Brittannië verscheept worden, dan wordt dit in het global-netwerk-model meegenomen (we praten hier over het jaar 2017).
In Ikigai gaat de auteur en econoom in op haar persoonlijke competitieve voordeel. Iedereen wil een verschil maken, "waarop hij of zij gebekt is." er is een speciale reden - ikigai waarom we hier zijn. En ik ben een wereldverbeteraar, schrijft ze. Wetenschap ten dienst van het publiek, academisch onderzoek dat solide is maar ook relevant.
Zijn niet alle wetenschappelijke bijdrage van dien aard? Helaas niet. Je maakt de meeste kans om te publiceren als je een kleine verbetering aanbrengt in een gevestigd model of aanpak. Dan stuit je op de minste weerstand en tilt je het makkelijkst over de publicatiedrempel. Feit is dat wetenschappelijke vooruitgang meestal incrementeel (via kleine inhoudelijke bijdrages) gaat. Dat heeft zo zijn voordelen, van soliditeit...
Maar ik ben altijd een beetje een vooroplopend anarchist binnen mijn discipline geweest. Mijn collega's kennen me niet vanwege de incrementele bijdragen maar eerder van avant garde bijdragen.
Met die beschrijving van de wereld en academische cultuur stopt het niet: als academicus ben je namelijk zo vrij als een vogel [vogelvrij?] om te kiezen aan welke onderwerpen je wilt werken, maar voordat je kunt publiceren moet je wel de experts in je vakgebied kunnen overtuigen dat je iets te vertellen hebt... Een college vond haar werk, "ahead of time," maar maakte het haar daarom niet makkelijker. De meeste succesvolle wetenschappers op papier zijn immers diegenen die zich richten op de hedendaagse trend, de minst succesvolle diegenen die achter de trend aan hollen, maar als je voorloopt op de cyclus riskeer je dat de bijdrage aan de wetenschap niet meteen herkend wordt en pas jaren later In Fashion raakt. [Of geheel niet tijdens je leven...] een zelfde fenomeen doet zich voor in de mode, de muziek en elk ander artistiek beroep. Dat maakt academici ok een beetje kunstenaars.
De econoom is zich hiervan bewust, maar relativeert laconiek: het hoofd gaat waar het wil en nergens anders... begane paden is niet aan mij besteed. Dan is de hoogleraar ook nog vrouw - de enige op niveau 4, en de eerste achter haar zitten nog op niveau 2 "Dus die gelijkheid duurt nog wel even."
Het boek is aardig, maar dit portret van een econoom, een beetje een rebel, is natuurlijk prachtig. Waar heb je dan gelijkheid voor nodig, wanneer één vrouw een heel leger mannen in de schaduw zet?
Reacties