Waarom duurt het zo lang?
Iemand stelde me die vraag, waarom "het" zo lang duurde en die vraag had impliciet betrekking op mijn veranderingsproces.
Waarom duurt veranderen zo lang? Het eenvoudige antwoord is dat een "proces" tijd kost. het voorbeeld van de zwangere vrouw die na negen maanden bevalt, komt vaak in presentaties voor. Dat voorbeeld geeft dan ook weer aan dat veranderingen een "natuurlijk" verloop hebben, los van de artificiële bijsturing. Je kan nog zo graag willen en zo hard werken, maar de factor tijd bij veranderingen is vaak niet te sturen. In ieder geval niet te versnellen. De vraag is dan: hoe fundamenteel verandert iemand, wanneer je het "even" doet, of er even bij doet?
Laat ik mijn eigen voorbeeld nemen. Ik heb de eerste vijftien jaren van mijn productieve leven gewerkt voor (grote) bedrijven. De tien jaar die hierop volgden was ik grotendeels zelfstandig, als ondernemer of zzp'er. En die laatste tien jaren zijn tot op heden niet erg succesvol geweest. Ik heb volgens een eigen maatstaf wel veel gedaan, moe hoe productief en succesvol het geweest is, is moeilijk te zeggen. Ik was mijn switch behoorlijk omvangrijk. Ik werkte als IT'er (al met al met klinkende jobtitels als project manager en later business architect) maar wat wist ik tot die tijd van productiviteit en cultuur, los van wat impliciete kennis? Als consultant ben ik de afgelopen jaren ook niet erg succesvol geweest, en dat komt voornamelijk door de "online" insteek, die toch niet goed werkte.
Sinds kort ben ik me volledig op iets anders gaan richten, maar waarvoor ik in die afgelopen jaren wel veel voorbereidingen heb getroffen. Soms denk ik dat wat ik met cultuur en bedrijfsarchitectuur deed als het ware "voorsorteren" is geweest tot het werk dat wat ik nu doe. Tien jaar geleden zou het ondenkbaar geweest zijn te doen wat ik nu doe. En langzaam maar zeker begin ik er nu aan te wennen.
Dit "veranderingsproces" is in mijn geval heel geleidelijk aan verlopen. Het is wel een zeer fundamentele verandering geworden, want wat ik nu doe ligt niet zomaar in de lijn van wat ik deed toen ik nog voor een baas werkte. Het is een dubbele verandering geworden; als eerste van werknemer naar zelfstandige consultant en schrijver en van daar naar mijn eigenlijke - of huidige - bestemming. Want door al dat veranderen en denken over veranderingen ben ik er eerlijk gezegd zelf nog niet uit. Is dit inderdaad mijn bestemming of is het toch een tussenstop, en heb ik met het schrijven al mijn bestemming gevonden die alleen namelijk niet erg praktisch (lucratief) bleek te zijn.
Waarom duurt veranderen zo lang? Het eenvoudige antwoord is dat een "proces" tijd kost. het voorbeeld van de zwangere vrouw die na negen maanden bevalt, komt vaak in presentaties voor. Dat voorbeeld geeft dan ook weer aan dat veranderingen een "natuurlijk" verloop hebben, los van de artificiële bijsturing. Je kan nog zo graag willen en zo hard werken, maar de factor tijd bij veranderingen is vaak niet te sturen. In ieder geval niet te versnellen. De vraag is dan: hoe fundamenteel verandert iemand, wanneer je het "even" doet, of er even bij doet?
Laat ik mijn eigen voorbeeld nemen. Ik heb de eerste vijftien jaren van mijn productieve leven gewerkt voor (grote) bedrijven. De tien jaar die hierop volgden was ik grotendeels zelfstandig, als ondernemer of zzp'er. En die laatste tien jaren zijn tot op heden niet erg succesvol geweest. Ik heb volgens een eigen maatstaf wel veel gedaan, moe hoe productief en succesvol het geweest is, is moeilijk te zeggen. Ik was mijn switch behoorlijk omvangrijk. Ik werkte als IT'er (al met al met klinkende jobtitels als project manager en later business architect) maar wat wist ik tot die tijd van productiviteit en cultuur, los van wat impliciete kennis? Als consultant ben ik de afgelopen jaren ook niet erg succesvol geweest, en dat komt voornamelijk door de "online" insteek, die toch niet goed werkte.
Sinds kort ben ik me volledig op iets anders gaan richten, maar waarvoor ik in die afgelopen jaren wel veel voorbereidingen heb getroffen. Soms denk ik dat wat ik met cultuur en bedrijfsarchitectuur deed als het ware "voorsorteren" is geweest tot het werk dat wat ik nu doe. Tien jaar geleden zou het ondenkbaar geweest zijn te doen wat ik nu doe. En langzaam maar zeker begin ik er nu aan te wennen.
Dit "veranderingsproces" is in mijn geval heel geleidelijk aan verlopen. Het is wel een zeer fundamentele verandering geworden, want wat ik nu doe ligt niet zomaar in de lijn van wat ik deed toen ik nog voor een baas werkte. Het is een dubbele verandering geworden; als eerste van werknemer naar zelfstandige consultant en schrijver en van daar naar mijn eigenlijke - of huidige - bestemming. Want door al dat veranderen en denken over veranderingen ben ik er eerlijk gezegd zelf nog niet uit. Is dit inderdaad mijn bestemming of is het toch een tussenstop, en heb ik met het schrijven al mijn bestemming gevonden die alleen namelijk niet erg praktisch (lucratief) bleek te zijn.
Reacties