Hardlopen en schrijven (Murakami)
What i talk about when i talk about running.
"Hardlopen is een noodzaak om mijn hoofd leeg te krijgen," zo schrijft Haruki Murakami. "Meer dan om een wedstrijd te winnen." Hij loopt al 23 jaar elke jaar een marathon. In 1982 stopte hij zijn bestaan als bar (jazz) eigenaar, het café dat veel in zijn boeken terugkomt als locatie. En begint te schrijven. Dat gaat hem goed af, met één nadeel. Hij komt de nodige kilo's aan.
Hij heeft niet de gewoonte van andere schrijvers die laat opblijven en drinken. Hij gaat vroeg naar bed en staat vroeg op. Hij combineert schrijven en hardlopen. Om hard te lopen is een strakke discipline nodig. Marathons vragen veel voorbereiding. De harde ervaring vraagt veel toewijding en dat bereiken geeft de schrijver kracht.
De combinatie schrijven en lopen past goed bij elkaar. Beide vragen persistentie. Naast talent voor schrijven is het belangrijkste focus en doorzettingsvermogen.
Gezondheid is nodig om diepere emoties te kunnen voelen. Kunst komt niet van een leven te leiden dat degeneratief is, dat is een stereotype beeld. Schrijven gaat om het beleven van emoties en die zit diep van binnen. Om die vaak toxische gedachten te durven openbaren is een goede gezondheid nodig om het pijn bij het creatieve proces te kunnen verdragen.
Zijn routines zijn anders. Normaal, niet wat je van een excellente schrijver zou verwachten.
Een marathon lopen is een haast surrealistische ervaring, zelfs een ultramarathon van 62 miles, terwijl 26 miles al veel is. Je moet pijn weerstaand die onmenselijk is. na de ervaring kom je in een staat van ontkoppeling, maar daarna komt de schrijver in een tevredenheid fase die een soort genoemd kan worden.
Zijn voornemen is om zo lang mogelijk door te gaan met deze sport. En gewoonte.
Het leven is een lang proces van het ontdekken van je potentieel. Hij probeert ook triatlons die moeilijker gaan. Maar dat is de levensles. Je zelf overwinnen.
Een bijzonder verhaal. Waar hier enkel de samenvatting van staat (bron). Maar toch roept het ook andere vragen op. Is er niet een andere reden waarom hardlopen en schrijven goed bij elkaar past. het zijn beide solitaire bezigheden. EN je hebt in beide gevallen een publiek nodig. In beide gevallen is het applaus van het publiek niet ver ewg. Tenminste wanneer je doorzet, en slaagt. Iemand die een kilometer voorde finish van de marathon afhaakt krijgt geen applaus.
Reacties