De EU is geen asielcentrum voor Catalunya
 |
| Indoctrinatie van kinderen in Catalonie |
Eduardo Punset, schrijft wekelijks columns over wetenschappelijke thema's. Korte tijd terug (eind december) echter schreef hij een column op basis van een "ingezonden brief" waar de vraag werd gesteld of burgers beter af zijn bij een grotere staat dan wel een kleinere communiteit. Punset, geboren in Barcelona, en volgens wikipedia schrijver, jurist, econoom en wetenschapper, toonde zich in zijn column als voorstander van de kleinere gemeenschap. De betreffende column wijkt af van de overige meer wetenschappelijke thema's en dat komt omdat de schrijver naast bovenstaande rollen ook een Catalaan is, naast Spanjaard wat voor velen Catalanen niet iets is om trots op te zijn. Dit keer dus een politiek thema.In zijn column spreekt hij de mening uit dat door de historie is gebleken dat kleine gemeenschappen effectiever zijn voor culturele samenhang.
De wetenschappelijke onderbouwing ontbreekt.
De leider van de Catalaanse communiteit Artus Más, liep gisteren als een heuse koning op weg naar zijn spreekstoel waar hij een presentatie over het onafhankelijke Catalonië hield. In een kerk.
Het is de wens van de Catalaanse politiek om onafhankelijkheid na te streven, en daartoe komt er dit jaar een referendum.
Prima, van mij en van veel Spanjaarden mogen ze.
Maar moeten we ze dan in Europa welkom heten? Daar zit een groot gevaar in voor Europa, o.a. omdat de stabiliteit van het geheel kan verzwakken. Dit heeft alles te maken met cultuur.
1. Catalonië of Catalunya heeft nauwelijks een eigen cultuur en eigen identiteit. De Catalanen zien hun identiteit niet als absoluut maar vooral in relatie met Spanje waar ze zich tegen keren. De taal van de Catalanen is het grootste voorbeeld van het ontbreken van een sterkte identiteit, want het dialect is een mengsel van Spaans en Frans. Er zit nauwelijks een authentiek Catalaans woord tussen. Het is geen Frans en geen Spaans. Het feit dat Fransen ook Catalanen onder hun bevolking hebben laat dit ook zien.
2. Dat is direct het tweede probleem. Wanneer Catalonië onafhankelijke staat wordt zal ze in de stroom van de moderne marketing willen groeien en ook het Franse deel van Catalonie op willen nemen. Dat wordt een nieuwe strijd waarbij het de vraag is hoe vreedzaam die strijd zal verlopen.
3. Europa wordt duurder door de kosten van een nieuwe administratie met een nieuwe taal en nieuwe vertalers. In plaats van meer centralisatie waar de communicatie gestroomlijnd kan worden met een aantal kerntalen, zal Catalunya juist voorstander zijn van meer decentralisatie, hetgeen de kosten omhoog brengt.
4. Spanje en CAtalunya zullen hun gevecht in de unie voortzetten en dit brengt meer onrust en dissonantie die nu binnen de huiskamers (één natie) blijft. Het conflict zal destabiliserend werken: waar Spanje ja-stemt zal Catalonie nee-zeggen en visa versa.
5. Culturele diversiteit op zich is goed, maar we hebben gezien dat teveel diversiteit de cohesie in gevaar brengt. Het feit dat CAtalunya niet kan samenwerken met een zeer sterk gedecentraliseerde staat zal leiden dat ze ook binnen de structuur van Europa problemen zal geven. Punset zal dan misschien gelijk hebben dat kleine gemeenschappen effectiever opereren dan grote maar hij vergeet dat globalisering juist leidt tot schaalvergroting. Sinds lange tijd verdwijnen er keltische leerstoelen op de universiteit omdat de schaal om een exotische taal te leren te weinig opbrengt in het huidige utiliteitsdenken. Het Catalaans zal op weinig meer enthousiasme kunnen rekenen, terwijl Catalanen wel subsidie eisen voor het behoudt van hun taal.
