Blondjes beleggen beter (Janneke Willemse)
Ik dacht aanvankelijk dat dit boek een snaar bij me raakte, want al vrij snel na het lezen en bij het schrijven van een review merkte ik iets vreemds. Maar het was niet zozeer iets puur uit de inhoud, als wel de combinatie van het boek en de publieke verschijning van de auteur: op het internet laat ze open en bloot haar portefeuille zien. Nadat ik tot drie keer een review schreef, merkte ik pas wat "het probleem" was. 
Janneke Willemse is schrijver en belegger en zelf schrijf ik ook en beleg ik ook. Dat zou het kunnen zijn. Er zijn wel de nodige verschillen, wij zijn misschien wel tegenpolen. Ik schrijf voor een niche-markt (eufemistisch uitgedrukt) en ik ben van nature een wat contraire belegger. Uit BBB blijkt dat JW veel meer een trendvolger is. En toenemende mate populair. En niet alleen bij vrouwen.
Maar goed wat was dat dan precies, welke snaar raakte ze? Ik schreef uit de pols een eerste review en ik voelde wel dat ik die niet kon plaatsen dus ik stuurde haar die op. Ze schreef me netjes terug, zei in een regel dat ze het niet met alles eens was, en ("maar") dat een ieder vrij is om te schrijven wat hij wil. Dat zou je als een redelijk neutrale reactie kunnen zien. Ik schrijf "neutraal," omdat haar beroep, journalist is en dan is zo'n neutrale attitude passend.
En dat intrigeert me in het boek, maar ook bij haar profiel, die combi van (afstandelijke) journalistiek en de betrokkenheid van de belegger. Het bijzondere aan dit boek is dat het een soort life-experience is, want het boek staat niet los van haar eigen initiatief om zich naakt als een model voor het publiek te vertonen. Dat naakt is dan figuurlijk, want ze laat geheel transparant haar beleggingen zien. Dat vond en vind ik heel sterk, maar het heeft me ook aan het denken gezet. Waarom doet iemand dat? Waarom loop je dat risico, om in termen van beleggers te spreken. En dan is het ook nog zo dat de resultaten er mogen zijn, uit mijn hoofd gezegd verslaat ze met haar portefeuille de aex index en nu toen ik na het lezen van haar boek op haar site keek, zag ik dat er "een klein plusje" stond. Dus ook deze crisis is ze goed doorgekomen. Ze heeft een portefeuille van een zeer beperkt aantal ook hier denk ik uit mijn hoofd aan ca. 10 aandelen, en dat kan prima.
Ik zelf heb een portefeuille geconstrueerd - vanaf dit jaar - met enkel twee aandelen, een als dividend-aandeel en een hedge voor het geval het fout gaat. De hedge was iets kleiner van omvang dan het dividend-aandeel en dat laatste kreeg ook nog te maken met een historisch, nooit na de oorlog voorgekomen, dividendverlaging. Het aandeel zit in de AEX. De hedge komt uit de AMX. Toch staat die portefeuille nog net onder water. Ik troost me met een andere portefeuille waar ik dit jaar gewoon op winst sta. Maar dat is niet eenvoudig. Plus dat het niks zegt over andere jaren. Hoe dan ook, beleggen kan heel eenvoudig zijn, maar niet makkelijk. En in dit boek wekt JW een beetje de indruk dat als je je maar aan de regels houdt, voor iedereen een klein plus mogelijk is, ook wanneer de beurs nog min 20% noteert. Dat vrouwen beter beleggen dan mannen laat ik hier voor wat het is. Ik ken de onderzoeken, en die zullen zeker kloppen.
Maar wat me dan opvalt in het boek is dat het niet alleen een mannenwereld is waarin JW leeft, want de wereld van beleggen wordt gedomineerd door mannen, maar dat ze nauwelijks vrouwen aan het woord laat. Het hoogtepunt van het boek is haar reis naar Ohama, om de jaarlijkse Woodstock voor beleggers bij te wonen. Warren is - ook al - een man! Zelf ken ik maar één succesvolle vrouwelijke belegger en die - zag ik ter verificatie - is nu non executive director bij AXA, die heeft dus het beleggen opgegeven.
Wat me ook opvalt aan het boek is de selectiemethode. Als je vanuit 100,000 mogelijke titels een portefeuille samenstelt van slechts twee of in het geval van JW tien aandelen, dan gaat daar een complex proces aan vooraf. JW stelt dat ze om zich heen kijkt naar wat er in de samenleving gebeurt, wat gebruiken mensen, welke trends zie je en dergelijke. Maar waarom ontbreekt dan een aandeel als Just Eat Takeaway? Als iets EN in deze coronatijd EN al langer als trend in opkomst is dan is het wel "thuisbezorgd." En Galapagos wat dan wel in portefeuille zit, is totaal onzichtbaar in onze wereld.
Kortom, haar verhaal is positief, het boek is goed - soms wat melig - geschreven en ze heeft ook nog het lef om haar portefeuille te laten zien, over meerdere jaren geheel transparant. En het boek is zelfs een best-seller, begreep ik ook. dus hoe kan ik dan een negatief getinte reactie schrijven? Is dat mannelijke jaloezie? Het zou zo maar kunnen.
Mijn probleem is dat ik voel dat er iets niet klopt. Het is natuurlijk avontuurlijk om je portefeuille als een big-brother-event ten toon te stellen, maar wat is daar het doel van? En hoe verhoudt deze actie zich met haar productieve rol als journalist, waar je juist onafhankelijkheid en neutraliteit nastreeft. Dat zijn vragen die open blijven staan.
Inmiddels weet ik waar de angel zat. Dat is niet in het boek. Dat is goed. knap geschreven, voor een duidelijk publiek waar ik overigens niet toe behoor. De angel zit in het feit dat wat ik eerst niet zag of wilde zien, en dat is haar impliciete vermogen tot samenwerken. In mij eerste twee reacties "baalde" ik van ruime betrokkenheid van mannen in het verhaal. Voor een vrouwenboek vond ik dat niet passen, en dus ging mijn alarm af. Maar dat is precies wat mannen niet zien en niet begrijpen.
Beleggen doe je van alle kanten, niet alleen het selecteren van aandelen, maar ook het luisteren naar de markt en anderen. En die anderen zijn in deze wereld veelal mannen. Vrouwen zijn veel betere beleggers, maar waarom? Niet (enkel) om de redenen en succesfactoren die JW in haar boek meegeeft. vrouwen zijn in toenemende mate beter opgewassen tegen deze veranderende wereld. En daar is TEAMWERK essentieel. Vrouwen begrijpen dat veel beter dan mannen! En daarmee zijn vrouwen betere zakenmensen, beter in organiseren en beter in beleggen. Alle vluchtelingenproblemen zitten - aan beider zijde - voornamelijk bij mannen, niet bij vrouwen. Mannen zijn (meer) competitief ingesteld, en dan denken ze al snel dat zij het spel spelen tegen de rest van de wereld. Vrouwen kijken verder dan dat, en zijn meer collaboratief ingesteld. Van nature misschien, want voor de geboorte van een baby is ook hulp nodig, dat doe je niet alleen.
Dit feit staat niet impliciet in het boek. Maar dit is de missing link, tussen een negatieve recensie en een positief verhaal. Dat JW deze succesfactor niet expliciet benoemt, is typisch het geheim van vrouwen. Logisch dat je iets achter de hand houdt. Helemaal bloot is toch wel eng.
--
-- 9 juli 2020. Eindelijk toch een vrouw gevonden. Hanneke Smits, CEO van Newton Investment Management... (artikel FT over haar achtergrond)
Reacties