Japanse import. de literaire strip
Soms is een stijlvoorkeur heel eenvoudig en zwart-wit, zoals die van "Japan" boven "China." De Chinese cultuur zegt me weinig, ik ben nooit in China geweest, wel in Japan (voor de meest reizigers is dat eerder andersom). En daar kocht ik ooit dit boek, Kokoro - hart - van een van haar bekendste 
schrijvers Soseki Natsume.
Voelen Nederlanders zich meer aangetrokken tot de Japanse cultuur door de ervaringen in "Indië" van onze (voor)ouders? De intocht van de Japanners op Java zorgde voor een zeer snelle overgave van de Nederlanders, een strijd die enkele dagen duurde. Had Japan een dergelijk imago dat zoveel angst inboezemde dat het een verloren strijd werd?
De Japans-Nederlandse-betrekkingen gaan terug tot het jaar 1609, in het begin van de Tokugawa periode (1603 -1867). Over de betrekkingen met China is geen vergelijkbare link te vinden op wikipedia, anders dan informatie over de handelsrelatie China VOC.
Ik ben geen expert op gebied van Japanse cultuur. Er is een tijd geweest dat Japanse films populair waren in Nederland, zoals die van Kurusawa. En dat de samurai nog model stond zoals het boedhisme nu in de aandacht staat, tijdens de epoque van mindfulness. Meest bekende literatuur is nu denk ik van Haruki Murakami, met het boek 1Q84. Ook de Haiku staat minder in de belangstelling dan vroeger.
Yokio Mishima was "de held" uit mijn tijd van Japan en de rituele zelfmoord. Niet te spiegelen aan zelfdoding hier in het westen. En van nu.
Zover wat inleidende one-liners.
Zelfmoord staat ook in dit boek centraal (dat zich afspeelt aan ht einde van de Meiji-periode waarin Japan zich opent voor het westen, 1868-1912), niet alleen zelfmoord maar ook een "dodelijk" leven op aarde van de hoofdpersoon Sensei - een soort leraarstitel - die zichzelf maar niet kan vergeven.
En daar is nu een stripversie van uit. Volgens wikipedia zijn Japan (met de bekende Manga), de VS en de Frans-Belgisch gebieden waar de meeste comics worden gelezen en geproduceerd. Maar dit boek is in de bibliotheek van Spanje te vinden. Het verhaal van ca. 300 bladzijde kan je dan in een middag uitlezen en uitkijken.
In onze cultuur komen strips niet in omvang voor zoals in Japan. Charlie Hebdo is nauwelijks een voorbeeld te noemen die voor volwassenen een marktpositie heeft.
Van Kuifje is onlangs een film gemaakt omdat de technologie daar voor uitontwikkeld was. Kuifje, Asterix, Suske en Wiske, zijn onze bekendste voorbeelden, en geen ervan is van Nederlandse oorsprong.
Het literaire stripverhaal bestaat naar mijn mening niet in het westen.
Toch zie ik mezelf geen literaire strips lezen. Kokoro was een uitzondering. Ik weet nu weer waar het boek over gaat. Een mooi verhaal. Ook in stripvorm. Maar wel een traditioneel verhaal. Dat is wat me intrigeert aan de Japanse cultuur: het supermoderne en het conservatieve gaan hand in hand.
... Is het grote voordeel van een stripverhaal niet dat je de plaatjes en dus het hele verhaal eerder bijblijven? Terwijl bij literair lezen je de beelden er zelf moet bij denken...
--
"Vandaag" staat het bericht in de krant dat de van oorsprong Nederlandse brouwer Grolsch in Japanse handen komt, nadat Ab Inbev het moest verkopen. Ook het puur Hollandse Robeco opereert onder Japanse structuur, net als OCé destijds. Verkocht.
--
Overigens is de boek Spaanse import, of het ook in Nederland gedistribueerd wordt is me niet bekend. In ieder geval in Europa.
Voelen Nederlanders zich meer aangetrokken tot de Japanse cultuur door de ervaringen in "Indië" van onze (voor)ouders? De intocht van de Japanners op Java zorgde voor een zeer snelle overgave van de Nederlanders, een strijd die enkele dagen duurde. Had Japan een dergelijk imago dat zoveel angst inboezemde dat het een verloren strijd werd?
De Japans-Nederlandse-betrekkingen gaan terug tot het jaar 1609, in het begin van de Tokugawa periode (1603 -1867). Over de betrekkingen met China is geen vergelijkbare link te vinden op wikipedia, anders dan informatie over de handelsrelatie China VOC.
Ik ben geen expert op gebied van Japanse cultuur. Er is een tijd geweest dat Japanse films populair waren in Nederland, zoals die van Kurusawa. En dat de samurai nog model stond zoals het boedhisme nu in de aandacht staat, tijdens de epoque van mindfulness. Meest bekende literatuur is nu denk ik van Haruki Murakami, met het boek 1Q84. Ook de Haiku staat minder in de belangstelling dan vroeger.
Yokio Mishima was "de held" uit mijn tijd van Japan en de rituele zelfmoord. Niet te spiegelen aan zelfdoding hier in het westen. En van nu.
Zover wat inleidende one-liners.
Zelfmoord staat ook in dit boek centraal (dat zich afspeelt aan ht einde van de Meiji-periode waarin Japan zich opent voor het westen, 1868-1912), niet alleen zelfmoord maar ook een "dodelijk" leven op aarde van de hoofdpersoon Sensei - een soort leraarstitel - die zichzelf maar niet kan vergeven.
En daar is nu een stripversie van uit. Volgens wikipedia zijn Japan (met de bekende Manga), de VS en de Frans-Belgisch gebieden waar de meeste comics worden gelezen en geproduceerd. Maar dit boek is in de bibliotheek van Spanje te vinden. Het verhaal van ca. 300 bladzijde kan je dan in een middag uitlezen en uitkijken.In onze cultuur komen strips niet in omvang voor zoals in Japan. Charlie Hebdo is nauwelijks een voorbeeld te noemen die voor volwassenen een marktpositie heeft.
Van Kuifje is onlangs een film gemaakt omdat de technologie daar voor uitontwikkeld was. Kuifje, Asterix, Suske en Wiske, zijn onze bekendste voorbeelden, en geen ervan is van Nederlandse oorsprong.
Het literaire stripverhaal bestaat naar mijn mening niet in het westen.
Toch zie ik mezelf geen literaire strips lezen. Kokoro was een uitzondering. Ik weet nu weer waar het boek over gaat. Een mooi verhaal. Ook in stripvorm. Maar wel een traditioneel verhaal. Dat is wat me intrigeert aan de Japanse cultuur: het supermoderne en het conservatieve gaan hand in hand.
... Is het grote voordeel van een stripverhaal niet dat je de plaatjes en dus het hele verhaal eerder bijblijven? Terwijl bij literair lezen je de beelden er zelf moet bij denken...
--
"Vandaag" staat het bericht in de krant dat de van oorsprong Nederlandse brouwer Grolsch in Japanse handen komt, nadat Ab Inbev het moest verkopen. Ook het puur Hollandse Robeco opereert onder Japanse structuur, net als OCé destijds. Verkocht.
--
Overigens is de boek Spaanse import, of het ook in Nederland gedistribueerd wordt is me niet bekend. In ieder geval in Europa.
Reacties