De Vier (Scott Galloway)
The four is een boek van Scott Galloway. Aan het begin van het boek merk je niet dat Galloway een gelouterde ondernemer is. Hij heeft vele bedrijven opgericht, en is zoals hij zichzelf in het boek noemt een serial entrepreneur. Daarnaast geeft hij les aan een business school.
De vier gaat over Google, Apple, Amazon en Facebook. Op zich liep ik daar niet direct warm voor. Veel van dat soort verhalen zijn of super enthousiast over deze bedrijven of zeer negatief, en bij Galloway denk je bij het lezen aan de eerste categorie maar er klinkt ook de nodige kritiek. Wat opvallender is dat halverwege het boek de focus verschuift van De Vier naar een soort adviesformule om je eigen bedrijf of onderneming te starten. en wat je kan leren van de grote vier.
Aan de hand van ludieke grafiekjes geeft de schrijver inzicht in het unieke van de vier bedrijven. Zoals in het geval van Facebook, dat 20,5 miljoen beurskapitaal per medewerker vertegenwoordigt, in vergelijking met GM (destijds een van de vier, zo zou je het kunnen zien) 231 duizend, per medewerker.
GE, Exxon, Microsoft, Citigroup en BoA waren destijds (in 2006) de grootste ondernemingen, met een beurswaarde van 540 (Exxon) tot 290 (BoA). De groten van nu zijn echter Apple met en beurswaarde van 794 mrd, en Amazon van 429. Op het moment van schrijven. Sindsdien veranderde er veel.
Gebruikers zoeken in 55% van de gevallen bij Amazon, en 28% bij Google. Amazon is dan ook Google's grootste cliënt, zo schrijft de auteur.
Na wat inleidende woorden krijgt elke "Ruiter," zoals de vier afzonderlijk getypeerd worden, een hoofdstuk. Te beginnen met Amazon. Ook daar begint het met wat cijfers om warm te lopen, bijvoorbeeld over het telefoon gebruik (vast): 49% van de huishoudens hebben zo'n toestel. Maar 52% van de huishoudens hebben op dit moment Amazon Prime. En wat bijzonder is is de snelheid waarmee deze penetratie tot stand is gekomen. Bij de telefoon (of vuurwapens: ook 44% van de huishoudens) duurde dat lang, Amazon had er slechts een paar jaar voor nodig om deze aantallen te bereiken. De retailbusiness is nooit erg winstgevend geweest maar met de komst van Amazon moet elke winkel voor zijn leven vrezen. Het is een zero-sum-game, de winst van Amazon gaat ten koste van Sears, JCPenny, K Best Buy, etc.. hetgeen aan de beurswaarderingen af te lezen is van deze bedrijven..
De vele probeersel van Amazon krijgen de aandacht en hiervan zegt de auteur dat het niet uitmaakt of een idee (een zwevend magazijn) niet van de "grond komt," er komen ideeën tot stand die revolutionair zijn en AmaZon heeft de munitie om het te proberen, terwijl de andere retailers steeds minder financiële ruimte krijgen
Naast de mooie ideeën komen ook de minder ethische zaken boven. Geen van de bedrijven heeft ten alle tijden fair gespeeld. Google leent van haar business partners, bijvoorbeeld voor het gebruik van content, waar de kranten (in concreet de NYTimes) uitgemolken worden, Facebook hanteert dezelfde trucs, en Apple is al niet minder origineel als het gaat om het stelen van ideeën. Bijzonder aan het verhaal van Apple is dat de auteur de link van het bedrijf legt met andere "Luxe Merken," en dat het de luxe stijl en uitstraling is die Apple zo'n boost heeft gegeven.
Persoonlijk verbaast het me dan dat deze luxe positie kan blijven voortbestaan. Maar mensen willen dolgraag duizend dollar voor een smartphone betalen. Niet zozeer om er bij te horen, maar toch als status.
