De voetballende accountant (Pieter Webeling)
Soms vind ik een boek als een parel tussen iets wat lijkt op een hoop kralen. Zoals dit werkje. De voetballende accountant - en andere portretten van het vrije beroep - is een boekje geschreven door Pieter Webeling in 2000 in opdracht van de ABN AMRO. De auteur is in dit geval niet de schrijver maar voornamelijk de interviewer. Hij heeft in opdracht van de bank een tiental (elf) profielen geschetst van ondernemers die bij de bank klant zijn. Een van mijn vragen is hoe deze groep geselecteerd werd voor het boek, want de ondernemers zijn divers, en van elke sector is er maar een ondernemer, maar daarbinnen waren natuurlijk veel mogelijkheden. Ook de leeftijd lijkt geen selectiecriterium geweest, want de ondernemers zijn zowel "jong" als "oud" en laten dus een breed leeftijdsveld zien.
Wat opvalt is dat het werk gedateerd is - anno 2000, zo ten tijde van de nieuwe economie - maar dat het toch ook wel tijdloos te lezen is. Wat iemand als ondernemer maakt is een tijdloos verhaal. Steeds weer opnieuw zien we sommige ondernemers gaan en andere nieuwkomers opduiken.
De voetballende accountant is de eerste ondernemer. Een aardig verhaal, waar de verteller zijn productieve rol vergelijkt met die van een keeper. De bal zit erin of niet. "Bij mij is zelden iets grijs."
Ook vertelt hij over cijfers en dat hij aan de boekhouding kan zien met wat voor een bedrijf hij te maken heeft. Zou iedere accountant deze vaardigheid hebben?
Ook aardig is dat achttien jaar na dato zijn profiel nog te vinden is op linkedin. Ik zie in het profiel het verhaal niet helemaal terugkomen, maar dat kan natuurlijk.
Het tweede verhaal is nog aangrijpender, dat van een deurwaarder, "uiterlijk ben ik boeman, innerlijk niet... en ambitieus ben ik ook, over tien jaar wil ik, ..." De groeiplannen zijn niet uit de huidige website terug te vinden, maar het bedrijf (be)staat nog steeds.
Na het lezen van het boekje wordt je toch nieuwsgierig hoe het de professionals is gegaan. Wat doen ze nu? Zijn ze in hun werkgebied gebleven of hebben ze een overstap gemaakt?
Bij de notaris, derde interview, kan ik haar niet meer terugvinden, ik vind wel een opmerking over een uitdiensttreding, in 2007. Wat is daar nu precies gebeurt vraag ik me dan af. Ze wilde tot haar 55 blijven werken, maar stopt wanneer ze 47 is, en de reden blijft onbekend.
Het verhaal van de coach is ook aardig. "Niemand in mijn familie was ondernemer," zegt coach Willem. Zijn bedrijf bestaat ook nog steeds. Of trainer-adviseur Geert, die zegt, ik ben Indisch trots (ik ga niet praten), en Oost-Indisch doof. Communicatie is zijn sterke punt, maar dat conflicteert met zijn vaak wat drammerige natuur. Over emoties en dan vooral moeilijke emoties zoals verdriet zegt hij: "keihard aan de gang gaan. ik verdring het niet, maar maak er hapklare brokken van."
Toch klopt de inhoud soms niet. Dat merk ik wanneer deze zelfde ondernemer zegt: "... mijn familie moest garant staan. En ik wÃst dat het ging lukken, dat is ondernemers eigen, denk ik." De theorie laat echter zien dat ondernemers meestal niet weten waar ze aan beginnen, maar dat ze door toeval en of doorzetten toch het of een ander doel behalen.
En misschien daarom wel, terwijl je het boek leest, beginnend aan een reeks verhalen over ondernemers, wordt het langzamerhand ook een oefening in "vijf jaar later." En voor vijf lees je dan achttien.
Na achttien jaar is de advocaat nog steeds advocaat. Logisch denk je dan. Of de medeoprichter van het reclamebureau is nog steeds bij datzelfde bureau. Opvallend in die business. De makelaar is met pensioen mag je verwachten (hij was bij het schrijven van het boekje 52 jaar), en wat er van de IT avant la lettre gekomen is, is niet meer te achterhalen. Hij vertelde een leuk verhaal over hoe programmeren en muziek op elkaar lijken. "Beiden zijn talen, allebei met een structuur." En de wetmatigheid als bindende factor.
