Ook iets meegemaakt. Een (onschuldige) aardbeving
Bij een nieuwe ervaring of bij een innovatie denk je aan cultuur, bedrijven of organisaties, maar niet iets in de natuur. En dat klopt want het is ook niet nieuw. Aardbevingen komen in gebieden voor met seismische activiteit en dat heeft alles met de structuur van de aarde te maken. Blijkbaar echter leef ik in zo'n gebied, maar heb hier twaalf jaar nooit iets van gemerkt.
Daar kwam in januari verandering in. Een "eerste" grotere beving schudde ons toen midden in de nacht wakker en bleek later een beving te zijn geweest met een sterkte van ... (ik meen 5) op de schaal van richter. Daar werd toen even heftig over gecommuniceerd, de whatsups vlogen om je oren, maar na enige tijd kwam ook de communicatie weer tot rust. Iets na-ijlend.
Die beving in januari "van grotere omvang" bleek echter het begin van een nieuwe reeks aan activiteiten. Technisch gezien blijkt dat die activiteit van "tectonische platen" die dicht tegen elkaar aan schuiven of schuren niets nieuws is. We zitten in de buurt van een grensvlak - de zee van Alboran geheten - waar seismische activiteit "normaal" is, maar toch heden ten dagen een grotere activiteit laat zien dan anders of zelfs vroeger. Voor zo ver even de inleiding.
Op het nieuws zegt een expert dat we ons niet te veel zorgen moeten maken, dit is een normaal verschijnsel en zal meer schokken geven in de nabije toekomst, maar niet tot extreme gevallen leiden, zoals een beving met sterkte van zeven of acht.
Ik moet dan direct aan de kredietcrisis denken; een expert die aangeeft dat het allemaal wel mee valt en dat het past binnen het normale functioneren. Tot voor 2008 dachten de meeste experts zo.
Nu denk ik zelf niet dat de gebouwen hier ineens in zullen storten, maar een grotere schade acht ik wel mogelijk. Sterker nog ik denk dat dit het begin is, een voorbode voor een grotere beving die op de agenda komt. Intuïtie, buikgevoel.
Net als veel financiële leken, ben ik een leek in deze materie. De financiële crisis heeft niets met de natuur te maken, en er is geen enkele relatie met de kennis van de crash van 2008 en de bevingen (hier) in de natuur. Waarom leg ik dan toch een dergelijk verband?
...
Een schrijver die ik onlangs in een interview hoorde, vertelde dat hij de realiteit totaal niet interessant vond. "Er gebeurt hier nooit iets," Dat was natuurlijk nog voor de aanslagen in Parijs en Brussel, en je kan twisten over de absolute graad van ervaringen. In de huidige context zou hij met deze uitspraak misschien de publiciteit negatief over zich uitroepen.
In ieder geval speelt de natuur in ons leven nauwelijks nog een belangrijke rol, in de zin dat je er zorgen om hoeft te maken. In 1953 was dat wel anders toen de dijken overstroomden en waar daardoor een miljardproject in onze cultuur hebben overgehouden. Maar nu?
Hoe anders speelt de natuur een rol in een cultuur als Japan, waar er continue aardbevingen zijn? In het boek "The house of Nomura," beschrijft de onderzoeker hoe in het begin van de twintigste-eeuw (de aardbeving van 1923) de verzekeringsindustrie failliet gaat door de grote premies die moeten worden uitgekeerd. Sindsdien blijven aardbevingen er terugkeren, de laatste in 2015.
Als je weet dat de natuur je thuis kan verwoesten zal je toch iets meer respect voor die natuur hebben lijkt me. Hoe precies de natuur invloed heeft op onze cultuur dat weet ik niet, maar ik denk dat wij de rol van de natuur onderschatten, meer dan in landen waar deze zich frequent manifesteert...
