Trick Mirror (Jia Tolentino)
Tolentino is een Amerikaanse van Filipijnse oorsprong. In de meeste interviews zie ik dat ze haar oorspronkelijke zwarte haar geblondeerd heeft. Het boek, Trick Mirror bestaat uit negen essays.
(I and the internet) het internet heeft ons allen in narcisten omgevormd, en dat narcisme in business.
Op haar twaalfde schreef ze in haar dagboek: ik ben echt verslaafd aan het web. Dat was in begin 2000, voordat we allemaal verslaafd werden. Internet was nog geen echt web toen, maar eerder een losse verzameling van mensen hun privé obsessies. Er waren services zoals Geocities maar men persoonlijke websites kon bouwen die gericht waren op golf, een bekende zanger of een TV serie Dawson's Creek. Toen kwam het web 2.0 en met online blogging werd het leven van de mensen onderling verbonden en steeds meer mensen begonnen hun leven online te delen. het werd moeilijker om aan de maatschappij deel te nemen, zonder een online presentie op platformen zoals toen Myspace en later Facebook en Instagram.
Web 1.0 was nog beheerst door het idee dat je iedereen kon zijn wie je wilde, online. Bij het Web 2.0 werd het online leven met het werkelijke leven verbonden. , natuurlijk wilde iedereen dat het beste deel van ons leven online terecht kwam.
In een wereld die werd geregeerd door hashtags, comments & likes, leerde men om alleen de meest flatterende selfies online te zetten. De meest verhaalbare geschiedenissen kwamen online of de meest extreme meningen. En om onze deugd te onderstrepen, leerde we om trendy politieke doelen te onderschrijven.
In het echte leven is het natuurlijk niet anders: ook daar houden mensen een show. In 1959 beschreef socioloog Erving Goffman hoe menselijke interactie ons vraagt om een bepaalde rol te spelen.
Bij een job interview speel je de consciëntieuze harde werker, maar onder je vrienden ben je bekend als de vrije entertainer. Alleen wanneer niemand kijkt kan je je voelen alsof je masker afvalt.
Internet is echte continue. Je bent altijd aanwezig voor zowel je baas, je familie als voor je vrienden. En bedrijven zoals Facebook hebben van deze gecompliceerde online performance een business gemaakt. Zij verkopen ons niet meer «zoals traditionele bedrijven», maar zij maken winst door ons te verkopen / onze identiteiten, relaties en natuurlijk onze gegevens.
Verschijnen op een reality-tv show (Reality TV Me) kan een manier zijn om je zelfmisleiding te behagen. Dit essay vertelt haar ervaring als 16-jarige om op een reality-tv-show te verschijnen, boys versus girls. Dit heeft, zo kijkt ze terug haar zelfmisleiding gevoed, door haar karakter te verwarren met dat van die zij op de tv speelde, een meisje met ferme morele principes.
(Always be optimizing) Schoonheidsidealen voor vrouwen zijn niet minder eisend geworden - they just shape-shifted. Feminisme is nu mainstream, en dat is in het algemeen goed. Zelfs old-school-tijdschriften (Cosmo) jagen het idee na dat vrouwen voor zichzelf moeten beslissen, maar mainstream-feminisme heeft zijn grenzen. Het moet concessies doen voor de twee systemen die onze wereld regeren: kapitalisme en patriarchisme*. Deze laten wel de ruimte voor vrouwen om individueel succesvol te zijn, maar geeft geen ruimte voor de vrouw als collectief.
(I and the internet) het internet heeft ons allen in narcisten omgevormd, en dat narcisme in business.
Op haar twaalfde schreef ze in haar dagboek: ik ben echt verslaafd aan het web. Dat was in begin 2000, voordat we allemaal verslaafd werden. Internet was nog geen echt web toen, maar eerder een losse verzameling van mensen hun privé obsessies. Er waren services zoals Geocities maar men persoonlijke websites kon bouwen die gericht waren op golf, een bekende zanger of een TV serie Dawson's Creek. Toen kwam het web 2.0 en met online blogging werd het leven van de mensen onderling verbonden en steeds meer mensen begonnen hun leven online te delen. het werd moeilijker om aan de maatschappij deel te nemen, zonder een online presentie op platformen zoals toen Myspace en later Facebook en Instagram.