Dat zoeken bij zowel Amazon als Google lang niet meer neutraal gebeurt mag de klant ook niet deren. Het zoeken naar batterijen levert via Alexa (Amazon) enkel huismerk batterijen op. En die worden dan ook fors verkocht. Ook die poot van business, het bieden van een huismerk-alternatief is nog lang niet volledig uitgebaat.
Na de beschrijving van de vier komt de schrijver met en eigen "T-"algoritme. Daarin beschrijft hij de acht factoren die nodig zijn om een wereldbedrijf te worden zoals de grote vier.
Ook komen als een parade andere bedrijven op de catwalk met de beschrijving of deze de vijfde ruiter kan worden, zoals Alibaba, Tesla, Uber, AirBnB, etc. Of in hoeverre Microsoft met LinkedIn nog een kans maakt, waarschijnlijk niet wat deze business is teveel een niche.
Ook onderzoekt Galloway de mogelijkheid of en welke van de vier ruiters het eerste het loodje legt. Google scoort dan hoog merk ik. Apple maakt het meeste kans om te overleven, als ik het goed heb gelezen.
Het laatste deel gaat in op de meer persoonlijke visie van de auteur en als zijn rol van professor van een business school, wat je moet doen om succesvol te worden in deze wereld waar de winnaar alles krijgt... Daarvoor is het allereerst nodig om een onderscheid te maken qua leiderschap. De ondernemer, staat dan naast de visionair, de operator en de pragmaticus. Elke fase in de cyclus van een bedrijf heeft een eigen leider nodig. Het zal toch niet zo zijn, zo zegt de auteur, dat je het zelf opgerichte bedrijf ook in verval zal meemaken...
Maar de zin in het boek die het meeste indruk op me gemaakt heeft is deze: bij alle vier grote bedrijven, is er een terugkerend mechanisme. De leiders overtreden altijd wel de wet, en doen dit uit rationeel oogpunt, wetend dat "de bekeuring" of de boete niet in relatie staat met de winst van de overtreding.
Ondernemen is de regels aan je laars lappen. Bij Facebook het overtreden van privacyregels bijvoorbeeld en kijk nu nog, wat de reactie is. Men bromt een beetje, het bedrijf krijgt een kleine boete en het leven gaat door. En Facebook noteert op een #AllTimeHigh.
--
 |
| tweet jan 2022 |
De vier gaat over Google, Apple, Amazon en Facebook. Op zich liep ik daar niet direct warm voor. Veel van dat soort verhalen zijn of super enthousiast over deze bedrijven of zeer negatief, en bij Galloway denk je bij het lezen aan de eerste categorie maar er klinkt ook de nodige kritiek. Wat opvallender is dat halverwege het boek de focus verschuift van De Vier naar een soort adviesformule om je eigen bedrijf of onderneming te starten. en wat je kan leren van de grote vier.
Aan de hand van ludieke grafiekjes geeft de schrijver inzicht in het unieke van de vier bedrijven. Zoals in het geval van Facebook, dat 20,5 miljoen beurskapitaal per medewerker vertegenwoordigt, in vergelijking met GM (destijds een van de vier, zo zou je het kunnen zien) 231 duizend, per medewerker.
GE, Exxon, Microsoft, Citigroup en BoA waren destijds (in 2006) de grootste ondernemingen, met een beurswaarde van 540 (Exxon) tot 290 (BoA). De groten van nu zijn echter Apple met en beurswaarde van 794 mrd, en Amazon van 429. Op het moment van schrijven. Sindsdien veranderde er veel.
Gebruikers zoeken in 55% van de gevallen bij Amazon, en 28% bij Google. Amazon is dan ook Google's grootste cliënt, zo schrijft de auteur.
