Improviseren
Moedervlekken is een boek van Arnon Grunberg uit... 2016. Het viel me op dat de oude Grunberg-stijl weer een beetje terug was, of het hoorde bij de roman, dat kan ook.
Grunberg is een grote inspiratiebron. De "vorige keer," was ik dol enthousiast over zijn visie over naïviteit, nu schrijft hij over improviseren: "hij [de psychiatrische arts Kadoke] gelooft enkel nog in de improvisatie van de psychiatrie." Eerder in hetzelfde boek ... schrijft hij over protocollen, dat die er enkel zijn om wille van de ...
en... "Als de crisis groot genoeg is dan heb je niets meer aan het protocol, dan moet je improviseren."
"en de gebaande paden verlaten..."
Maar hij laat zijn hoofdpersoon ook zeggen: "je pokert soms als psychiater." Of een patient: "Toen maakte jullie me nog niet ziek met jullie diagnoses."
...
Als ik denk aan improviseren dan denk ik aan jazz-muziek specifiek en muziek in het algemeen. Of in de kunst (dichten) maar natuurlijk ook aan het economische verkeer (een oplossing vinden voor iets dat niet voorzien is) of in communicatie, een betoog houden dat geen script heeft.
Wat boeit me zo aan het onderwerp? Ik kan het niet direct duidelijk maken. behalve dat improviseren doet denken aan het ontwijken van regels en plannen, want wanneer je niet kan weten wat er in de toekomst gebeurt, wat zou je er dan nog aan voorbereiden?
Waarom hebben de Fransen het begrip uitgevonden? A la improviste? Is dat iets dat met hun cultuur te maken heeft, van een mooie draai, of een Franse slag geven aan iets dat niet gepland was? Zouden Fransen meer improviseren dan Duitsers waar hetzelfde begrip geldt (improvisieren)? Of beter dan de Angelsaksen, waar het begrip ook nagenoeg gelijk is? Zelfs in het Russisch is improviseren gelijk gebleven: импровизировать improvisirovat.
...
Reacties