In die context is het niet vreemd dat er nooit echt opstand is gekomen tegen de gasboringen in Groningen, ervanuit gaande dat de natuur zich wel zou schikken. Niemand had daar ooit aardbevingen verwacht, denk ik.
--
"En" bij een aardbeving denkt men aan grote bevingen die tot schade leiden, niet die kleine schokken produceren...
Daar kwam in januari verandering in. Een "eerste" grotere beving schudde ons toen midden in de nacht wakker en bleek later een beving te zijn geweest met een sterkte van ... (ik meen 5) op de schaal van richter. Daar werd toen even heftig over gecommuniceerd, de whatsups vlogen om je oren, maar na enige tijd kwam ook de communicatie weer tot rust. Iets na-ijlend.
Die beving in januari "van grotere omvang" bleek echter het begin van een nieuwe reeks aan activiteiten. Technisch gezien blijkt dat die activiteit van "tectonische platen" die dicht tegen elkaar aan schuiven of schuren niets nieuws is. We zitten in de buurt van een grensvlak - de zee van Alboran geheten - waar seismische activiteit "normaal" is, maar toch heden ten dagen een grotere activiteit laat zien dan anders of zelfs vroeger. Voor zo ver even de inleiding.
Op het nieuws zegt een expert dat we ons niet te veel zorgen moeten maken, dit is een normaal verschijnsel en zal meer schokken geven in de nabije toekomst, maar niet tot extreme gevallen leiden, zoals een beving met sterkte van zeven of acht.
Ik moet dan direct aan de kredietcrisis denken; een expert die aangeeft dat het allemaal wel mee valt en dat het past binnen het normale functioneren. Tot voor 2008 dachten de meeste experts zo.
Nu denk ik zelf niet dat de gebouwen hier ineens in zullen storten, maar een grotere schade acht ik wel mogelijk. Sterker nog ik denk dat dit het begin is, een voorbode voor een grotere beving die op de agenda komt. Intuïtie, buikgevoel.
Net als veel financiële leken, ben ik een leek in deze materie. De financiële crisis heeft niets met de natuur te maken, en er is geen enkele relatie met de kennis van de crash van 2008 en de bevingen (hier) in de natuur. Waarom leg ik dan toch een dergelijk verband?
...
Een schrijver die ik onlangs in een interview hoorde, vertelde dat hij de realiteit totaal niet interessant vond. "Er gebeurt hier nooit iets," Dat was natuurlijk nog voor de aanslagen in Parijs en Brussel, en je kan twisten over de absolute graad van ervaringen. In de huidige context zou hij met deze uitspraak misschien de publiciteit negatief over zich uitroepen.
In ieder geval speelt de natuur in ons leven nauwelijks nog een belangrijke rol, in de zin dat je er zorgen om hoeft te maken. In 1953 was dat wel anders toen de dijken overstroomden en waar daardoor een miljardproject in onze cultuur hebben overgehouden. Maar nu?
Hoe anders speelt de natuur een rol in een cultuur als Japan, waar er continue aardbevingen zijn? In het boek "The house of Nomura," beschrijft de onderzoeker hoe in het begin van de twintigste-eeuw (de aardbeving van 1923) de verzekeringsindustrie failliet gaat door de grote premies die moeten worden uitgekeerd. Sindsdien blijven aardbevingen er terugkeren, de laatste in 2015.
Als je weet dat de natuur je thuis kan verwoesten zal je toch iets meer respect voor die natuur hebben lijkt me. Hoe precies de natuur invloed heeft op onze cultuur dat weet ik niet, maar ik denk dat wij de rol van de natuur onderschatten, meer dan in landen waar deze zich frequent manifesteert...
In die context is het niet vreemd dat er nooit echt opstand is gekomen tegen de gasboringen in Groningen, ervanuit gaande dat de natuur zich wel zou schikken. Niemand had daar ooit aardbevingen verwacht, denk ik.
--
"En" bij een aardbeving denkt men aan grote bevingen die tot schade leiden, niet die kleine schokken produceren...
Reacties