Bloedrood risico
Red-Blooded Risk, is een boek dat ik voor als nog een keer gelezen heb, en nog minimaal drie keer moet herlezen om het helemaal te begrijpen. Wanneer ik de kritieken lees dan zijn er meer mensen die zich afvragen hoe sommige delen met elkaar samenhangen en dat het boek perfecte "momenten" heeft alsook dubieuze stukken. Maar ik houd het erop dat het een boek is dat weinigen kunnen schrijven. Dat is hoe de financiële wereld werkt en wat professioneel riskmanagement inhoudt.
De Auteur, Aaron Brown is begonnen als pokerspeler (maar vergis je niet, hij studeerde daarna wiskunde, en is dus niet zomaar iemand vanuit de praktijk). Een van de take-aways van het boek is dat er een tweedeling in de financiële maatschappij bestaat, tussen zij die (het verleden) tellen, de Frequentisten, en zij die voorspellen, de Bayesianen. (Dit is mijn samengevatte visie over het boek).
Je hebt dus black-jackspelers of pokerspelers, of in de financiële wereld, diegenen die kansen schatten vanuit (patronen of tellingen van) het verleden, en beleggers die inzetten op een toekomstig scenario. De grote bijdrage van Brown is dat hij de Portefeuille theorie van Markowitz op een lijn plaatst met de theorie van John Kelly over de grootte van een weddenschap. De meeste beleggers kennen de eerste maar niet de tweede theorie. Markowitz zegt dat je moet spreiden, maar vertelt niet waarom, Kelly - zo voegt Brown toe - zegt waarom je niet alles op een paard moet wedden (net als Markowitz, die zich concentreert op het fenomeen van spreiding, vanuit risico-oogpunt), namelijk omdat je anders geen geld overhoudt voor de toekomstige weddenschappen of investeringen. When Harry (markowitz) meets Kelly, is dus wel het centrale thema van het boek. Dit hoofdstuk vraagt wat pen en papier, of in mijn geval een spreadsheet om te zien of het inderdaad zo werkt, met sizing.
Ook over derivaten valt nog wat te leren, namelijk de logische stellingname dat derivaten puur een vorm van geldschepping zijn.
Dan is er de opvallende vorm. Een serieuze inhoud, die afgewisseld wordt door strips. Die zijn niet minder serieus, maar vallen toch uit de toon. De strips laten de essentie zien van het boek, maar zijn niet eenduidig. Je leert uit de strips wat verschillende type beleggers zijn (red-blooded, thin-blooded, cold-blooded, etc. op zich al een mooie abstracte toevoeging voor het vak van risicomanagement), maar de strips gaan ook in op wat er in de crisis van 2008 gebeurde.
Niet eerder las ik over de crisis van 1987 dat de strategie van de Quants die toen begonnen op te komen (dat is iedereen wel bekend) ten onder gingen omdat ze ondanks hun risico-methode van hedgen (long aandeel A, short aandeel B). Alle hedgefunds hadden soortgelijke mechanismen, en wat gebeurde was dat "eerst de longs verloren en toen de short werden uitgeschakeld." In weinig boeken heb ik die uitleg gezien, die moeilijk valt te verifiëren.
Cold-blooded risk takers is een term die in recente boeken terugkomen, namelijk van de Quants die amoreel te werk gaan (Luyendijk). Maar dit boek is van 2012.
Professioneel risico management situeert hij op drie niveaus, front-office, back-office en als belangrijkste: mid-office risk management.
In de afsluiting schrijft hij een bijzonder stuk over de laatste crisis, dat er weinig veranderd is, maar ook waar nu volgens hem het echt probleem lag:...
Nog wat details en of extracten van/uit het boek:
In emotional terms, thin- blooded people are motivated mainly by fear, hot- blooded people by anger and other passions— or even merely thrills— and cold- blooded people by greed. Red- blooded
people feel anger and fear and greed like anyone else, but understand successful risk taking is a matter of calculation, not instinct (Hoofdstuk een*).
Risk and Life. Risk taking is not just a quantitative discipline, it is a philosophy of life. There are basically two sensible attitudes about risk. The fi rst is to avoid it whenever possible, unless there is some potential payoff worth the risk. The second is to embrace risk taking opportunities that appear to offer a positive edge. The advantage of the second course is that you take enough gambles that the outcome of any one, or any ten or hundred, doesn’t matter. In the long run, you will end up near your expected outcome, like someone fl ipping a coin a million times
Hoofdstuk drie geeft een korte anatomie van Wall street, van de groepen die er aanwezig of werkzaam zijn.