6. Catalonië is een sterke economie. Dat stellen veel Catalanen als argument en als reden om onder het juk van Madrid uit te komen. Echter Catalonie is gegroeid door de grote stroom subsidies naar Catalonie om het land bij Spanje te houden. Juist door zich tegen Spanje te keren heeft Catalonie veel voordeel opgeleverd. Een zelfstandig Catalonie zou echter wel eens een forse economische teruggang kunnen incasseren. Het merk Catalonie bestaat namelijk niet zonder Spanje, en is te nietszeggend met enkel Barcelona. De investeerders zullen dus uiteindelijk kiezen voor Spanje en desinvesteren in Catalonie.** Dat is een extra risico voor Europa mocht het de nieuwe staat willen opnemen: ze denken een goed geoliede machine op te nemen maar die als snel zal haperen.
Al met al is dit maar een theoretische oefening. Of de wereld uiteindelijk beter af is met kleinere communities zal goed mogelijk zijn, maar het project Europa is al fragiel genoeg en kan beter zonder Catalonie.
Geldt deze insteek eventueel ook voor Schotland, want ook daar komt een referendum. De kans echter dat Schotland onafhankelijk wordt van haar moederland GB is (nog) veel kleiner. De stap van Schotten om nar Europa te gaan (met een nieuwe munt) is veel groter en staat de onafhankelijkheid in de weg.
Ik ben natuurlijk erg benieuw wat er gaat gebeuren. Ik zou het prima vinden een Spanje zonder Cat, of zonder Basken, maar Europa weet niet wat ze zich op de hals haalt met deze twee exoten. Eergisteren kwamen 100.000 basken in opstand voor ETA gevangenen die door de wet Parot (Europa) vrijgelaten werden. Deze misdadigers die honderden Spanjaarden hebben vermoord vertonen anno 2014 Geen enkel berouw. Geen enkele van hen. Welkom bij Europa zou ik zeggen.
--
9 augustus, een onverwachte wending in de onafhankelijkheidsdroom van Artur Más. Zijn leermeester en eerste president van Catalonië Jordi Pujol blijkt decennialang gefraudeerd te hebben. Het is onduidelijk waar zijn vermogen in het buitenland (Andorra, Zwitserland) vandaan komt. Maar een ex-politicus met bijna een half miljard aan vermogen roept vragen op. Vele vragen. O.a. de vraag of Catalonia wel veel beter is dan Spanje, zoals de politici aldaar vaak voorstellen. Als het gaat om corruptie.
23 november. Inmiddels na het 9N-referendum dat de Catalaanse regering ondanks de illegaliteit van deze volkspeiling toch door heeft laten gaan (50% opkomst, 80% stemt voor onafhankelijkheid) lijkt de rust wat terug te keren. Catalanen mogen officieel niet stemmen voor onafhankelijkheid om de eenvoudige reden dat dit een rechts is dat niet in de grondwet staat opgenomen. de logica van dit "manco" zit erin dat alle Spanjaarden moeten kunnen stemmen over de mogelijk wijziging van federale onafhankelijkheid. In Schotland lag dit anders - 55% stemde toen tegen onafhankelijkheid, en die stemming was legaal omdat Schotland een eigen Natie is, en dus een eigen onafhankelijk parlament. Catalonië heeft dat niet.
In Zuid-Spanje reageert men nogsteeds laconiek. als het over deze onafhankelijkheid gaat hoor je onder andere deze uitspraak:
- ‘I am firmly convinced that Spain is the strongest country of the world. Century after century trying to destroy herself and still no success’ Volgens internetsources toe te wijzen aan Otto van Bismarck.
Of de overdenking klopt weet ik niet, maar het idee past wel bij de Spaanse cultuur. Tijdens borrelpraat zegt men over de Catalonië-discussie "dat het altijd zo geweest is, Catalonië wil geld zien van de spaanse regering. Met dat verschil, er is nu geen geld meer!"
--
19 september 2015. Opnieuw is er een nieuw voorbeeld waar speltheorie zijn opgeld doet: de mogelijke onafhankelijkheid van Catalunya, waar Catalaanse banken dreigen om hun hoofdkantoor te verplaatsen naar Madrid mocht de onafhankelijkheid doorgaan (voorbeeld speltheorie).
