Basisinkomen (2)
De succesverhalen van basisinkomen zijn talrijk.
Een. Het verhaal van de Cherokee-indianen in de VS. Zij kregen toestemming door een wetsverandering van hun staat om casino's toe te laten op hun grondgebied en de winst daarvan werd gebruikt om hun "community-members" een basisinkomen te geven.
Dat systeem werkt zeggen de betrokkenen. Het is geen vorm van modern-Marxisme, maar van het herstel van een oud systeem van Gadugi. Zij gebruiken de seven-generations-rule, een regel die stelt dat elke beslissing moet nagaan wat het effect is op de zeven komende generaties...
--
 |
"Wat vind ik er zelf van?"
Leuk idee. Om mee te beginnen. Want dat is het natuurlijk, iedereen krijgt geld om van te leven. De vraag hoeveel dat precies moet zijn. En dan het argument van de economen: iedereen krijgt het en dus ook mensen die het niet nodig hebben, en als tweede er gelijk achteraan, wie gaat dat betalen? (is het financierbaar) want als ik binnen een gezin iedereen zakgeld geef, ook de kinderen die al lang een baan hebben, wat bereik ik daarmee?
Nu klopt die metafoor natuurlijk niet. De overheid is geen grote ouder van een hele grote familie.
Als voordelen, dus los van het economisch argument dat het te betalen is, kan je stellen dat het een hoop ellende uit de wereld haalt. Het is een gelijkheidsbeginsel, iedereen krijgt geld en kan leven. Het bestaansrecht is gegarandeerd. Zou er dan geen criminaliteit meer zijn? nee, want drug en andere illegale praktijken blijven nog.
Worden mensen meer ondernemend? Het bestaansrisico is afgedekt en dus kan men volop creatief zijn en dingen ondernemen die leuk zijn. Zouden alleen de leuke taken blijven bestaan en wil dan niemand meer in de afvalverwerking werken, omdat het "niet loont?"
Het is natuurlijk een socialistisch argument tegen armoede en voor gelijkheid, en als idee lovenswaardig. Mijn grootste probleem is denk ik dit:
- vanuit de organisatorische wereld weet ik dat het niet uit maakt hoe je dingen organiseert. Er is altijd een nadeel. Architectuur is altijd tijdelijk effectief, nooit tijdloos en er komen altijd problemen, bij nieuwe oplossingen. Andere problemen.
Dus dat is in feite mijn stelling. Ik vind dit een teveel zoeken naar een remedie die ideaal lijkt (idealistisch) en het zou beter zijn om echt te focussen op de problemen in de wereld en die echt goed op te proberen op te lossen...
Reacties