De scriptie van Nancy (Ramón J. Sender)

 De scriptie van Nancy (La tesis de Nancy) is een vermakelijk boek geschreven door de Spaanse schrijver Ramon J. Sender. De relatie tussen Sender en Gracian is hun afkomst: beiden zijn geboren in Aragon. 

Nancy is een Amerikaanse studente, voorheen een cheerleader, die voor haar studie Romaanse talen, een scriptie gaat schrijven over de zigeuners in Andalusië. Om haar doel te bereiken komt ze een jaar in Sevilla wonen om in contact te komen met de lokale bevolking. Ze neemt haar opdracht zo serieus dat ze het zelfs aanlegt met de vriend van haar Nederlandse vriendin (Elsa), die zo overigens aan het einde van de periode weer inruilt voor haar eerste vriend uit Pennsylvania, die haar via de telefoon ter huwelijk vraagt; “het is toch logisch dat ik ga trouwen met mijn eerste vriend.” Het aardige van het verhaal is dat Nancy de Spaanse taal letterlijk goed begrijpt maar nauwelijks het dialect en uitdrukkingen de baas is. Zo schrijft ze al haar bevindingen aan haar vriendin Betsy en de lezer wordt getrakteerd op een schouwspel van dubbelzinnigheden en misverstanden, niet in de laatste plaats omdat ze ook relatief naïef is. Zo vertaalt ze een incidentele gebeurtenis als een gewoonte van de Spanjaarden; “ik kreeg van de gastheer een massage onder het eten.” 

Een van de motto’s is dan ook van Cervantes: “es tarea de discretos hacer reír” (het is de taak van de wijze om mensen te vermaken). Als vakantieboek is dit een ideale keuze: het leest snel, geeft en passant een cultuurimpressie van zowel Spanje als de Verenigde Staten (waar Sender gewoond heeft) en het zet de lezer nog aan het werk ook, want “wat bedoelde de schrijver precies met deze grap?” Het nadeel is dat de naïviteiten en de eigen geconstrueerde realiteit van Nancy soms vervelen, “dan weten we het wel.” Ook is het soms niet duidelijk of een uitleg nu wel of niet juist is, omdat vooral “not-natives” ook niet alles weten...

Op Goodreads zijn er die het boek goed en slecht beoordelen: 

Nee dat vind ik niet leuk. Ik heb het serieus geprobeerd. Ik liet het zelfs liggen en nam het een paar maanden later terug om te zien of ik deze keer meer kruimel vond, maar nee. En het maakt me boos omdat Sender een van de leidende schrijvers in de Spaanse literatuur is. Maar het 'oeps, hoe grappig zijn de Spanjaarden met hun vreemde gewoontes' van een onnozele Amerikaanse student deed me tandenknarsen en ik kwam niet verder dan de eerste twintig pagina's. En het leven is gewoon te kort om boeken te lezen die je niet leuk vindt. het spijt me

Dit boek is gewoon geweldig, maar het vereist een brede kennis van een Spanje dat ons voor de tieners van vandaag wat afstandelijk en onbekend lijkt. Zowel het vocabulaire als de toon zijn gecompliceerd, maar als het wordt gelezen met de hulp van een volwassene, is het gemakkelijker om de dubbele betekenissen op te vangen. Ik las het toen ik negen jaar oud was, maar ik denk dat het passender is om het later te lezen.

https://www.goodreads.com/book/show/66279.La_tesis_de_Nancy