Na wat inleidende woorden krijgt elke "Ruiter," zoals de vier afzonderlijk getypeerd worden, een hoofdstuk. Te beginnen met Amazon. Ook daar begint het met wat cijfers om warm te lopen, bijvoorbeeld over het telefoon gebruik (vast): 49% van de huishoudens hebben zo'n toestel. Maar 52% van de huishoudens hebben op dit moment Amazon Prime. En wat bijzonder is is de snelheid waarmee deze penetratie tot stand is gekomen. Bij de telefoon (of vuurwapens: ook 44% van de huishoudens) duurde dat lang, Amazon had er slechts een paar jaar voor nodig om deze aantallen te bereiken. De retailbusiness is nooit erg winstgevend geweest maar met de komst van Amazon moet elke winkel voor zijn leven vrezen. Het is een zero-sum-game, de winst van Amazon gaat ten koste van Sears, JCPenny, K Best Buy, etc.. hetgeen aan de beurswaarderingen af te lezen is van deze bedrijven..
De vele probeersel van Amazon krijgen de aandacht en hiervan zegt de auteur dat het niet uitmaakt of een idee (een zwevend magazijn) niet van de "grond komt," er komen ideeën tot stand die revolutionair zijn en AmaZon heeft de munitie om het te proberen, terwijl de andere retailers steeds minder financiële ruimte krijgen
Naast de mooie ideeën komen ook de minder ethische zaken boven. Geen van de bedrijven heeft ten alle tijden fair gespeeld. Google leent van haar business partners, bijvoorbeeld voor het gebruik van content, waar de kranten (in concreet de NYTimes) uitgemolken worden, Facebook hanteert dezelfde trucs, en Apple is al niet minder origineel als het gaat om het stelen van ideeën. Bijzonder aan het verhaal van Apple is dat de auteur de link van het bedrijf legt met andere "Luxe Merken," en dat het de luxe stijl en uitstraling is die Apple zo'n boost heeft gegeven.
Persoonlijk verbaast het me dan dat deze luxe positie kan blijven voortbestaan. Maar mensen willen dolgraag duizend dollar voor een smartphone betalen. Niet zozeer om er bij te horen, maar toch als status.
Dat zoeken bij zowel Amazon als Google lang niet meer neutraal gebeurt mag de klant ook niet deren. Het zoeken naar batterijen levert via Alexa (Amazon) enkel huismerk batterijen op. En die worden dan ook fors verkocht. Ook die poot van business, het bieden van een huismerk-alternatief is nog lang niet volledig uitgebaat.
Na de beschrijving van de vier komt de schrijver met en eigen "T-"algoritme. Daarin beschrijft hij de acht factoren die nodig zijn om een wereldbedrijf te worden zoals de grote vier.
Ook komen als een parade andere bedrijven op de catwalk met de beschrijving of deze de vijfde ruiter kan worden, zoals Alibaba, Tesla, Uber, AirBnB, etc. Of in hoeverre Microsoft met LinkedIn nog een kans maakt, waarschijnlijk niet wat deze business is teveel een niche.
Ook onderzoekt Galloway de mogelijkheid of en welke van de vier ruiters het eerste het loodje legt. Google scoort dan hoog merk ik. Apple maakt het meeste kans om te overleven, als ik het goed heb gelezen.
Het laatste deel gaat in op de meer persoonlijke visie van de auteur en als zijn rol van professor van een business school, wat je moet doen om succesvol te worden in deze wereld waar de winnaar alles krijgt... Daarvoor is het allereerst nodig om een onderscheid te maken qua leiderschap. De ondernemer, staat dan naast de visionair, de operator en de pragmaticus. Elke fase in de cyclus van een bedrijf heeft een eigen leider nodig. Het zal toch niet zo zijn, zo zegt de auteur, dat je het zelf opgerichte bedrijf ook in verval zal meemaken...
Maar de zin in het boek die het meeste indruk op me gemaakt heeft is deze: bij alle vier grote bedrijven, is er een terugkerend mechanisme. De leiders overtreden altijd wel de wet, en doen dit uit rationeel oogpunt, wetend dat "de bekeuring" of de boete niet in relatie staat met de winst van de overtreding.
Ondernemen is de regels aan je laars lappen. Bij Facebook het overtreden van privacyregels bijvoorbeeld en kijk nu nog, wat de reactie is. Men bromt een beetje, het bedrijf krijgt een kleine boete en het leven gaat door. En Facebook noteert op een #AllTimeHigh.
--
Reacties