Vandaag hebben Banco Sabadell en Caixabank laten weten hun hoofdkantoor te verplaatsen als tegenoffensief. Dit klinkt als bluf en dreiging, maar het argument is dat deze banken de depositios niet kunnen garanderen wanneer Catalunya uit de EU gaat. Dat een onafhankelijk Catalunya uit de EU valt is een andere kaart die gespeeld wordt door de EU leiders (BArroso en van Rompuy), maar wat gebeurt er als puntje bij paaltje komt?
Een onafhankelijk Catalunya wordt een gigantisch cultuurexperiment. Ik ben benieuwd.
--
26 september 2017. Opnieuw komt er een referendum, lijkt het.
Bart de Wever roept via twitter om de Catalanen toch vooral hun referendum te geven. Een politicus mag zich overal mee bemoeien.
Maar waarom ook niet, geef die Catalanen toch hun referendum. Toch? Waar gaat het eigenlijk om? In de vaart van de anti-globalisering surft de Catalaanse regering mee om het negatieve sentiment richting de Spaanse staat en haar symbool Madrid te gebruiken voor eigen doeleinden. De corruptie is ongekend in Catalonië, een van de ex-presidenten van de Catalaanse Comunity (Generalitat) heeft een miljarden imperium opgebouwd met publieke middelen en smeergeld van bedrijven die hij uitkoos om zaken te mogen doen in zijn omgeving en nu wil de Spaanse regering weten hoeveel de vorige president Arthur Más gebruikt heeft voor het vorige referendum dat helaas niet plaatsvond. Binnen twee weken moet hij 5 miljoen euro aandragen.
Al is er al een keer of vijf zes geprobeerd een referendum te houden in de "deelstaat" het is nog niet eerder gelukt, en de kans van slagen lijkt nu wel groter. De Spaanse regering - zo roept menigeen hier - heeft het lef niet (no tiene cojones) om Puigdemont de huidige leider te arresteren.
Arresteren? Voor een referendum?
Het probleem met een democratie is dat er wetten gelden, en de huidige wetgeving in Spanje geeft geen ruimte om voor een deelstaat een referendum te houden. Daarvoor zou de grondwet gewijzigd moeten worden. Dan zou iedereen moeten stemmen - dus de stemgerechtigden binnen de 45 miljoen bevolking en niet enkel binnen de 7 miljoen van Catalunya.
De huidige wetgeving laat dus geen referendum toe en alle middelen die Catalonië inzet om stembiljetten te produceren zijn illegaal, want de middelen die het gebied ontvangt van de centrale regering mogen niet voor dat soort doeleinden gebruikt worden.
Ook de procedure die de Catalaanse regering heeft gebruikt om het referendum kenbaar te maken, was illegaal, omdat de drempel voor de opkomst niet gehaald werd.
Maar waarom wil en wie wil nu zo´n referendum?
We zagen op de Catalaanse tv de demonstraties pro-referendum, maar wat waren er misschien eén miljoen in aantal. Zeker geen meerderheid stond op straat. Een referendum heeft een opkomst-percentage nodig, en wellicht zal dan 60% van die opkomst (ook 60%) ja-stemmen. Minder dan 40% van de stemmers bepaalt wat de rest wil. Is dat een vertegenwoordigend percentage?
Nu doen de democratische regels er niet zo toe, wanneer het gevoel spreekt...
De Catalaanse export gaat voor ca. 80% richting Spanje. Misschien is dat een mooi feit om de context van het probleem te schetsen. Wanneer het land zo afhankelijk is van haar buur waar ze een probleem mee heeft, is een onafhankelijkheid dan wel zo logisch?
Is het mogelijk dat het referendum een rookgordijn is voor het echte probleem, van andere proporties?
Corruptie is al een thema dat voor de hand ligt, maar misschien is het echte probleem veel eenvoudiger. De Catalanen - in vertegenwoordiging - willen onderhandelen met als doel om meer financiële middelen en vrijheid te verkrijgen.
Zo is het ten slotte ook gegaan in het Baskenland.
E.e.a. heeft grote invloed op het imago van het land. Ook al is niet iedere Catalaan pro afscheiding, de afkeer tegen alles wat Spanje is lijkt op het imago van Catalanen te drukken. En wanneer de afscheiding inderdaad een feit wordt zal dat nog wel een probleem met zich mee brengen.