Er zijn vier onderdelen van Wall Street of Finance in het algemeen. Als eerste en belangrijkste is SALES. Elke business draait erom, maar hier gat het niet om een product maar is finance HET product. Velen zeggen dat portefeuille-managers sales-managers zijn omdat ze assets moeten aantrekken voor hun fonds. Het meeste wat je hoort over finance komt van salesmensen. Het zijn de mensen die je het meest ziet op CNBC, en het werk van hen is gebaseerd op interpersoonlijke skills en niet op intelligentie.
De meeste mensen in finance zitten in het verwerken van informatie. accountants, fiancieel computer mensen, bank tellers, verzekering adjusters, oad officers,... zijn meer zichtbaar dan investment bankiers.
Het derde deel van finance heeft te doen met informatie hoarding. De meeste informatie werd gehamsterd doorbanken als een bron van hun macht en winst. Banken wisten welke bedrijven kredietwaardig waren, zij weten welke assets investeerders aanhouden en wie kocht en wie verkocht. Niets hiervan was bekend bij het publiek.
Iedereen was dus genoodzaakt om zaken te doen met de banken. Maar dit monopolie werd in de jaren 70 doorbroken. Des-intermediatie heeft deze wereld van hamsteren opgebroken.
Een kleine groep (het vierde deel) houdt zich echt bezig met finance: zij doen weddenschappen, zetten posities in. Je vindt ze op de handelsvloer, in hedge funds en in andere plaatsen. Deze zijn technische personen die met risico omgaan.
Brown: de beste traders zijn die, net als Faulkner die zegt over schrijvers, "die niet weten wat ze anders zouden moeten doen," traders die niets liever doen dan trading.
Hoe lang en ver moet een trade de andere richting opgaan voordat je je realiseert dat je fout bent? De eerste twee vragen die je moet weten als een risk manager. Hoeveel levert het op wanneer ik gelijk krijg en hoeveel verlies ik wanneer ik het fout heb. Twee scenario's dus is genoeg om risk management te doen.
--
2018/10/het-falen-van-risico-management
* - Hoofdstuk 15, Thin-blood en Hot-blood toont enkel een kort stripverhaal, over een student die reageert op de professor over een theorie van waarde en bekritiseert de prof waarom hij die theorie dan niet in de praktijk brengt, waarop hij boos uit de klas loopt en het zelf gaat ondernemen.
De Auteur, Aaron Brown is begonnen als pokerspeler (maar vergis je niet, hij studeerde daarna wiskunde, en is dus niet zomaar iemand vanuit de praktijk). Een van de take-aways van het boek is dat er een tweedeling in de financiële maatschappij bestaat, tussen zij die (het verleden) tellen, de Frequentisten, en zij die voorspellen, de Bayesianen. (Dit is mijn samengevatte visie over het boek).
Je hebt dus black-jackspelers of pokerspelers, of in de financiële wereld, diegenen die kansen schatten vanuit (patronen of tellingen van) het verleden, en beleggers die inzetten op een toekomstig scenario. De grote bijdrage van Brown is dat hij de Portefeuille theorie van Markowitz op een lijn plaatst met de theorie van John Kelly over de grootte van een weddenschap. De meeste beleggers kennen de eerste maar niet de tweede theorie. Markowitz zegt dat je moet spreiden, maar vertelt niet waarom, Kelly - zo voegt Brown toe - zegt waarom je niet alles op een paard moet wedden (net als Markowitz, die zich concentreert op het fenomeen van spreiding, vanuit risico-oogpunt), namelijk omdat je anders geen geld overhoudt voor de toekomstige weddenschappen of investeringen. When Harry (markowitz) meets Kelly, is dus wel het centrale thema van het boek. Dit hoofdstuk vraagt wat pen en papier, of in mijn geval een spreadsheet om te zien of het inderdaad zo werkt, met sizing.
Ook over derivaten valt nog wat te leren, namelijk de logische stellingname dat derivaten puur een vorm van geldschepping zijn.
Dan is er de opvallende vorm. Een serieuze inhoud, die afgewisseld wordt door strips. Die zijn niet minder serieus, maar vallen toch uit de toon. De strips laten de essentie zien van het boek, maar zijn niet eenduidig. Je leert uit de strips wat verschillende type beleggers zijn (red-blooded, thin-blooded, cold-blooded, etc. op zich al een mooie abstracte toevoeging voor het vak van risicomanagement), maar de strips gaan ook in op wat er in de crisis van 2008 gebeurde.
