Het privé-leven van de CEO
Op twitter vroeg onlangs iemand zich af hoe het kwam dat Tunesië een down-grade had gekregen van de rating agencies. "Democratisering zorgt toch voor stabiliteit," vond de twitteraar. Daar zat wat in. Vond ik. Menig dictator wordt door de westerse beschaving gesteund, want - zo denken de ondernemers en investeerders - een dictator is in het algemeen goed voor de economie. Voorbeelden liggen voor het oprapen en wat er nu in Noord-Afrika gebeurt heeft op zijn minst onduidelijke gevolgen voor de economieën aldaar.
Hier moest ik aan denken toen in vanochtend hoorde over een bepaalde CEO (to be) wiens naam ik nu maar eens niet zal noemen. Hij had aandelen verkocht van het bedrijf en dat vond de belegger in kwestie op zijn minst verdacht. "Vals alarm," schreef de fondsbelegger, de man moest de aandelen verkopen wegens een scheiding. Het feit leek de beurskoers van het bedrijf zelfs ten goede te komen. En dat laatste zou mij in ieder geval niet verbazen.
Wie wil er nu een CEO die thuis de vriendelijke vader en begrijpelijke echtgenoot is? Willen we allemaal niet gewoon een Berlusconi als CEO? En met allemaal bedoel ik dan vooral: beleggers en investeerders. Met poederlieve verhalen over leiderschap en "de mens centraal," koopt een aandeelhouder meestal niets. Die wil resultaat en daar mag het privé-leven van de bestuurder best onder lijden.
Lees ook:
Economist.
Hier moest ik aan denken toen in vanochtend hoorde over een bepaalde CEO (to be) wiens naam ik nu maar eens niet zal noemen. Hij had aandelen verkocht van het bedrijf en dat vond de belegger in kwestie op zijn minst verdacht. "Vals alarm," schreef de fondsbelegger, de man moest de aandelen verkopen wegens een scheiding. Het feit leek de beurskoers van het bedrijf zelfs ten goede te komen. En dat laatste zou mij in ieder geval niet verbazen.
Wie wil er nu een CEO die thuis de vriendelijke vader en begrijpelijke echtgenoot is? Willen we allemaal niet gewoon een Berlusconi als CEO? En met allemaal bedoel ik dan vooral: beleggers en investeerders. Met poederlieve verhalen over leiderschap en "de mens centraal," koopt een aandeelhouder meestal niets. Die wil resultaat en daar mag het privé-leven van de bestuurder best onder lijden.
Lees ook:
Economist.
Reacties