Zo ver komt het waarschijnlijk niet... 1 Oktober, zullen we het zien.
-- 3 oktober 2017
Dat geweld van de Spaanse politie zondag was natuurlijk een grove fout*. Je zou zeggen er volgt een pardon, "sorry" maar van een president met autistische kenmerken is dat teveel gevraagd. Je vraagt je af hoe zo iemand president (van de regering etc...) kan worden, maar na Donald Trump en de wereld van Post Truths waarin we leven is alles mogelijk.
Maar nu even een andere kant. Ok, een beetje geweld. Gewonden, godzijdank geen dode, want de Catalanen konden een martelaar nodig, een symbool voor hun onafhankelijkheid. De Spaanse politie was gewaarschuwd maar viel toch in de valkuil. Maar toch. Even het perspectief, dit is namelijk precies wat de Catalanen hebben uitgelokt, het is de stompzinnigheid van de Spaanse regering dat ze niet nagedacht hebben over wat er 1 oktober zou gebeuren. Ze stonden erbij en keken erna.
Ik moest zelf even denken aan dat incident met Frank Rijkaard en later met Zidane, de beroemde kopstoot (deze laatste) of in het gezicht spugen (de eerste). Een pijnlijke kopstoot, Zidane werd even geschorst meen ik of zelfs dat niet en het voetbal ging verder. Het verhaal gaat dat Zidane werd beledigd, de Italiaan zei iets als "je moeder is een hoer" - je hoort het zo Jochem Myer zeggen - een provocatie, en de emotioneel geraakt Zindane reageerde erop los. Ik denk dat iets soortgelijks is gebeurd met de Catalaanse "vredige" opstand, niemand weet wat ze precies tegen de Guardia Civil hebben geschreeuwd maar denk niet dat het vredig was. Ook al die provocaties met nep-bloed, puur om reacties uit te lokken. Nogmaals, bijzonder dom dat ze - de politie - terwijl ze hier op getraind zijn, zich hebben laten uitlokken. Waarschijnlijk omdat de "Mossos de esquadra," de Catalaanse politie zich ook tegen hen ging opstellen, en achter de bevolking ging staan. Zelfs de brandweer mengde zich in het conflict, wat doet een brandweer bij orde handhaving, wie verzint dit, anders dan een draaiboek om de martelaar te vinden. Want nu is Catalonie zielig...
Sinds het begin van de democratie kreeg Catalonie opnieuw volledige vrijheid, maar toen sloeg de balans langzaam over naar de andere kant: de in Catalonie gevestigde Spanjaarden moesten vechten voor gelijke rechten, te beginnen met het taalonderwijs, waar het Castiliaans nauwelijks meer werd onderwezen in de regio.
Anno 2017 worden de Catalaanse kinderen op de scholen geïndoctrineerd tegen het Spaanse bewind, in die zin is dochter Catalonie net zo fascistisch als de moeder Spanje.
Een hoop Spanjaarden balen nu, van Rajoy en van het politieoptreden, maar ook omdat het conflict doorgaat en er EN geen onafhankelijkheid komt. Want misschien zou dat wat op lossen. Laat ze maar wanneer ze willen, los van de vele Spanjaarden die in Catalonie werken zou dat geen probleem zijn. Maar nee, dat is het nu net, het lijkt dat de oplossing is dat de Catalanen wederom diverse toezeggingen krijgen, meer geld en middelen en die maatregelen gaan ten kosten van andere Spaanse regios. Zo is het altijd gegaan. En dat moet ook een keer stoppen.
Wie lost dit op?
Europa zegt m.i. terecht dat dit een Spaanse interne aangelegenheid is. Waar Europa haar wereldoorlogen heeft gehad van staten, kent Spanje enkel het fenomeen burgeroorlog. En daar is anno 2017 geen verschil in gekomen.
