De man die omgeven werd door psychopaten (Thomas Erikson)
Pardon? De term psychopaten in de titel bracht me direct in "alertheid," wat is dit nu precies, dacht ik. En zo begon ik te lezen. Het boek is net uit en er is nog geen Engelse vertaling, begreep ik later toen ik het uit had en toen ik meer wilde weten over de auteur. Maar daar vindt je - op dit moment van schrijven - nauwelijks informatie over op Wikipedia, behalve in het Zweeds. De auteur schreef in 2011 een thriller en doet me denken dat hij daarna van focus is geswitched. Van criminele boeken naar coaching over arbeidsthema's is misschien niet zo'n grote stap. zijn eerste succes was getiteld, surrounded by idiots. En dat geeft wel een beetje aan dat zijn invalshoek er een is om de zaak op zijn kop te gooien. Niet de normale werksetting dat in een consultant-jargon beschreven wordt hoe je de productiviteit kan verhogen. Een boek over toxische relaties op werk was er al eerder, maar deze aanpak om direct maar de criminele mind op de werkvloer te onttoveren is wel bijzonder.
Het waarom van de psychopaat begrijp ik dan dus wel. Maar wat is een psychopaat precies? Het boek opent met een quote van John Lennon, die stelt dat de wereld geregeerd wordt door gekken met ziekelijke doelen, "en ik word als gek beschouwd wanneer ik dit zeg," zo eindigt hij. De Moordenaar van Lennon was mentaal gestoord. Daar gaat het boek niet op in, maar wel op het verschil tussen een psychopaat en iemand die mentaal ziek is. Deze eerste heeft een afwijkende persoonlijkheid, waarschijnlijk opgedaan door jeugdtrauma's, en verschilt in zoverre van de geesteszieke dat deze laatste zich van binnen slecht voelt en lijdt psychisch maar vooral ook sociaal. De psychopaat daarentegen lijdt niet omdat hij / zij "niets voelt.."
De auteur begint met een inventarisatielijst met twintig kenmerken waar een respondent op kan scoren en afhankelijk van de mate (0 - geen,1, of 2 - grote mate) kenmerkend is kan een totale score van tussen 20 - 40 aangeven in hoeverre we met een psychopathisch iemand te maken hebben. Volgens een studie van Dutton zijn veel machthebbers psychopaten. Het typische voorbeeld is natuurlijk Hitler, maar - ja echt - figuren als JFK, Bill Clinton, Trump en Hillary scoren ook hoog op de lijst.
Charles Manson is ook een typische psychopaat. "Ca. 2 - 4% van de bevolking is psychopaat."
Van het extreme uitgangspunt van de psychopaat als studieobject schakelt de auteur terug naar een heel andere dimensie namelijk die van de advieswereld waar een persoonlijkheidsmodel gebruikt wordt om gezonde persoonlijkheidskenmerken te categoriseren. Hij gebruikt het DISC model van Marston, dat geeft een kleur voor elke type persoonlijkheid: Rood - dominant, Geel - Inspirerend, Groen - stabiel en Blauw - Analytisch*. Vervolgens komen in aansluitende hoofdstukken de psychopathische kant samen met de organisatorische kant. Hoe kan een dominant persoon leren met psychopaten om te gaan, maar ook, welke van de vier persoonlijkheidsstijlen is het meest waarschijnlijk een psychopaat. Blauw is dan de minst waarschijnlijke en Rood en Geel de meeste voor de hand liggende. En daarmee lijkt de cirkel rond, want het zijn - volgens de auteur - ook de psychopathici die hoger op in de organisatie komen, door o.a. ellenbogengedrag," en door zoals de Roden eigen is, werken naar doelen en de menselijke kant verwaarlozen!
Voor iedereen die zich wil verdiepen in werksituaties en het eens van een andere kant wil bekijken is dit een zeer leerzaam boek.
--
2017/09/i-loved-models
-- Volgens Erikson is Poetin geen psychopaat: https://www.youtube.com/watch?v=rKEhT9Bbsbw
Het waarom van de psychopaat begrijp ik dan dus wel. Maar wat is een psychopaat precies? Het boek opent met een quote van John Lennon, die stelt dat de wereld geregeerd wordt door gekken met ziekelijke doelen, "en ik word als gek beschouwd wanneer ik dit zeg," zo eindigt hij. De Moordenaar van Lennon was mentaal gestoord. Daar gaat het boek niet op in, maar wel op het verschil tussen een psychopaat en iemand die mentaal ziek is. Deze eerste heeft een afwijkende persoonlijkheid, waarschijnlijk opgedaan door jeugdtrauma's, en verschilt in zoverre van de geesteszieke dat deze laatste zich van binnen slecht voelt en lijdt psychisch maar vooral ook sociaal. De psychopaat daarentegen lijdt niet omdat hij / zij "niets voelt.."