Web 1.0 was nog beheerst door het idee dat je iedereen kon zijn wie je wilde, online. Bij het Web 2.0 werd het online leven met het werkelijke leven verbonden. , natuurlijk wilde iedereen dat het beste deel van ons leven online terecht kwam.In een wereld die werd geregeerd door hashtags, comments & likes, leerde men om alleen de meest flatterende selfies online te zetten. De meest verhaalbare geschiedenissen kwamen online of de meest extreme meningen. En om onze deugd te onderstrepen, leerde we om trendy politieke doelen te onderschrijven.
In het echte leven is het natuurlijk niet anders: ook daar houden mensen een show. In 1959 beschreef socioloog Erving Goffman hoe menselijke interactie ons vraagt om een bepaalde rol te spelen.
Bij een job interview speel je de consciëntieuze harde werker, maar onder je vrienden ben je bekend als de vrije entertainer. Alleen wanneer niemand kijkt kan je je voelen alsof je masker afvalt.
Internet is echte continue. Je bent altijd aanwezig voor zowel je baas, je familie als voor je vrienden. En bedrijven zoals Facebook hebben van deze gecompliceerde online performance een business gemaakt. Zij verkopen ons niet meer «zoals traditionele bedrijven», maar zij maken winst door ons te verkopen / onze identiteiten, relaties en natuurlijk onze gegevens.
Verschijnen op een reality-tv show (Reality TV Me) kan een manier zijn om je zelfmisleiding te behagen. Dit essay vertelt haar ervaring als 16-jarige om op een reality-tv-show te verschijnen, boys versus girls. Dit heeft, zo kijkt ze terug haar zelfmisleiding gevoed, door haar karakter te verwarren met dat van die zij op de tv speelde, een meisje met ferme morele principes.
(Always be optimizing) Schoonheidsidealen voor vrouwen zijn niet minder eisend geworden - they just shape-shifted. Feminisme is nu mainstream, en dat is in het algemeen goed. Zelfs old-school-tijdschriften (Cosmo) jagen het idee na dat vrouwen voor zichzelf moeten beslissen, maar mainstream-feminisme heeft zijn grenzen. Het moet concessies doen voor de twee systemen die onze wereld regeren: kapitalisme en patriarchisme*. Deze laten wel de ruimte voor vrouwen om individueel succesvol te zijn, maar geeft geen ruimte voor de vrouw als collectief.
Op een zo-n vlak waar feminisme faalt is bij schoonheid. Naomi Wolf (The Beauty Myth) observeert dat de verwachting over vrouwelijke schoonheid geëxplodeerd zijn sinds vrouwen onafhankelijk zijn geworden van mannen.
Veel is er niet veranderd sinds de publicatie van dit boek. in plaats van beauty work, heet het nu self-care, i.p.v. dieet, heet het cleansing of vasten...
In literatuur (Pure Heroines) worden vrouwen vaak afgeschilderd als onschuldige kinderen (Laura Ingalls, Little House, of Hermione Granger, Potter), droevige pubers (de hoofdrolspeelster van the Hunger Games) of bittere volwassenen (Anna Karenina of Madama Bovery).
Er is niet zo veel onderscheid tussen religieuze XTC en de echte chemische versie. De werkzame stof heet MDMA en is een emphato-gen, dat ervoor zorgt dat we meer empathisch worden (compassionate). Het "medicijn" wordt nu veel op bij grote feesten gebruikt. Jia die zeer religieus is opgevoed (en veel van haar jeugd in een grote kerk doorbracht in Texas) ziet veel overeenkomsten tussen de beide "drugs." het is in beide gevallen een manier om jezelf te ontstijgen... Toen ze jong was als een kind in de immense kerk voelde God als alles voor haar. Als jong volwassene die XTC slikte voelde alles zoals God...