--
4 oktober. Vandaag stijgt het aandeel Oryzon op de Spaanse beurs met ca. 20%, nadat het aangekondigd heeft haar zetel van Barcelona naar Madrid te verhuizen. Een probleem in Spanje is dat bedrijven politieke agendas hebben en niet onafhankelijk of neutraal staan in politieke kwesties. Een voorbeeld daarvan is Banco Sabadell. De leiding heeft wel gesteld dat het ook het hoofdkantoor zou verplaatsen bij een onafhankelijkheid, maar dat wordt niet erg serieus genomen. Wie goed oplet ziet dat Banco Sabadell op de beurs van Madrid genoteerd staat onder deze naam, maar wanneer je zoekt op bancosabadell.com wordt je doorverbonden met BancSabadell.com, de Catalaanse variant.
Wanneer bedrijven geen partij zouden zijn in dit politieke gesjoemel en zich unaniem tegen de onafhankelijkheid zouden verklaren, zou Spanje het probleem niet hebben van nu.
--
6 oktober. "Madrid" biedt (een beetje laat) haar excuses aan voor het politieoptreden. De gemoederen worden gesust nu ook duidelijk wordt hoe groot de uittocht van bedrijven uit Barcelona is, zelfs Freixenet de Cavaproducent overweegt te vertrekken. Banco Sabadell heeft heel slim het hoofdkantoor verplaatst naar Alicante, dat veel neutraler is dan de stad Madrid, Valencia en Catalonie lijken elkaar qua taal.
Arthur Más steekt nu zijn collega en opvolger een dolk in de rug door publiekelijk te melden dat Catalonie nog niet klaar is om de onafhankelijkheid uit te roepen, "er moeten nog wat zaken geregeld worden zoals belastingheffing en justitie en dergelijke..."
--
8 oktober. Massale demonstraties in het hele land voor samenleven tussen Catalanen en Spanjaarden, in zowel barcelona (7 oktober) als in de rest van Spanje, 8 oktober.
De mythe dat Catalonie in de verdrukking komt in Spanje is onterecht. het is eerder andersom, dat Barcelona en de Catalaanse regio steeds meer middelen kregen omdat ze telkens maar weer protesteert. In Spanje wordt de regio dan ook wel het verwende kind van Spanje genoemd, die steeds meer vraagt. Denk bijvoorbeeld van Barcelona die de olympische spelen heeft gekregen, en niet Madrid, Barcelona en de regio eromheen is groot geworden door de politieke gunsten vanuit Madrid ten koste van andere regios. Hele industrieen in Zuid-Spanje (zoals de textiel industrie in Malaga) zijn verdwenen door een industriepolitiek ten gunste van het Noorden.
Maar langzaam lijkt het verstand terug te keren. men is het liegen van Catalaanse politici zat, en Puigdemont geeft nu eindelijk toe dat het vertrek van Catalaanse bedrijven desastreus is voor de regio.
** - Er zijn al meer dan duizend bedrijven die sinds oktober Catalonie verlaten hebben en hun juridische en fiscale zetel naar een andere regio binnen Spanje hebben verplaatst.
Wat veel (Nederlandse) toeristen niet begrijpen is dat wanneer ze Spaans spreken, ook niet welkom zijn in Catalonie, want Spaans is de taal van de vijand.
--
31 oktober.
--------------------------------------------------------------------------------
Schizofreen (Puigdemont) zoekt schizofreen (België) op
--------------------------------------------------------------------------------
Leeswijzer: rustig lezen, daarna weggooien.
Het is typisch (symbolisch) dat de Catalaanse leider onderdak zoekt in België. Onderdak omdat het nog niet duidelijk is of deze asiel aanvraagt. En symbolisch omdat België zo'n Schizofrene staat is in het toch al onduidelijke Europa. Er is veel sympatie van "de" Belgen voor Puigemont's akties, en de keuze voor België lijkt mij ingegeven door het adagium: soort-zoekt-soort, de zwakke broeders in dit geval zoeken elkaar op. Duitsland zou ondenkbaar zijn, het machtige land heeft Puigdemont niets te bieden, Engeland heeft al duidelijk aangegeven dat ze niet in de afscheidingsbeweging zien, Schotland zelf heeft aangegeven dat zij - helaas voor de Catalaanse afscheiders - wel een Natie zijn, en Frankrijk heeft helemaal geen behoefte om een paard van Troye binnen te laten, want de Franse Catalanen zijn vooralsnog slapende honden.Soort zoekt soort, de zwakke - en in mijn ogen laffe (want hij vlucht zodra het een beetje moeilijk wordt) - Puigdemont krijgt dus steun van de Belgen. Deze Belgen staat sinds de uitspraak van hun premier tegenover de Spaanse staat toch al in de schijnwerpers en veel kranten hebben uitgepluist hoe Belgie nu met regels om is gegaan in het verleden. Te denken valt aan hun inmening in Congo. Of van de Koning , naar zijn rol wordt gekeken en dat hij de Koning is van de Belgen, en niet van België. Hoe vreemd vinden ze dat opeens in Spanje, het fenomeen volksmonarchie.
