Het innerlijke vuur aanwakkeren
Het innerlijke vuur aanwakkeren is mijn vertaling van een boek van Leonardo Wolk, een Argentijnse coach die psychologie heeft gestudeerd en als ondernemer de Leader Group heeft opgericht. In het Spaans heet het boek, "El arte de soplar brasas," (publicatie in 2003) de kunst om op houtskool te blazen, maar dat is wel erg letterlijk, maar een duidelijk beeld: je staat voor de Barbecue en wilt dat die kooltjes gaan branden, en dan is het blazen ...
De coach, begint hij al vroeg in het verhaal heeft meerdere rollen: hij (m/v) is leider, detective, provocateur, en alchemist. Zelf schrijft hij over dit boek dat hij vele knappe koppen heeft gezien in de wereld die bij hem kwamen omdat ze vast zaten.
Het boek bestaat uit tien hoofdstukken en een bijlage dat geschreven is door ... over de essentie van Ontologisch coachen (en waar de wortels liggen, o.a. bij de filosofie van Martin Heidegger).
Ik geef hier even een kort overzicht a.d.h.v. de hoofdstukken.
Hoofdstuk 1 gaat in op het idee van de kunst van het blazen (dKvhB) en dat is de bijbel en genesis waarin God de mens schiep, maar onvolledig "achterliet," die interpretatie is afkomstig van A. Tversky. Hij voegt eraan toe dat de mens volgens Martin Heidegger, de taak op zich heeft gekregen om (mens) te zijn en de manier waarop hij dat doet bepaald de hele mensheid. Hij ziet coaching als een proces van leren (ontwikkelen?) en refereert dan aan de eerder genoemde rollen en voegt toe dat het gaat om een kunst (niet te verwarren met een kunstgreep of tool). Het begrip coach komt van het Engels trainer.
Ontologie heeft betrekking op het zijn, en dat heeft te maken met mogelijkheden. Transformationeel is een toevoeging die het element alchemie uitlegt: iedereen heeft te maken met veranderingen, maar enkel die verandering zijn duurzaam wanneer je transformeren.
Coaching is geen psychotherapie, bespreekt hij ook in dit inleidende hoofdstuk, coaching is geen corporatieve sofa (waarop de patiënt van de psychoanalyticus ligt).
Fundamentele ideeën (H2) behandelt het idee van de comfortzone, als ook het begrip verantwoordelijkheid: De coachee is verantwoordelijk voor zijn eigen transformatie. Een eenvoudig voorbeeld van "hij heeft de schuld," werkt niet bij coaching...
Transformatief leren (H3) is in essentie een terugkoppelingsproces van je verandering, je neemt actie en denkt over die actie na. Een coach die ik zelf sprak gaf het voorbeeld dat de reis die hij gemaakt had, hem had veranderd en die verandering kon daarmee niet ongedaan worden (mijn interpretatie: je kan niet de ervaring hebben van gereisd hebben, als ook niet-gereisd hebben).
Taal (H4) is het eerste fundament van Ontologisch coachen. De conversatie is het mechanisme, maar taal is waar de mens zijn zijn op baseert. En die taal wordt hier geanalyseerd a.d.h.v. van een filmscript. Dat is opgebouwd uit een kolom van actie en een andere van gedachten over die actie. Via een schaal van inferenties (gevolgtrekkingen) kan die taal objectief geanalyseerd worden. Dat mechanisme vormt de basis voor de conversationele methode.
H5 gaat in op het proces, met vier etappes en 7 stappen in het coaching. Het lichaam, en dit is nieuw in vergelijking met veel andere coachingsmethodes, is ook een onderdeel van het coachings-proces. Lichamelijke klachten staan niet los van de taal. Soms heb je teveel last op je schouders genomen en dat merk je dan aan je nek die vast komt te zitten (als voorbeeld).
H7 gaat in op de taal van de emoties. Emoties moet je als eerste zien te herkennen, dan accepteren, en vervolgens onderzoeken. Hij geeft voorbeelden van angst, schuld, boosheid of irritatie, en verdriet. Dat is er een plan van actie nodig om met emoties om te gaan. H8 gaat in op de procedure en de technieken in dat proces. En erop volgt een belangrijk onderdeel: ethiek (h9). Wanneer je met emoties omgaat dan mag ethiek niet ontbreken. Het gaat om gevoel en de kwetsbare positie van de coachee wanneer hij met een probleem komt.
Afsluitend komt hij met een open brief aan de nieuwe generatie van coaches. Die opent met een uitspraak dat een ouder die zijn kind advies geeft niet alleen ouder is, maar ook vriend. Dat komt uit Martin Fierro en dat is een fundamenteel boek in de Argentijnse cultuur. Behoud je van een te snelle diagnose, is een van de adviezen. Zorg dat je de techniek domineert en dat deze helpt maar niet leidend is en je spontaniteit niet in de weg staat, Heb aandacht voor je eigen gevoel, uit dit, en moedig het uiten van gevoel aan bij de coachee. Er zijn meer tips, maar dit is een bloemlezing.
Coach kan ook een transitie zijn: want hij stelt dat het je eigen transformatieproces helpt.
Het anexus (Rafael Echevarria) gaat in de essentie van coaching. Dat start met de sportcoach. Die wil met zijn team een overwinning behalen. De coach zoekt hier naar de factoren die dat resultaat beïnvloeden. Maar de essentie van ontologisch coachen zit in een 25 eeuwen oude traditie die begon bij de Grieken en te maken heeft met het programma van metafysica. Bij Nietzsche kwam dat programma ten einde en hij bedacht een ontologisch programma. Martin Buber zegt vervolgens dat de mens een conversationeel gericht wezen is. Wittgenstein introduceert de filosofie van de taal (de eerste rak van ontologisch coachen). J.L. Austin voegt daar een actief element aan toe (mens creëert ook taal). Conversatie zorgt vervolgens voor een eigen identiteit. Door dit taalgebruik is de mens continue betrokken in een transformatieproces. En ... daar is het: ontologisch coachen draagt daaraan bij.
Met Edgar Schein, the anxeity of learning lijkt er een einde te komen aan dit proces. Maar Umberto Maturana voegt het element van emotionele respect toe waardoor er altijd conversatie mogelijk is, en ook om het voortbestaan van ontologisch coachen te garanderen.
E.e.a. is als samenvatting en bloemlezing op te vatten. ongetwijfeld gaat Ontologie veel verder en ontologisch coachen zal ook zijn eigen visie op de wereld (en beliefs) hebben, maar als begin is dit een mooi en duidelijk boek over het "fenomeen," ontologisch coachen.
Reacties