Iedereen econoom

 Is iedereen niet een beetje een econoom?

De functie van econoom is relatief nieuw, in de zin dat de economie als zodanig veel eerder bestond, en de econoom als gids om mensen te begeleiden in die economie er pas veel later achteraan kwam. Misschien was het aanvankelijk ook niet echt nodig. De economie was redelijk overzichtelijk.

Zelfs de vorige eeuw had je productie, de overheid, consumenten en handel. Met deze laatste is het allemaal begonnen. Juist dat handelsjargon is wat nu nog zo zichtbaar is in ons dagelijks leven.

Economie begon als huishoudkunde, zowel op het gebied van de staat als bij bedrijven. bedrijven hadden al een concept als boekhouden waar kosten en baten tegenover elkaar gezet werden.

Toen kwam de echte econoom, de economie als vakgebied en universitaire studie en de hoogleraar economie. De diverse specialisaties en de groei, de exorbitante groei tot het niveau waar we nu zitten.

De UvA kan het aantal economiestudenten (vooral ook vanuit het buitenland) haast niet aan. 

Steeds meer studenten kiezen economie als studie, of bedrijfskunde, bedrijfseconomie of een MBA.

Maar hoe zit het met de econoom binnen ons als professional? Is iedereen ook een beetje econoom zonder het gestudeerd te hebben? En hoe komen we aan die kennis. Gaat het om kosten-baten-afwegingen, ... hoe ver en diep gaat die kennis, maar vooral dat idee dat economie een rol speelt bij beslissingen?

Toen ik wilde gaan schrijven overwoog ik in eerste instantie om fictieschrijver te worden. Het leek me geweldig om als een echte bohemien te leven, te reizen en mijn ervaringen en conflicten in de wereld op papier te zetten, vertaald naar een andere wereld, maar toch dat het geloofwaardig zou zijn. Of op een andere manier, maar treurige bestaan als werknemer te ontstijgen op papier en om een keer een held te spelen die alle regels zou overtreden en zorgeloos kritiek zou kunnen uitten van een samenleving waar hij maar nauwelijks deel van was.

De illusie is wel even  in leven gebleven, maar toch besloot ik maar om uit het fictionele te blijven, en meer mijn heil te zoeken in (eenvoudig) bloggen en meer de non-fictionele kant van het schrijven op te gaan. Zodoende richtte ik me op professionele ontwikkeling, en Management, cultuur en verandering. Dat is zo'n breed onderwerp dat je nog alle kanten uit kan. Wat ik toen zeker wist is dat ik niet de kant op wilde van die management goeroes die elke hype oppakken en er een eigen draai aan geven. MCenV moest ook realistisch blijven. De verandering in de wereld, maar vanuit een organisatorische bedrijfskundige invalshoek. Net zoals op het werk in feite, daar lag mijn ervaring.

Maar los van mijn eigen verhaal, neemt iedereen beslissingen in zijn of haar leven, maar de economische kant een rol speelt. Bijna alles heeft wel met geld, financiën of werk te maken. Als fictieschrijver is de competitie enorm. De econoom - vooral Taleb - wees hierop, dat overlevingskansen bijzonder klein zijn voor het merendeel van die "professionals."

Marktdenken dus. Ook.

Of gewoon huishouden. Als je het huishouden op orde hebt, kan je verder kijken, wat er nog meer te beleven valt buiten. 

(april 2022)