En hoe zit dat met het Belgische volk, Franstaligen en Nederlandtaligen, kunnen die niet beter als twee onafhankelijke naties verder door het leven gaan? Is daar de EU niet juist voor? Of houdt Brussel (alsook de EU) net de boel bij elkaar?
Die gelijkenis dient zich natuurlijk op als het gaat om het ontvangst van de Catalaanse "leider." Hoe schizofreen moet je zijn als natie om twee zo verschillende temperamenten toe te laten tot een natie?
Maar zo is het nu eenmaal. De Belgen hebben hiervoor gekozen, net als de Spanjaarden destijds.
Spanje zelf is een veel complexer bedrijf. Er is een uitspraak van iemand (source even onbekend) over het land dat dit ondanks dat iedereen (elke regio) altijd met elkaar (andere regio's) in gevecht is, toch nog steeds niet opgebroken is; als de Spanjaarden het land niet stuk kan krijgen kan niemand het. Zelf de recente onafhankelijkheid lijkt de Spaanse structuur alleen maar te herbevestigen; Spanje komt sterker uit de strijd. Catalonie is voor alsnog duidelijk de verliezer, in vele en vele opzichten:
In het FT van vandaag staat een artikel over de twee business scholen (BS) in Barcelona, Iese en Esade die mogelijk problemen krijgen wanneer deze onafhankelijkheidstrijd doorzet. Veel bedrijven (bijna 2000!) hebben Catalonie al verlaten, maar de schade blijft oplopen en deze twee BS kunnen zich scharen onder de bedrijven die gaan verliezen. Hoe is het mogelijk dat een wereldstad als Barcelona zich zo provinciaals kan gedragen en haar imago kapot laat maken door een stel onafhankelijkheidstrijders?
De advocaat (in wording, het is nu nog niet zeker of hij de taak in zich opneemt) van Puigdemont is dezelfde die ook de eta-strijders heeft verdedigt. Dat waren ook "onafhankelijkheidstrijders." Als er ergens een case is voor onafhankelijkheid dan is het wel in het Baskenland, daar men in deze regio een taal spreekt die geen enkele link heeft met de Spaanse taal, "unlike" het Catalaans dat een mix is van Frans en Spaans. Toch bleef het Baskenland bij Spanje, Waarom: puur een geldkwestie. Destijds sprak iedereen buiten Spanje ook over deze "vrijheidsstrijders" die gewoon moordenaars waren.
Waarom moet Belgie als natie blijven en Catalonie onafhankelijk worden. Waarom nu?
Daarvoor moeten we naar het probleem kijken. Wat is nu het probleem precies met Catalonie? Welk probleem sluipt er onder deze hele kwestie? De context is helder, de nationalistische wind die als antiglobaliseringsbeweging door de wereld heen waait. Men wil zich afscheiden, Europa heeft geen externe vijanden meer, het probleem bevindt zich nu binnen. Dat is nieuw.
