Innovator en Conservator in de tijd van de Neanderthalers
In The humans who went extinct, zet Clive Finlayson een theorie uit over de Neanderthaler, en hoe deze verdween. Deze theorie staat m.i. tegenover die van Harari die een Ode uitspreekt over de homo Sapiens, ten koste van de eerst genoemde.
De basis van die theorie zijn actoren in een drama, en die zijn te verdelen in twee kampen; de Innovators versus de Conservators. Deze laatste houden niet van uitwisseling en willen zo veel mogelijk vast houden aan wat van hun is. De innovatieven daarentegen weten zichzelf steeds weer heruit te vinden., en dat doen ze niet uit vrije wil, mar omdat ze anders van de kaart geveegd zouden worden.
Als de toekomst meer van hetzelfde biedt dan gaan de conservators vooruit, maar wanneer de toekomst anders is dan het heden, maken de innovators meer kans en verdwijnen de conservators. De innovators zijn meestal afkomstig van ouders die conservatief zijn. Het klimaat - in organisatiekunde, de omgeving - krijgen de conservatieven het moeilijk. Bijvoorbeeld wanneer de bossen verdwenen, en dat leidde ertoe dat bestaande volken verdwenen.
De innovators leven op de grens in de periferie van de soort, waar de condities niet ideaal zijn, maar goed genoeg dat sommigen overleven. het feit dat dezen (innovatoren) zich naar de grens begeven is dat de conservatieven bij - business as usual - meer ruimte innemen en de vernieuwers verdrijven (source-sink-model).
Het zijn dus de innovators die het nadeel van hun omgeving transformeerden in voordeel, door hun aanpassing. [Dit is (ook) een gangbare theorie die het noorden van Europa meent meer innovatief te zijn door slechtere omgevingscondities.]
... [voor de stelling van de auteur in dit boek, zie het verhaal van Harari over Sapiens]
Aan het eind van het verhaal (boek) gaat de auteur in op de comfortzone waarin velen van nu leven als zelf gedomesticeerde slaven van elektriciteit, auto's en cyberspace, die het zonder deze technologie geen moment uithouden. ... De traditie die de bureaucraat, de priester en de koning produceerde genereerde een samenleving van specialisten, hetgeen goed was "voor zolang het duurde," schrijft hij over de onzekere toekomst. .. En dat het wederom de piioniers zijn die zullen overleven wanneer de samenleving onder haar eigen gewicht bezwijkt..
Reacties