Management, Cultuur & Verandering

14 jaar na het "lanceren" van de productiviteitsmatrix (in het boek, Uw organisatie op Koers), was het tijd voor een facelift. ik heb deze matrix toegepast op een concreet productiviteitsgebied (beleggen) en daar is het erg bruikbaar om inzicht te geven in de verschillende taken die een belegger heeft. Ook heb ik wat duidelijker de twee versies uit elkaar gehaald door zwart-wit te gebruiken voor het productiviteitsdeel (wat doet een belegger) en het gekleurde deel voor zijn stijl (hoeveel risico wil hij - m/v - nemen). Het hele beleggingsproces valt te comprimeren in vier typische activiteiten: bouwen, traden, graven en prediken. Deze laatste is het meest zichtbare, want er wordt wat rond-getwittert over beleggen, maar wat je vaak niet ziet, is hoeveel  - of soms, hoe weinig -  graafwerk daar aan vooraf gegaan is.  Om inzicht te geven in stijl en stijlvoorkeuren zijn kleuren toegevoegd: elke functionele rol, heeft steeds een meest logische stijlcombinatie:  Het model...

Dit boek - How to be Idle, van Tom Hodgkinson, is van 2004, dat is aardig om te weten, omdat ik Niksen onlangs las, en dat werd gepresenteerd als een nieuw fenomeen, maar dit boek was er dus al, iets dat even werd vergeten. Het is een ludiek geschreven en even luchtig bedacht boek, dat is te zien aan de structuur van het boek dat vierentwintig hoofdstukken beslaat, die synchroon lopen met de uren van de dag. Deze dag van de hoofdpersoon begint om 08:00 's morgens (waking up is hard to do) en gaat dus tot 07:00 door (a waking dream). Enkel Noon (de kater) en midnight (the moon and the stars) krijgen een uitgebreide melding. Een lofzang over het niets doen dus. In 24 soms anekdotische schetsen die beginnen met het opstaan - wel netjes om 08:00, met de gedachte dat er niks mis is met tijdverlies, dat kan zelfs erg productief zijn. De hectiek van onze tijd begint volgens de auteur - hij is dan al een uur wakker - met de industriële revolutie. Industrious denk ik dan. Diverse auteur...

Trouw interviewt wetenschapshistoricus Michael Shermer die stelt dat religie geen moraal heeft gebracht, maar dat ethiek een wetenschappenlijk bijproduct is geworden, gebracht door wetenschappers als Newton en Galilei:  Nog nooit kende de mens zoveel voorspoed, materieel en immaterieel, betoogt de Amerikaanse wetenschapshistoricus Michael Shermer. Met dank aan het wetenschappelijk denken. Niet aan de religie. 'Religie was juist vaak het probleem. Het is ook de wetenschap die van de mens een individu heeft gemaakt.' ... Uw boektitel verwijst naar een betere moraal. Maar de moraal behoort tot het domein van de religie of het humanisme. Ze ligt toch buiten het bereik van de wetenschap. "Waarom? Iedereen zegt dat, maar daarmee is het nog niet zo. Begrijp me goed, ik heb niets tegen religieuze mensen, maar ga mij niet vertellen dat de religie ons de moraal heeft gebracht. Morele vooruitgang is er vaak óndanks de kerken gekomen. Het homohuwelijk bijvoorbeeld is altijd zwaar...

Wat is dat eigenlijk, succes of succesvol? Ideologisch gezien: de (positieve) uitslag van een handeling. Iets dat je doet. Slagen versus falen (lijkt op winnen en verliezen) maar is toch anders.  Toen ik ging zoeken waar ik beide termen had gebruikt in dit blog, bleek dat bijzonder veel, vanaf het prille begin ging het eigenlijk al over succes. Succes kan je dan wel stellen is van alle tijden, een beetje een tijdloos begrip. Zo begon het: "aldus de succesvolle bankdirecteur," dat bleek Maurice Lippens te zijn, die was zo succesvol omdat hij de Generale Bank destijds in België wist te houden. Hoe het verder afliep met ML weten de insiders wel. Madoff was ook bijzonder succesvol . Of even later gaat het over het vaccinatieprogramma. "Het toch al niet erg succesvolle rijksvaccinatieprogramma tegen baarmoederhalskanker heeft er een probleempje bij (HPV in globaal perspectief). Dan had je de succesformule in de tijd van de new economy , wat was nu precies deze formul...

Met forse tegenzin ga ik dit schrijven, maar sommige misstanden moet je aan het licht brengen, zoals medische missers of in dit geval, veel dichter bij huis en van een ander kaliber weliswaar, de verhuurmakelaars die net als banken altijd het gelijk aan hun kant weten te krijgen. De verhuurmakelaar verliest nooit. Ik schreef eerder over MVGM, en niet veel later, komt er een andere partij en ik krijg opnieuw problemen. En dit keer denk ik dat die van de vorige verhuurmakelaar (VM) niet tot in de verhouding staan. Het gaat dit keer om Nederwoon. En als oplettende lezer zou je kunnen grappen dat wanneer ik twee keer achter elkaar met een soortgelijke partij problemen krijg, dat het aan mij ligt. Maar ik kan eenvoudig bewijzen dat dit niet het geval is, en waar het echte probleem zit: in de structuur (het contract) tussen verhuurmakelaar en verhuurder cq. eigenaar. Tussen die twee partijen moet een afspraak liggen die de VM alle ruimte geeft om haar klanten te benadelen en dat alle behaald...

The elite charade of changing the world. Op het eerste gezicht lijkt dit boek een welkome aanklacht tegen de - de ondertitel zegt het al - verleiding van de business elite die zou streven naar een betere wereld, terwijl ze hun geld hebben verdiend aan de verslechtering ervan. Ik moet dan direct denken aan Bill Gates, de winnaar van filantropie terwijl hij zijn rijkdom vergaard heeft met precies die business praktijken die het daglicht niet verdragen. Dus ja, over dit boek lees ik graag meer. De indeling is eenvoudig: 1 but how is the world changed? 2 winwin 3 rebel-kings in worrisome berets 4 the critic and the thought leader 5 arsonists make the best firefighters 6 generosity and justice 7 all that works in the modern world epiloog: andere mensen zijn niet je kinderen. Hoe is de wereld veranderd. in 2010 verschijnt Piketty, in een klimaat van neoliberalisme dat alle andere ideologieën verdreven heeft: als de enkeling maar zijn geluk nastreeft komt het wel goed met het c...

Als Nederlander die ergens in Europa woont, word je op een moment geconfronteerd met de vraag: wat ben ik nu precies? Europeaan of Nederlander. Of Kosmopoliet. Dit laatste gaat  me wat ver. Maar goed ik voel me wel Europeaan, of soms voel ik me weinig Nederlander. Ik voel me juist wel Hollander wanneer ik ergens voor moet betalen. Onterecht dan ook. En soms hoef ik niks te betalen, maar dan krijg ik niet de vrijheid die ik zoek. De hele aanleiding voor dit schrijven, begon in feite met een TV-app, NPO geheten. Daar keek ik regelmatig naar om wat meer grip te houden op mijn geboorteland. Voorheen, voor het Netflix-tijdperk keken we nog wel eens naar BVN via de satelliet, maar dat is al weer lang geleden. NPO merk ik in toenemende mate komt met het vervelende bericht dat "dit programma niet beschikbaar is op uw locatie," of zoiets. En dat zijn geen speciale wensen die ik dan heb, gewoon een uitzending gemist, of een willekeurige documentaire. De hele publieke Vara staat hier op...