De auteur begint met een inventarisatielijst met twintig kenmerken waar een respondent op kan scoren en afhankelijk van de mate (0 - geen,1, of 2 - grote mate) kenmerkend is kan een totale score van tussen 20 - 40 aangeven in hoeverre we met een psychopathisch iemand te maken hebben. Volgens een studie van Dutton zijn veel machthebbers psychopaten. Het typische voorbeeld is natuurlijk Hitler, maar - ja echt - figuren als JFK, Bill Clinton, Trump en Hillary scoren ook hoog op de lijst.
Charles Manson is ook een typische psychopaat. "Ca. 2 - 4% van de bevolking is psychopaat."
Van het extreme uitgangspunt van de psychopaat als studieobject schakelt de auteur terug naar een heel andere dimensie namelijk die van de advieswereld waar een persoonlijkheidsmodel gebruikt wordt om gezonde persoonlijkheidskenmerken te categoriseren. Hij gebruikt het DISC model van Marston, dat geeft een kleur voor elke type persoonlijkheid: Rood - dominant, Geel - Inspirerend, Groen - stabiel en Blauw - Analytisch*. Vervolgens komen in aansluitende hoofdstukken de psychopathische kant samen met de organisatorische kant. Hoe kan een dominant persoon leren met psychopaten om te gaan, maar ook, welke van de vier persoonlijkheidsstijlen is het meest waarschijnlijk een psychopaat. Blauw is dan de minst waarschijnlijke en Rood en Geel de meeste voor de hand liggende. En daarmee lijkt de cirkel rond, want het zijn - volgens de auteur - ook de psychopathici die hoger op in de organisatie komen, door o.a. ellenbogengedrag," en door zoals de Roden eigen is, werken naar doelen en de menselijke kant verwaarlozen!
Voor iedereen die zich wil verdiepen in werksituaties en het eens van een andere kant wil bekijken is dit een zeer leerzaam boek.
--
2017/09/i-loved-models
-- Kijk zo kan het ook, een bookreview op twitter - "10 powerful lessons...:"
1. Surrounded by idiots aims to help you get past the mentality of assuming you're surrounded by idiots.
2. You understand people better when you understand the language of behavior. The author's method is the DISA model. • Dominance, • Inducement, • Submission, • Analytical... Each explains a primary type of behavior.
3. When you communicate the listener filters it into a message they can understand. Rarely, is this message what you meant to communicate.
4. Adapt your communication based on the behavior type of the listener. Communicate on their terms, with language familiar to them.
5. The only times it's effective to communicate without adapting is when you're alone or in a room with people just like you. Otherwise, consider the other person's behavior.
6. The best teams have a blend of every behavioral type. Which allows them to make the most of everyone's strengths while minimizing weaknesses.
7. Certain combinations of behavioral types collaborate more effectively. For example, introverts prefer to work with one another.
8. If you're not sure what behavioral type you're working with, listen for a while. Pay attention to what they like to talk about to figure their style out.
9. Each behavioral type gets stressed and responds to stress differently. For example, dominant types get stressed when you take their authority away. They respond by working harder or finding a scapegoat to blame.
10. Each behavioral type responds to feedback differently. A submissive person doesn't take well to personal feedback, keep it to the facts to prevent defensiveness. (Bron: twitter: @Daily_bookquote)
* - Red = dominant (don’t get in their way)
Yellow = inspiring (head in the clouds)
Green = stable (change is difficult and may never happen)
Blue = analytical (only perfection will do)
-- de checklist: (bron: https://greatesthitsblog.com/surrounded-by-psychopaths-thomas-erikson/#post/0)
-- Maar (4 aug 2022) volgens James Fallon juist wel: het sleutel argument hiervoor is ter vinden in de traumatische jeugd van Poetin. Poetin - hoewel impulsief- heeft gewacht op een president zoals Biden, zwak, dement en niet wetend wat hij doet, en is daardoor de perfecte president voor iemand als Poetin..
-- 29 augustus ziet op twitter iemand een patroon in het werk van Erikson:
Is Erikson niet het probleem? IS een leuke retorische vraag. En iedereen op twitter denkt natuurlijk, ja Erikson is zelf het probleem. Maar aan de andere kant, hij durft zich te focussen op probleemgevallen. Tja, dat is ook een competitief voordeel... Met als nadeel dat je altijd op de negatieve kant mikt.
Reacties