Rotterdam als bakermat van de economie? (2)
...
Dan vlak na de beurscrash van dat jaar is er nog een belangrijk feit, de oprichting door een vergelijkbaar gezelschap, van de eerste Rotterdamse Beleggingsmaatschappij. De eerste directeur heeft “economie” gestudeerd in Lausanne en rechten in Leiden. Zijn motto wordt nog steeds vandaag gebruikt bij dit bedrijf: “onderzoek is de basis voor alles wat we doen.”
Een bekende econoom geeft bijna een (halve) eeuw na deze oprichting van dit bedrijf jaren lang sturing aan het beleggingsbeleid. Het vakgebied is dan al lang en breed uitgebreid met beleggingsleer hij deze econoom ook hoogleraar van is. De theorie van beleggen heeft haar achterstand op de praktijk dan aardig ingehaald. Rond 2005 gaat hij met pensioen, en beleggen is dan al lang niet meer iets meer van economie (voor die tijd kwam een vrouwelijke econometrist in het bestuur die leiding gaf een wat je wel een econometrische revolutie kan noemen). Hij had altijd al veel over economie en beleggen geschreven, maar had eigenlijk misschien ook wel een voorliefde voor geschiedenis. In “Geschiedenis van het Westland,” een boek dat in 2020 verschijnt, vertelt hij: “ik was op het gymnasium altijd al goed in geschiedenis. Maar toch heb ik voor economie gekozen.” Na drie boeken te hebben geschreven over economie in zijn eerste pensioenjaren, heeft hij rond 2015 “eindelijk tijd” voor het project van zijn dromen: de geschiedenis van het Westland. Dat geschiedenis, waar zijn passie ligt, een grote invloed heeft gehad op zijn economisch denken en theorievorming is overduidelijk. Tegelijkertijd is geschiedenis (van de economie) steeds minder belangrijk geworden in de opleiding. Rond de tijd van de opkomst van de Oostenrijkse school, zet de economie-ontwikkeling een andere route in en neemt het afscheid van de usance in de “Duitse” school, het Historicisme. Om economische keuzes te nemen is het sindsdien niet meer zo heel belangrijk om terug te kijken naar de geschiedenis.
Tegenwoordig is economie een van de populairste studies geworden, ca. 21% van de leerlingen die op de middelbare school voorsorteren voor een academische carrière kiest voor een studie economie / econometrie (of een aanpalend vak, zoals accountancy, bedrijfseconomie of bedrijfskunde). Voor veel van deze leerlingen is economie natuurlijk niet hun enige interessegebied, maar valt de keuze toch op deze opleiding.
De Erasmus universiteit is een van de topinstituten in Nederland voor de economieopleiding. In 100 jaar Erasmus School of Economics staat een passage over het studentenleven in die tijd. Veel studenten vinden Rotterdam maar ongezellig en kiezen liever voor Amsterdam, waar ook al een langere academische traditie is en dus een bloeiend studentenleven.
Een gesprek met een econoom voor dit project, leert dat er op dat vlak misschien niet zoveel gewijzigd is: “in de rechtenfaculteit was gewoon veel meer te beleven. Bij Economie was het maar saai.”
Of de econoom saai is zal moeten blijken .... Diverse portretten van economen passeren de revue, die uit het verre of dichtbije verleden, waarvan geen enkel moment zichtbaar wordt dat deze professional saai zou zijn, eerder het tegenovergestelde, niet in de laatste plaats omdat deze economen alle weten van risico, investeren, en onderhandelen.
Economen weten natuurlijk ook het nodige van de economie. De genoemde fondsbeheerder bijvoorbeeld heeft met de koerswijziging om meer op econometrie te focussen dan op pure economie, haar risicoprofiel verlaagd. Dat was een strategische zet. Professionals die willen leren van de econoom en van de theorie zijn hier aan het goede adres. Want hoe heeft de econoom zelf keuzes gemaakt in zijn of haar professionele loopbaan? En wat valt daar breder van te leren?
De auteur van het eerder genoemde boek, schrijft: “Als ik opnieuw zou moeten kiezen, zou ik het weer zo doen. Economie is een machtig interessant vak, dat je helpt om een beetje te begrijpen hoe de wereld in elkaar steekt...”
Reacties