...
Verder vond ik van dezelfde auteur: Durf als Deugd. In 2009 schreef Webeling het afscheidsboek voor CEO Sjoerd van Keulen, dat tegelijkertijd de onstuimige groei en geschiedenis weergeeft van SNS REAAL in de periode 2002-2008. Dat zou ik ook graag een keer lezen.
--
2016/05/register-accountability
Wat opvalt is dat het werk gedateerd is - anno 2000, zo ten tijde van de nieuwe economie - maar dat het toch ook wel tijdloos te lezen is. Wat iemand als ondernemer maakt is een tijdloos verhaal. Steeds weer opnieuw zien we sommige ondernemers gaan en andere nieuwkomers opduiken.
De voetballende accountant is de eerste ondernemer. Een aardig verhaal, waar de verteller zijn productieve rol vergelijkt met die van een keeper. De bal zit erin of niet. "Bij mij is zelden iets grijs."
Ook vertelt hij over cijfers en dat hij aan de boekhouding kan zien met wat voor een bedrijf hij te maken heeft. Zou iedere accountant deze vaardigheid hebben?
Ook aardig is dat achttien jaar na dato zijn profiel nog te vinden is op linkedin. Ik zie in het profiel het verhaal niet helemaal terugkomen, maar dat kan natuurlijk.
Het tweede verhaal is nog aangrijpender, dat van een deurwaarder, "uiterlijk ben ik boeman, innerlijk niet... en ambitieus ben ik ook, over tien jaar wil ik, ..." De groeiplannen zijn niet uit de huidige website terug te vinden, maar het bedrijf (be)staat nog steeds.
Na het lezen van het boekje wordt je toch nieuwsgierig hoe het de professionals is gegaan. Wat doen ze nu? Zijn ze in hun werkgebied gebleven of hebben ze een overstap gemaakt?
Bij de notaris, derde interview, kan ik haar niet meer terugvinden, ik vind wel een opmerking over een uitdiensttreding, in 2007. Wat is daar nu precies gebeurt vraag ik me dan af. Ze wilde tot haar 55 blijven werken, maar stopt wanneer ze 47 is, en de reden blijft onbekend.
Het verhaal van de coach is ook aardig. "Niemand in mijn familie was ondernemer," zegt coach Willem. Zijn bedrijf bestaat ook nog steeds. Of trainer-adviseur Geert, die zegt, ik ben Indisch trots (ik ga niet praten), en Oost-Indisch doof. Communicatie is zijn sterke punt, maar dat conflicteert met zijn vaak wat drammerige natuur. Over emoties en dan vooral moeilijke emoties zoals verdriet zegt hij: "keihard aan de gang gaan. ik verdring het niet, maar maak er hapklare brokken van."
Toch klopt de inhoud soms niet. Dat merk ik wanneer deze zelfde ondernemer zegt: "... mijn familie moest garant staan. En ik wÃst dat het ging lukken, dat is ondernemers eigen, denk ik." De theorie laat echter zien dat ondernemers meestal niet weten waar ze aan beginnen, maar dat ze door toeval en of doorzetten toch het of een ander doel behalen.
En misschien daarom wel, terwijl je het boek leest, beginnend aan een reeks verhalen over ondernemers, wordt het langzamerhand ook een oefening in "vijf jaar later." En voor vijf lees je dan achttien.
Na achttien jaar is de advocaat nog steeds advocaat. Logisch denk je dan. Of de medeoprichter van het reclamebureau is nog steeds bij datzelfde bureau. Opvallend in die business. De makelaar is met pensioen mag je verwachten (hij was bij het schrijven van het boekje 52 jaar), en wat er van de IT avant la lettre gekomen is, is niet meer te achterhalen. Hij vertelde een leuk verhaal over hoe programmeren en muziek op elkaar lijken. "Beiden zijn talen, allebei met een structuur." En de wetmatigheid als bindende factor.
...
Verder vond ik van dezelfde auteur: Durf als Deugd. In 2009 schreef Webeling het afscheidsboek voor CEO Sjoerd van Keulen, dat tegelijkertijd de onstuimige groei en geschiedenis weergeeft van SNS REAAL in de periode 2002-2008. Dat zou ik ook graag een keer lezen.
--
2016/05/register-accountability
Reacties