Scamming is een deel van ons leven geworden. Ze vertelt over Billy McFarland van o.a. Fyre festival die beloofde jonge millennials een exclusieve ervaring te geven, en hij predikte "Fake it until you make it" maar dit was niet anders dan een grote farce, die werd ontmanteld. Het scammen is zo alom aanwezig dat we het niet meer opmerken. Het begrip conman is afgeleid van confidence man. Vertrouwen is waar de hele economie op gebaseerd is en dat vertrouwen ligt continue onder vuur. Facebook heeft een rot business model, dat we gewoon vergeten zijn. Of zoals de financiële crisis in 2008, met hypotheekleningen die een grote scam bleken. Scammers like Mark Zuckerberg or Donald Trump embody the maxim that you shouldprofit from others in any way you can / and society rewards them with extreme wealth and power.
Het feminisme ten spijt is seksueel geweld nog steeds in onze maatschappij geworteld. Uit een verhaal van een universiteit bleek, toen de doofpot opende dat seksueel geweld nog steeds een normale gang van zaken is, en zeker geen uitzonderlijk gegeven.
The cult of the difficult women. Door onze focus op extreme gevallen van succesvolle vrouwen blijven de gewone vrouwen onderbelicht, in hun strijd naar gelijkwaardigheid. In plaats van die uitzonderlijke gevallen te analyseren (Clinton, Kardashian, Spears) is het verstandiger om onze eigen rol (als vrouw in een patriarchische samenleving) te beschouwen.
Het moderne huwelijk - I Thee Dread - is een massale industrie met seksistische wortels. Jia en haar partner hebben in de afgelopen jaren 49 trouwerijen meegemaakt. En op de vraag waarom zij niet trouwen is het begrip bijna nooit wederzijds, "waarom niet, het is zo'n mooie traditie."
Dat is het dus niet! Trouwerijen zoals wij ze kennen (bridal showers, receptions, ring exchanges) zijn honderd jaar geleden uitgevonden door slimme zakenmensen.
Te beginnen met de bruiloft van Koningin Victoria. Men hield niet op over de mooie ceremonie en de prachtige jurk. Vandaag de dag zijn huwelijken een 11 miljard grote industrie. De gemiddelde bruiloft kost 30 mille, waar de wedding planner al 3 van opstrijkt.
Als deze glamour verdoezelt het primaire doel van een huwelijk: een economische transactie, want vrouwen konden vroeger niet onafhankelijk leven buiten een huwelijk. Tot 1974 moesten vrouwen
hun man laten tekenen wanneer ze een credit card wilde hebben. Ook in het geval van financieel risico, verliezen vrouwen gemiddeld 20% van hun vermogen na een scheiding, terwijl de man in het algemeen profiteert.
Dit alles lijkt dus enkel maar een truc om de extravagante ceremonies te gebruiken om vrouwen te laten conformeren met traditie: vrouwen worden verwacht al hun zelfinteresse op te proppen in die ene dag, zodat het niet interfereert met hun nieuwe leven als plichtsgetrouwe vrouw.
Trick Mirror: al deze sociale media verslaving, obsessie met bekendheden, en de liefde voor rijkelijke bruiloften zijn niet meer dan een spiegel om onze collectieve ideeën van onze wereld te duiden en te begrijpen. (Bron: Blinkist)
--
2017/02/business-drijft-op-vertrouwen.html
Veel is er niet veranderd sinds de publicatie van dit boek. in plaats van beauty work, heet het nu self-care, i.p.v. dieet, heet het cleansing of vasten...
In literatuur (Pure Heroines) worden vrouwen vaak afgeschilderd als onschuldige kinderen (Laura Ingalls, Little House, of Hermione Granger, Potter), droevige pubers (de hoofdrolspeelster van the Hunger Games) of bittere volwassenen (Anna Karenina of Madama Bovery).
