Mediocratie (Alain Deneault)

"Wanneer de middelmatigen de macht nemen," Of in het origineel: Politiques de l'extrême centre, geeft nog beter aan wat de "centrale" boodschap is. En, ...

Weer zo'n boek waar de taal onlosmakelijk verbonden is met het product en de stijl. Je komt weinig van dit soort boeken tegen in het Engels. Chomsky misschien, in de VS.

Deneault schrijft allereerst over de academische en wetenschappelijke wereld en begint met de eerste van vele verwijzingen naar in de eerste instantie naar Robert Musil wanneer deze schrijft dat wanneer de domheid niet zo veel op vooruitgang, vindingrijkheid en hoop zou lijken, niemand dom zou willen zijn. Mensen camoufleren hun defecten achter een muur van normaliteit zodat deze niet op onvermogen noch op incompetentie lijkt. Het Peter Principle (promotie maken totdat je op een zinloze plek terecht komt) is ook een - nog redelijk - onschuldig voorbeeld van mediocratie. "Meedoen aan het spel," is al minder onschuldig. Een van de vier gebieden waar de onschuld ophoudt of al opgehouden is, is de wetenschappelijke wereld. Hij citeert Chris Hedges (Empire of illusion) die onderzocht heeft hoe de rol van de universiteiten niet meer onafhankelijk is maar in het verlengde staan van de zakenwereld. Later kom ook het academisch-wetenschappelijk taalgebruik (S. Pinker: Why acedemics stink at writing) hierbij, waarmee de filosoof aangeeft dat het hele systeem doordrenkt is van ... middelmatigheid: je kan geen wetenschappelijk artikel schrijven zonder het juiste jargon en volledig politiek correct is afgeleverd. [alle gevoelstermen zijn gefilterd].

Ook aardig: How Academia Resembles a Drugs Gang (Afonso), die schrijft dat in de wetenschappelijke wereld zoveel competitie is dat de hiërarchie heeft bereikt dat mensen onderop voor hongerloon in dienst blijven, puur uit hoop om ooit de top te bereiken...

Hoofdstuk II gaat over handel en finance. Daar schrijft hij - uiteraard - over HFT en gewone computerhandel over de flash-crash en over de super-ongelijkheid. Maar met de conclusie dat er in de financiële wereld alleen nog maar met robots gehandeld wordt gaat me wat ver. Wel een mooie quote van B. Gracian. Juist dat hoofdstuk waar ik zelf het nodig van afweet, doet me denken dat de auteur wat een eenzijdige aanval opent.

Hoofdstuk III gaat breder over de cultuur en de maatschappij, en over de superrijken zoals Paul Desmarais, over offshore (waar de auteur ook een boek over geschreven heeft), naast Max Horkheimer, kom ik al lezend ook de naam Marcuse tegen, een naam die je sinds de opkomst van het (neo)-liberalisme niet meer tegenkomt. maar nu dus weer wel. 

Deneault was born in Outaouais, Quebec. He has a research doctorate from Centre Marc Bloch, Berlin, and a PhD in philosophy from Paris 8 University under the supervision of Jacques Rancière. His studies focused on philosophy from nineteenth-century Germany and twentieth-century France, particularly the work of Georg Simmel. He lives in Petite-Rivière-de-l’Île, and he teaches philosophy at the campus de la Péninsule acadienne de l’Université de Moncton.  ...  He has written several books on topics related to international finance, globalization, transnational corporations, and corporate tax havens. In 1999, Deneault was a speaker on globalization at the Millennium Round of the WTO Conference in Seattle. The book Noir Canada: Pillage, corruption et criminalité en Afrique...  concerns the activities of Canadian mining companies in Africa. (bron: wikipedia)

...toch interessant genoeg als anti-mainstream-denken om te worden vervolgd.

-- meer lezen:

The Philosophy of Money (1900, Philosophie des Geldes) is a book on economic sociology by German sociologist and social philosopher Georg Simmel. Considered to be the theorist's greatest work, Simmel's book views money as a structuring agent that helps people understand the totality of life. (bron: wikipedia)

--