Gewoon geworden
Op zeer late leeftijd werd schrijver Thomas Rosenboom alsnog vader, door zijn veel jongere vrouw. Dat laatste moet je er direct bij zoeken, want een gewoon echtpaar of partners krijgen natuurlijk op die leeftijd geen kinderen.
Meer.
Thomas Rosenboom werd bekend door historische romans. Nu schrijft hij over de actualiteit. Zijn actualiteit.*
In een interview over zijn laatste boek Late Vader dat daar precies over gaat, ontvalt hem hij dat dan toch nog gewoon is geworden. In het boek schrijft hij hoe zijn relaties veranderden toen iedereen kinderen kreeg en hij niet.
Je ziet dit ook bij mensen die scheiden. Diegene die het er slechts af is gekomen bij de ontbinding ziet ook een deel van het relatienetwerk wegvallen. Of doet er zelf alles aan om uit circuit van ouders en kinderen te ontsnappen. Wanneer je scheidt kom je meer in aanraking met anderen die gescheiden zijn.
Maar de norm blijft natuurlijk samenwonen of samenleven. En een andere norm is dat je kinderen krijgt.
Toch kiezen mensen soms bewust voor geen kinderen. Die kunnen dan gaan reizen en van een vrijheid genieten die voor veel anderen onbereikbaar is.
Wat gewoon is wat de meeste mensen doen. Een onzichtbare stroom waardoor je je toch laat meesleuren. Je ziet die stroom pas als je zelf veilig of niet aan de kant staat en het schouwspel gewaar wordt. Waar de anderen niet zien hoe hun leven geleefd worden.
Maar wat als je dan toch overstag gaat?
Op je zestigste vader worden blijft dan toch uitzonderlijk. Het is onmogelijk om je in te denken hoe een leven is zonder kinderen - als ouder - net als kinderloze om het normale leven van ouders te begrijpen. Dat zijn twee werelden die zich niet laten mengen.
Het is either / or.
Maar wat is nog gewoon? is gewoon niet dat je gescheiden bent, transseksueel, je partner 20 jaar jonger of ouder is, of iets anders wat vroeger nog vreemd was?
* - Thomas Rosenboom (69) is terug met de autobiografische roman Late vader, waarin hij zijn recente levenswendingen vastlegt. Sinds kort deelt de ooit nogal monomane schrijver zijn leven met een veel jongere partner en is er een klein kleinkind, de tweejarige Anne, wat het ritme van zijn dagen veranderd heeft: geen avondjes meer in de kroeg, wél speelgoed op de vloer en familiefoto’s in huis. Het interview speelt zich af in zijn stadswoning, vier verdiepingen met dakterras tegenover hotel The Grand, waar alledaagse details — van een foto van Anne tot een pan chili con carne — de nieuwe realiteit illustreren. Het boek biedt een intieme blik op ouder worden, familiebanden en de verschuiving van een geïsoleerd schrijversbestaan naar een huiselijker bestaan (Thomas Rosenboom: 'Ben ik op het laatst toch nog heel gewoon geworden'
vrijdag, 22 augustus 2025 - HP/De Tijd).
- "Thomas Rosenboom gaat net als zijn dochter spartelend op in de wereld" (nrc)
Reacties