Er is niet zo veel onderscheid tussen religieuze XTC en de echte chemische versie. De werkzame stof heet MDMA en is een emphato-gen, dat ervoor zorgt dat we meer empathisch worden (compassionate). Het "medicijn" wordt nu veel op bij grote feesten gebruikt. Jia die zeer religieus is opgevoed (en veel van haar jeugd in een grote kerk doorbracht in Texas) ziet veel overeenkomsten tussen de beide "drugs." het is in beide gevallen een manier om jezelf te ontstijgen... Toen ze jong was als een kind in de immense kerk voelde God als alles voor haar. Als jong volwassene die XTC slikte voelde alles zoals God...
Scamming is een deel van ons leven geworden. Ze vertelt over Billy McFarland van o.a. Fyre festival die beloofde jonge millennials een exclusieve ervaring te geven, en hij predikte "Fake it until you make it" maar dit was niet anders dan een grote farce, die werd ontmanteld. Het scammen is zo alom aanwezig dat we het niet meer opmerken. Het begrip conman is afgeleid van confidence man. Vertrouwen is waar de hele economie op gebaseerd is en dat vertrouwen ligt continue onder vuur. Facebook heeft een rot business model, dat we gewoon vergeten zijn. Of zoals de financiële crisis in 2008, met hypotheekleningen die een grote scam bleken. Scammers like Mark Zuckerberg or Donald Trump embody the maxim that you shouldprofit from others in any way you can / and society rewards them with extreme wealth and power.
Het feminisme ten spijt is seksueel geweld nog steeds in onze maatschappij geworteld. Uit een verhaal van een universiteit bleek, toen de doofpot opende dat seksueel geweld nog steeds een normale gang van zaken is, en zeker geen uitzonderlijk gegeven.
The cult of the difficult women. Door onze focus op extreme gevallen van succesvolle vrouwen blijven de gewone vrouwen onderbelicht, in hun strijd naar gelijkwaardigheid. In plaats van die uitzonderlijke gevallen te analyseren (Clinton, Kardashian, Spears) is het verstandiger om onze eigen rol (als vrouw in een patriarchische samenleving) te beschouwen.
Het moderne huwelijk - I Thee Dread - is een massale industrie met seksistische wortels. Jia en haar partner hebben in de afgelopen jaren 49 trouwerijen meegemaakt. En op de vraag waarom zij niet trouwen is het begrip bijna nooit wederzijds, "waarom niet, het is zo'n mooie traditie."
Dat is het dus niet! Trouwerijen zoals wij ze kennen (bridal showers, receptions, ring exchanges) zijn honderd jaar geleden uitgevonden door slimme zakenmensen.
Te beginnen met de bruiloft van Koningin Victoria. Men hield niet op over de mooie ceremonie en de prachtige jurk. Vandaag de dag zijn huwelijken een 11 miljard grote industrie. De gemiddelde bruiloft kost 30 mille, waar de wedding planner al 3 van opstrijkt.
Als deze glamour verdoezelt het primaire doel van een huwelijk: een economische transactie, want vrouwen konden vroeger niet onafhankelijk leven buiten een huwelijk. Tot 1974 moesten vrouwen
hun man laten tekenen wanneer ze een credit card wilde hebben. Ook in het geval van financieel risico, verliezen vrouwen gemiddeld 20% van hun vermogen na een scheiding, terwijl de man in het algemeen profiteert.
Dit alles lijkt dus enkel maar een truc om de extravagante ceremonies te gebruiken om vrouwen te laten conformeren met traditie: vrouwen worden verwacht al hun zelfinteresse op te proppen in die ene dag, zodat het niet interfereert met hun nieuwe leven als plichtsgetrouwe vrouw.
Trick Mirror: al deze sociale media verslaving, obsessie met bekendheden, en de liefde voor rijkelijke bruiloften zijn niet meer dan een spiegel om onze collectieve ideeën van onze wereld te duiden en te begrijpen. (Bron: Blinkist)
(*) - zoek op beide en je komt tot: Capitalism and Patriarchy: Two Systems that Feed off Each Other
7 July by Christine Vanden Daelen , Camille Bruneau
2017/02/business-drijft-op-vertrouwen.html
Reacties