35 jaar

 Vandaag zijn wij 35 jaar getrouwd.

Gisteren las ik een zeer onthutsend bericht van iemand uit "mijn" wereld die terminaal ziek was, en voor wie zijn vrienden een donatieactie hadden gestart, met zijn goedkeuring. Het tragische verhaal was dat hij schulden had gekregen, en zo zijn einde tegemoet ging, met vrouw en vier kinderen...

Dat heeft heel veel indruk op me gemaakt. het verhaal vertelt niet alles, maar gezondheid ook financieel, is een groot goed. In dit blog heb ik er vaak genoeg over geschreven, voornamelijk door iemand als Nassim Taleb die heeft laten zien, dat je eerst moet zien te overleven, voor je kan leven. Dat klinkt wreed na zo'n bericht.

Zelf denk ik dat we allemaal onze gezondheid voor lief nemen als het erop aankomt en op dit soort momenten sta je daar even bij stil. Overigens ben ik zelf opgegroeid met het besef dat gezondheid iets speciaals is, terwijl wanneer je naar de levensverwachting kijkt dat helemaal niet zo is, die is namelijk in de buurt van de 80 jaar. Voor mannen is die korter, omdat mannen meer risico nemen dan vrouwen, en vandaag de dag in de oorlog zie je hoe die statistieken uit elkaar kunnen lopen.

Maar dit wilde ik eigenlijk niet schrijven.

35 jaar is een lange tijd, vooral als je terugkijkt. Ik heb ongelooflijk vele meegemaakt met mijn vrouw, dat begon toen we nog jong waren en ik in Colombia b.v. me liet oplichten bij het inwisselen van geld. Of in Ecuador toen we in een busrit van 12 uur al onze foto's werden gestolen in een tas die onder onze voeten lag. In Miami sliepen we in een grote Oldsmobile in een dure woonwijk, terwijl we bij McDonald's hadden gegeten. ons vakantiegeld was nagenoeg op.

Wat is succes, vraag ik me de afgelopen tijd af. Ik ben bijvoorbeeld niet rijk geworden, en op mijn leeftijd en als ondernemer zou je je dan kunnen afvragen of je het niet fout hebt gedaan. Want wie is je voorbeeld, precies? Maar als ik zo rijk was geworden als Jeff Bezos, dan zou er een ding ook anders gelopen zijn: ik zou dan nooit 35 jaar getrouwd geweest zijn.

En die tijd met mijn vrouw samen had ik niet anders willen hebben. Dit is denk ik wat perfectie is. We hebben de laatste tijd de nodige problemen gehad, zonder daar dieper op in te gaan, maar ik weet dat er ook die goede tijden waren. En langzaam aan zie ik dat die terug beginnen te komen.

Mijn vrouw is heel speciaal, want ook productief gezien waar ik nogal vaak over schrijf, is zij iemand die op de achtergrond werkt, en dan weet je pas wat het is wanneer ze haar rol even niet zo invult. Eigenlijk weet je pas wat je aan elkaar hebt wanneer de ander afwezig is. dat is een cliché, maar dan voel je het pas.

Enfin.