Niet eerder las ik over de crisis van 1987 dat de strategie van de Quants die toen begonnen op te komen (dat is iedereen wel bekend) ten onder gingen omdat ze ondanks hun risico-methode van hedgen (long aandeel A, short aandeel B). Alle hedgefunds hadden soortgelijke mechanismen, en wat gebeurde was dat "eerst de longs verloren en toen de short werden uitgeschakeld." In weinig boeken heb ik die uitleg gezien, die moeilijk valt te verifiëren.
Cold-blooded risk takers is een term die in recente boeken terugkomen, namelijk van de Quants die amoreel te werk gaan (Luyendijk). Maar dit boek is van 2012.
Professioneel risico management situeert hij op drie niveaus, front-office, back-office en als belangrijkste: mid-office risk management.
In de afsluiting schrijft hij een bijzonder stuk over de laatste crisis, dat er weinig veranderd is, maar ook waar nu volgens hem het echt probleem lag:...
Nog wat details en of extracten van/uit het boek:
In emotional terms, thin- blooded people are motivated mainly by fear, hot- blooded people by anger and other passions— or even merely thrills— and cold- blooded people by greed. Red- blooded
people feel anger and fear and greed like anyone else, but understand successful risk taking is a matter of calculation, not instinct (Hoofdstuk een*).
...
Risk and Life. Risk taking is not just a quantitative discipline, it is a philosophy of life. There are basically two sensible attitudes about risk. The fi rst is to avoid it whenever possible, unless there is some potential payoff worth the risk. The second is to embrace risk taking opportunities that appear to offer a positive edge. The advantage of the second course is that you take enough gambles that the outcome of any one, or any ten or hundred, doesn’t matter. In the long run, you will end up near your expected outcome, like someone fl ipping a coin a million times
...
One of the major schools of mathematical probability makes betting the fundamental defi nition of probability. It is called Bayesian
theory. Bruno de Finetti’s famous example concerns the probability
that life existed on Mars one billion years ago.
Hoofdstuk twee begint met de eerste kartoon, een strip waarin twee jongens met verschillende houding staan tegenover initiatieven: Rood Bloed en Blauw Bloed als het gaat om kansen nemen in het leven. De een kiest voor een traditionele opleiding, de ander ziet een kans en probeert het uit, tegen de waarschuwing in van de Blauwe broer.
Er zijn vier onderdelen van Wall Street of Finance in het algemeen. Als eerste en belangrijkste is SALES. Elke business draait erom, maar hier gat het niet om een product maar is finance HET product. Velen zeggen dat portefeuille-managers sales-managers zijn omdat ze assets moeten aantrekken voor hun fonds. Het meeste wat je hoort over finance komt van salesmensen. Het zijn de mensen die je het meest ziet op CNBC, en het werk van hen is gebaseerd op interpersoonlijke skills en niet op intelligentie.
De meeste mensen in finance zitten in het verwerken van informatie. accountants, fiancieel computer mensen, bank tellers, verzekering adjusters, oad officers,... zijn meer zichtbaar dan investment bankiers.
Het derde deel van finance heeft te doen met informatie hoarding. De meeste informatie werd gehamsterd doorbanken als een bron van hun macht en winst. Banken wisten welke bedrijven kredietwaardig waren, zij weten welke assets investeerders aanhouden en wie kocht en wie verkocht. Niets hiervan was bekend bij het publiek.
Iedereen was dus genoodzaakt om zaken te doen met de banken. Maar dit monopolie werd in de jaren 70 doorbroken. Des-intermediatie heeft deze wereld van hamsteren opgebroken.
Een kleine groep (het vierde deel) houdt zich echt bezig met finance: zij doen weddenschappen, zetten posities in. Je vindt ze op de handelsvloer, in hedge funds en in andere plaatsen. Deze zijn technische personen die met risico omgaan.
Brown: de beste traders zijn die, net als Faulkner die zegt over schrijvers, "die niet weten wat ze anders zouden moeten doen," traders die niets liever doen dan trading.
Hoe lang en ver moet een trade de andere richting opgaan voordat je je realiseert dat je fout bent? De eerste twee vragen die je moet weten als een risk manager. Hoeveel levert het op wanneer ik gelijk krijg en hoeveel verlies ik wanneer ik het fout heb. Twee scenario's dus is genoeg om risk management te doen.
--
2018/10/het-falen-van-risico-management
Reacties