Van Thuisbevallen naar Ziekenhuisingreep
Relatief hoge babysterfte in Nederland. Buiten kantooruren geen gynaecoloog in de buurt. Speciale ziekenhuizen altijd een team aanwezig - met gynaecoloog - die kan ingrijpen...
... Jaarlijks overlijdt in Nederland 1 op de 100 baby’s voor tijdens of vlak na de bevalling. Daarmee heeft Nederland het hoogste babysterftecijfer in Europa.
Dat heeft 2 belangrijke oorzaken, zo zeiden gynaecologen gisteravond in de Zembla, die voor een belangrijk deel zijn terug te voeren op onze bevalcultuur.
Wij zijn bijvoorbeeld het enige land met zelfstandig werkende verloskundigen. In België is zwanger zijn een medische aangelegenheid en bevallen doe je in het ziekenhuis en niet thuis, zo vertelt Hendrik Cammu, hoogleraar en gynaecoloog verbonden aan het academisch ziekenhuis van de Vrije Universiteit Brussel.
In Nederland willende we natuur te veel zijn gang laten gaan en vooral niet ingrijpen, meent hij.
Zwangere vrouwen worden in België standaard na 41 weken zwangerschap ingeleid. In Nederland wachten we vaak tot 42 weken zwangerschap of soms zelfs langer met ingrijpen. Met alle mogelijke gevolgen van dien, want juist boven de 41 weken zwangerschap neemt de kans op sterfte toe, onder andere doordat de moederkoek wordt uitgeput.
Ander ‘probleem’ is onze traditie van de thuisbevalling. Dertig procent van de vrouwen in Nederland bevalt thuis. De helft van hen moet tijdens de thuisbevalling alsnog naar het ziekenhuis vanwege complicaties.
Zwangere vrouwen hebben de illusie dat ze in het ziekenhuis veilig kunnen bevallen, maar niets is minder waar. Want in veel van de 100 ziekenhuizen in Nederland met een verlosafdeling is ’s nachts helemaal geen gynaecoloog of anesthesist aanwezig, laat staan een OK-team voor een spoedkeizersnede.
... Jaarlijks overlijdt in Nederland 1 op de 100 baby’s voor tijdens of vlak na de bevalling. Daarmee heeft Nederland het hoogste babysterftecijfer in Europa.
Dat heeft 2 belangrijke oorzaken, zo zeiden gynaecologen gisteravond in de Zembla, die voor een belangrijk deel zijn terug te voeren op onze bevalcultuur.
Wij zijn bijvoorbeeld het enige land met zelfstandig werkende verloskundigen. In België is zwanger zijn een medische aangelegenheid en bevallen doe je in het ziekenhuis en niet thuis, zo vertelt Hendrik Cammu, hoogleraar en gynaecoloog verbonden aan het academisch ziekenhuis van de Vrije Universiteit Brussel.
In Nederland willende we natuur te veel zijn gang laten gaan en vooral niet ingrijpen, meent hij.
Zwangere vrouwen worden in België standaard na 41 weken zwangerschap ingeleid. In Nederland wachten we vaak tot 42 weken zwangerschap of soms zelfs langer met ingrijpen. Met alle mogelijke gevolgen van dien, want juist boven de 41 weken zwangerschap neemt de kans op sterfte toe, onder andere doordat de moederkoek wordt uitgeput.
Ander ‘probleem’ is onze traditie van de thuisbevalling. Dertig procent van de vrouwen in Nederland bevalt thuis. De helft van hen moet tijdens de thuisbevalling alsnog naar het ziekenhuis vanwege complicaties.
Zwangere vrouwen hebben de illusie dat ze in het ziekenhuis veilig kunnen bevallen, maar niets is minder waar. Want in veel van de 100 ziekenhuizen in Nederland met een verlosafdeling is ’s nachts helemaal geen gynaecoloog of anesthesist aanwezig, laat staan een OK-team voor een spoedkeizersnede.
Wie het hartverscheurende verhaal heeft gezien over baby Vera die met zwaar hersenletsel werd geboren, die moet wel wel wat in het voorstel van Reuwer zien. Vera was te lang van zuurstof verstoken geweest, omdat de gynaecoloog en het OK-team nog uit bed gebeld moesten worden. Was Vera tijdens kantoortijden geboren, dan had ze nu nog geleefd…
Op dit moment hebben de 100 ziekenhuizen gemiddeld 1 à 2 bevallingen per nachts, soms geen een. Daarvoor kun je niet een heel specialistenteam dag en nacht paraat hebben.
Maar door het aantal ziekenhuizen waar een bevalling kan plaatsvinden te beperken, en daarbij rekening te houden met een goede geografische spreiding kan dat wel.
Misschien heeft dat wel tot gevolg dat minder vrouwen thuis kunnen bevallen omdat de afstand naar het ziekenhuis te groot wordt, maar dan heb je als vrouwen in ieder geval de garantie dat een gynaecoloog aanwezig is. Dat heb je op dit moment niet en dat is iets wat veel zwangere vrouwen zich niet realiseren. (Bron: Gezondheidsblog)
Toch is dat allemaal niet nodig.