Een van de grootste problemen in Catalonie is de corruptie. Net als in Spanje. Maar Catalonie heeft nu een enorme schuld met Madrid en het land / de onafhankelijkheidstrijders hopen dat met de onafhankelijkheid alle financiele problemen oplossen. De voorgangers van Puigdemont waren allemaal corrupt en hebben een miljardenimperium opgebouwd o.a. door bij elke publieke aanbesteding 3% commissie te eisen. In die zin is Puigedemont en de zijnen een soort Robin Hood, hij steelt belastinggeld en hoopt er een natie mee te creeeren om een belastingparadijs te vormen op basis van grotendeels communistische principes. (Het schijnt zo te zijn dat Puigdemont belastinggeld heeft genomen om zijn staatsoprichting te kunnen financieren, grote bedrijven als KPMG werkten netjes mee aan de plannen, a raison van ...) Waarom zijn er sinds het referendum op 1 oktober ca. 2000 bedrijven gevlucht uit de regio? Wel, niet omdat deze ondernemingen bang zijn om "onafhankelijk te worden," maar voornamelijk door het anti-kapitalistische klimaat van de potentiële nieuwe republiek.
Dat België asiel gaat geven, of in eerste instantie Puigdemont verwelkomt is een emotionele actie, waar weinig is over nagedacht. Zonder enige kennis kan zo'n Puigdemont een heuse Che Guevara lijken, maar het zou verstandig zijn om eerst wat na te denken en onderzoek te doen. Dat past natuurlijk niet bij deze tijd: nadenken over wat er nu precies aan de hand is.
We leven in een tijd waar men zich laten leiden door emoties die heel wat lijken te omhelsen, maar wanneer de stof gaat liggen zal onthullen dat het weinig substantie bevat. Puigdemont is geen leider van een onderdrukt volk, het volk onder zijn bewind regeert de regio al meer dan dertig jaar. En zijn rol lijkt uitgespeeld.
België is misschien wel een mooi voorbeeld van de problemen in deze Europese tijd: een schizofrene ziekte binnen een volk dat supergepolariseerd is geraakt. Antikapitalisten tegenover kapitalisten, nationalisten tegen afscheiders, EU-ers tegen anti-EU-ers.
België kreeg destijds de eer om een eerste EU-president te leveren in de persoon van Herman van Rompuy. Toen dacht men nog wat een nietszeggende figuur dat was. Symbolisch voor de EU van die tijd. Nu is er de veel sterkere persoonlijkheid van Donald Tusk. De EU staat nogsteeds niet erg sterk, maar hoe kan dat dan ook wanneer een van de belangrijkste structurele pijlers van de EU in Brussel is gehuisvest?
Waarom schrijf ik dit. En zó? Dat vraag ik mezelf ook af. In principe moet ik als observateur neutraal staan tegenover deze (en gene) problematiek. Het moet me niet uitmaken of deelstaten wel of niet onafhankelijk willen en kunnen worden.
Maar vooralsnog merk ik dat ik partijdig sta tegen de Catalaanse strijders. En wel door het achterliggende probleem. Welk probleem lost die groep voor zichzelf en de rest van de Catalaanse bevolking op?
Wat zou het oplossen of voor een verschil maken wanneer de Vlamingen en Walen uit elkaar gaan en zich tot twee naties vormen (los van hoe dit met Brussel moet)?
Het antwoord is wederom en nogsteeds: niets. In het geval van Catalonië echter ben ik van mening dat de EU - die toch als zo moeizaam opereert - beter af is met een Natie Spanje dan met een nieuwkomer waar niemand van weet hoe die precies is. Belgie doet er goed aan om te onderzoeken wat het kaliber is van die zeven man olv Puigdemont. Puigdemont zag er zelfverzekerd uit, schreef een journalist bij binnenkomst. Maar dat is geen onderzoek. Een schizofreen kan er ook bijzonder zelfverzekerd uit zien. Tot blijkt dat nader onderzoek, de man (m/v) geestesziek is.
--
2009/11/van-rompuy-eerste-president-eu ,Van Rompuy over de filosoof:
Popper had het over drie paradoxen: die van de vrijheid, van de tolerantie en van de democratie. Grenzeloze vrijheid heft zichzelf op. Tolerantie kan niet tolerant staan tegenover de intoleranten. En als de meerderheid een ondemocratische partij kiest, dan is de democratie voorbij. Popper vergat evenwel een vierde paradox: die van het antidogmatisme. Als het antidogmatisme consequent wordt doorgevoerd, wordt het een dogma. En dat is een bedreiging voor zowel de vrijheid, de tolerantie als de democratie.
Reacties