Veranderende tijden - Paul Volcker

Een biografie van Alan Greenspan - geschreven door Bob Woodward - begint met de periode dat Volcker nog de president van de Federal Reserve was. Het werpt enig licht op het veranderingsritueel van het krijgen van een nieuwe president. Paul Volcker werd door de democraat president Carter aangewezen om het voorzitterschap van de FED op zich te nemen. Dat was in 1979. Na zijn eerste mandaat was president Reagan gecharmeerd van de anti-inflatoire campagne van Volcker en gaf hem in 1983 nog een termijn. In 1984 begon Reagan zijn campagne voor een tweede ambtstermijn. Zijn persoonlijke assistent James Baker leidde de campagne. Hij was bang - gezien het strikte beleid van Volcker om de rentetarieven te verhogen wanneer dat nodig was - dat verhoogde rentetarieven niet zouden passen bij de belangrijkste boodschap die Reagan zou moeten overbrengen: die van een beschermende vader en optimist. Hoge rentetarieven zouden deze campagne in gevaar brengen. In 1985 wordt James Baker door Reagan aangesteld als minister van Financiën. “Het was niet zo dat Baker per se een “marionet” wilde, hij wilde alleen een republikein.

Met die setting beginnen de laatste drie jaar van het Volckers-voorzitterschap. Als professionele "projectmanager" zou Volcker liever aftreden dan regeren zonder een volledig mandaat. Uiteindelijk is het Volcker die zijn ontslagbrief overhandigt aan de president. Hoewel deze setting vrij duidelijk was, was het veranderingsritueel dat niet. De president van de Fed is en was vrij om te beslissen of hij zou blijven. Maar het klimaat was veranderd. Volcker had zijn werk gedaan en stond hoog aangeschreven, hij had een periode van hoge inflatie onder controle, maar de tijden veranderden. Uit de biografie blijkt echter dat een verandering niet direct geregeld is. Evenals de opdracht en de kwijting is een politiek proces.

--