Moderne slavernij

Door het moderne twitter kan ik gesprekken volgen waar ik vroeger het bestaan niet van zou weten. Ik kan zelfs meedoen aan gesprekken, maar ik heb wel gemerkt dat er een ongeschreven code bestaat. Je hoort er niet zomaar bij. Ook in het moderne leven is er zoiets als een (gevestigde) orde.

Moderne kunst moet je liggen. De stijl is anders, maar het blijft kunst. In vroegere tijden zei men van de moderne kunstenaars dat ze niet konden schilderen. De oude meesters konden dat wel. Gaande weg kwam oud naast nieuw te leven; de ene stijl ontwikkelde zich tot een nieuwe vorm. Zo is er nog steeds kunst waar men zowel vroeger als nu behoefte aan heeft. In essentie is er niets veranderd.

Dat gevoel dat er niets is veranderd heb ik ook wanneer ik een nieuw medium zoals twitter zie. Het zijn dezelfde mensen, je ziet ze niet, maar hun werk is er wel. De moderne tijd is dat je aan het werk van de hedendaagse professional mee kan doen. Je kan meewerken. Nu is twitter er al weer een aantal jaar, zelfs beursgenoteerd - en dus mainstream geworden - en dus vraag ik me af of ook hier nu iets veranderd is? De stijlen verschillen wat, de ene vertelt een verhaal, de ander laat droge sheets zien, maar de essentie is nagenoeg zoals tien of twintig jaar terug.

Zo kwam ik onderstaande tweet tegen. 

Wat een charlatan is die man toch "@AdjiedjBakas: En je hebt ook geen gevoel voor humor, is dat er bij de besnijdenis afgeknipt? :-)”

Ik kijk naar het profiel van de twitteraar en zie: Historicus | De geschiedenis van de vooruitgang (2013) | Met de kennis van toen (2012) | De Correspondent | Columnist de Volkskrant...

Bakas ken ik ook niet echt, een keer gezien bij P&W, maar weet dat hij zich met de toekomst bezig houdt: Adjiedj Bakas ...Trendwatcher, spreker, auteur van trendboeken (voedsel, overheid, gezondheid, privacy, werk). Graag geziene gast in de (internationale) media.

Twee profielen die niet verder van elkaar af kunnen staan. De één kijkt in het verleden, de ander probeert de toekomst in te schatten. Beiden verdienstelijk. En, ... logisch, denk ik dan, dat de éne twitteraar allergisch is voor de mening (en stijl) van de ander.

Het twittergesprek verstomt en ik ga op zoek naar het verhaal van Bakas.

Een nieuwe godsdienst rukt op, een Groene Godsdienst met milieuactivisten als de predikers, schrijft trendwatcher Adjiedj Bakas. 'Net zo fanatiek en antiwetenschappelijk is als haar voorgangers.' .
Hij begint zijn opinie met een referentie ...'Een avond waarop iedereen het eens is, is een verloren avond', zei Albert Einstein ooit. Wil zo'n avond een succes zijn, dan moeten verschillende visies, ideeën en opvattingen open met elkaar bediscussieerd worden. En objectief wetenschappelijk onderzoek moet dan volgen.
Hij schrijft dat duurzaamheid op gespannen voet staat met innovatie en dat de meeste mensen tegen veranderingen zijn. op zich klopt dat. Hij sluit af met:
Maar de toekomst is niet voor bange mensen, de toekomst is voor mensen met lef. Moedig voorwaarts dus.

Als reactie op deze mening schrijft Paul Teule:
Niet de Groene Godsdienst van milieuactivisten moet gevreesd worden, maar de grijze kerk van mensen als trendwatcher Adjiedj Bakas, ... 'Uiteindelijk zal de grijze kerk leeglopen, omdat de oude, fossiele economie eindig is.'
De andere kant van niet willen veranderen ligt bij de gevestigde orde... in werkelijkheid wordt deze neoliberale beweging gefinancierd door sigarettenfabrikanten en oliemaatschappijen die gewoon willen dat alles bij het oude blijft... Paul Teule is docent politieke economie aan de Universiteit van Amsterdam. Ook zijn profiel staat haaks op dat van Bakas. Politiek en economie gaat ook vooral over het nu, natuurlijk ook over toekomstige effecten, maar de essentie van politieke economie - waar de economiewetenschap mee begonnen is (Biografie Keynes) ligt bij machtsanalyse en daarbij overheersen altijd de verhoudingen van nu, niet die in de toekomst mogelijk gaan veranderen.