Allereerst heeft Hendrik Cammu in België waarschijnlijk geen begrip van /voor onze thuisbevalcultuur. Dat het in België en in andere landen anders gaat hoeft geen probleem te zijn. De grote vraag is of het hoge aantal babysterfgevallen puur door deze cultuur komt.
Is deze cultuur verdwaald, dat is de vraag.
Normaal gesproken wordt een cultuur opgebouwd na jaren van handelen. En nu opeens zou daar iets mis mee zijn.
Wat ik als gemis kan zien is dat binnen de keten niet goed samengewerkt wordt. Dat is een groot probleem, maar dat kan opgelost worden. Logisch dat een Nederlandse Gynaecoloog (Paul Reuwer) de voorkeur heeft voor ziekenhuisbevallingen.
Maar dat wil de Nederlandse klant niet. Dus moet men beter samen werken; die risicogevallen vroeg selecteren en de rest gewoon thuis bevallen. Vooralsnog heeft de gynaecoloog de schijn tegen dat hij niet goed kan of wil samenwerken, net als veel specialisten (en niet alleen in de zorg); dus verzinnen ze een oplossingen om maar weer handelingen te centraliseren. Nee, dat is niet de enige mogelijke oplossing!
--
21 october 2015, vertelt Jan Harm Zwaveling, de nieuwe bestuursvoorzitter van het Maxima Medisch Centrum over hun nieuwe visie op "integrale" verloskunde. Naar zijn mening is het Nederlandse probleem van de hoge babysterfte te wijten aan de verschillende dossiers die op dit terrein gebruikt worden (de verloskundige, de gynaecologen, etc hebben elk een eigen dossier dat gescheiden is en niet bij elkaar in te zien). Hij zet zich bij het MMC in om die dossiers te integreren.
--
23 feb. 2017, BNR:
Het aantal thuisbevallingen neemt steeds verder af. Het percentage vrouwen dat thuis bevalt ligt nu op 13%, tien jaar geleden lag dit percentage nog op 23% en in 1990 was het 35%. Als reden wordt genoemd dat vrouwen meer pijnstilling vragen en dat kan alleen in het ziekenhuis toegediend worden.
Cultuurverandering?
Op dit moment hebben de 100 ziekenhuizen gemiddeld 1 à 2 bevallingen per nachts, soms geen een. Daarvoor kun je niet een heel specialistenteam dag en nacht paraat hebben.
Maar door het aantal ziekenhuizen waar een bevalling kan plaatsvinden te beperken, en daarbij rekening te houden met een goede geografische spreiding kan dat wel.
Misschien heeft dat wel tot gevolg dat minder vrouwen thuis kunnen bevallen omdat de afstand naar het ziekenhuis te groot wordt, maar dan heb je als vrouwen in ieder geval de garantie dat een gynaecoloog aanwezig is. Dat heb je op dit moment niet en dat is iets wat veel zwangere vrouwen zich niet realiseren. (Bron: Gezondheidsblog)
Toch is dat allemaal niet nodig.
Allereerst heeft Hendrik Cammu in België waarschijnlijk geen begrip van /voor onze thuisbevalcultuur. Dat het in België en in andere landen anders gaat hoeft geen probleem te zijn. De grote vraag is of het hoge aantal babysterfgevallen puur door deze cultuur komt.
Is deze cultuur verdwaald, dat is de vraag.
Normaal gesproken wordt een cultuur opgebouwd na jaren van handelen. En nu opeens zou daar iets mis mee zijn.
Wat ik als gemis kan zien is dat binnen de keten niet goed samengewerkt wordt. Dat is een groot probleem, maar dat kan opgelost worden. Logisch dat een Nederlandse Gynaecoloog (Paul Reuwer) de voorkeur heeft voor ziekenhuisbevallingen.
Maar dat wil de Nederlandse klant niet. Dus moet men beter samen werken; die risicogevallen vroeg selecteren en de rest gewoon thuis bevallen. Vooralsnog heeft de gynaecoloog de schijn tegen dat hij niet goed kan of wil samenwerken, net als veel specialisten (en niet alleen in de zorg); dus verzinnen ze een oplossingen om maar weer handelingen te centraliseren. Nee, dat is niet de enige mogelijke oplossing!
--
21 october 2015, vertelt Jan Harm Zwaveling, de nieuwe bestuursvoorzitter van het Maxima Medisch Centrum over hun nieuwe visie op "integrale" verloskunde. Naar zijn mening is het Nederlandse probleem van de hoge babysterfte te wijten aan de verschillende dossiers die op dit terrein gebruikt worden (de verloskundige, de gynaecologen, etc hebben elk een eigen dossier dat gescheiden is en niet bij elkaar in te zien). Hij zet zich bij het MMC in om die dossiers te integreren.
--
23 feb. 2017, BNR:
Het aantal thuisbevallingen neemt steeds verder af. Het percentage vrouwen dat thuis bevalt ligt nu op 13%, tien jaar geleden lag dit percentage nog op 23% en in 1990 was het 35%. Als reden wordt genoemd dat vrouwen meer pijnstilling vragen en dat kan alleen in het ziekenhuis toegediend worden.
Cultuurverandering?
Reacties