Een en 't ander doet me denken aan het idee dat intellectuelen ook geloven. Dus Bakas heeft een punt, maar Teule eveneens want hij gebruikt hetzelfde idee tegen zijn opponent. De ene is voor schaliegas, de ander voor niet fossiele energie, echt duurzame energie. Over niet minder dan vijftig jaar is deze laatste vorm van energie er niet meer (bron: Shell) en dus mogen we vandaag nadenken over alternatieven.
Vreemd is het dan wel dat schaliegas op de agenda van de trendwatcher staat. Het bestaat al jaren. En waarom is hij een voorstander? Ik vraag me dit af omdat politieke meningen zijn professionaliteit van trendwatchen in de weg staan.
De retoriek van de verloren avond is leuk gevonden, maar de quote van Einstein ten spijt komt er geen "objectief wetenschappelijk onderzoek."

Dat heeft m.i. niets met beide professionals te maken, maar past in de hedendaagse twitter-cultuur waar een ieder vanuit zijn eigen kamp met onliners blijft schieten.

Maar ik dwaal af. Twee meningen die ik lees en zonder twitter niet gevonden zou hebben op de informatiehooizolder.

Waar zit nu de constante in dit verhaal? Wat verandert er dus niet, los of iemand het ene dan wel het andere gelooft? Los of de ene schrijver PvdA stemt of VVD. Ook het gezicht van de PvdA is door de jaren veranderd, wat te herkennen is aan de verandering van haar jongste bestuurder die jaren geleden activist voor Greenpeace was. Ook hij is niet echt verandert al heeft hij een ander medium gevonden (net als twitter) om zijn invloed te kunnen uitoefenen. Hij is ook ouder en wijzer geworden. Maar echt anders?

De constante in dit alles zit in de kapitalistische context. In alle gevallen gaat het hier om een en 't zelfde mechanisme, namelijk dat van de moderne (kapitalistische) marketing. Het onderliggende functionele en tijdloze mechanisme heet verkopen. Dat gebeurde vroeger en nu nog, maar met andere middelen. Echter de kapitalistische grondslag is nauwelijks veranderd door de jaren heen. Het is nu usance voor professionals om zich te profileren, bijvoorbeeld via twitter, pinterest of blogger (waarvan acte). De constante is dat de moderne arbeider (twitteraar of blogger) nauwelijks iets verdient aan zijn werk. De echte inkomsten gaan naar de kapitalistische (beursgenoteerde) organisaties die de markt hebben veroverd. Waaronder Twitter, Google en facebook.

Bij dat verkoopproces heerst een Darwiaanse concurrentie. En dat is de reden dat ondanks de mooie referentie naar Einstein - dan moeten verschillende visies, ideeën en opvattingen open met elkaar bediscussieerd worden. En objectief wetenschappelijk onderzoek moet dan volgen - de individuele verkopers steeds koppiger gaan vasthouden aan hun eigen mening. Want die mening is niet enkel een mening maar een wapen in een commerciële strijd. Die een enkele winnaar kent.

De wereld zal dáár nauwelijks door veranderen. Zo vond ik op dezelfde dag deze tweet van Paul De Grauwe  - Extreme emoties maken financiële markten extreem onrustig: http://bit.ly/MrjZov

Ik bestudeerde de link en kwam achter de visie van deze hoogleraar die pleit voor een nieuwe financiële architectuur. Lekker opportuun nu de emoties op de beurs hoog oplaaien en de angst voor een financiële crisis of beurscrash terugkeert.

Daar hoeven we dus geen verandering te verwachten. Terwijl de traditionele nieuwsmedia bloggers in dienst hebben genomen zie je even verder websites opdoemen met hedendaagse titels als Das Kapital of Follow The Money. In de nieuwe orde heeft het kapitaal het voor het zeggen. En terwijl ik dit schrijf ziet een trendwatcher dat Google het grootste encryptienetwerk heeft in de wereld en dat het bedrijf weldra met een bitcoin-variant zal komen. Ik lees het via twitter en niemand die er iets aan verdient. Behalve de groten achter de schermen.

geschreven in april 2018.

--


Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Begraven of cremeren?

Het grootste bordeel van Europa