Thomas van Aquino (3)
"11. Over wat er gebeurde op 6 december 1273
Op 6 december 1273, de dag van Sinterklaas, tijdens het vieren van de mis van de heilige voor wie hij speciale toewijding had, voelde St. Thomas uitzonderlijk 'Verplaatst' en 'gewijzigd'. Ook in het proces van heiligverklaring van Napels, De Napolitaanse professor Bartolomé de Capua onthulde dit prachtige feit dat zijn biechtvader, broeder Juan Giudice hem vertelde, die hem op zijn beurt hoorde op het sterfbed van Fray Reginaldo de Piperno: «Bij het vieren van de mis in de kapel van San Nicolás, werd hij ontroerd door een prachtige verandering en daarna schreef of dicteerde hij nooit meer iets. Het is meer, Hij verwijderde de schrijfinstrumenten. Ik werkte aan het derde deel van de Sum, de verhandeling over boete ».
Fray Reginaldo werd gevraagd waarom hij was gestopt met schrijven en drong erop aan: blijven doen, en onthullen de reden voor zijn vreemde nieuwe staat in de wie was. Na veel aandringen zei de heilige Thomas hem: «Alles wat ik heb» schrijven lijkt me stront in vergelijking met wat ik heb gezien en het is mij geopenbaard ».
St. Thomas heeft nooit meer iets geschreven of gedicteerd. Terwijl Bartolomé de Capua beschouwde dit feit als "prachtig, verbazingwekkend of onverklaarbaar", raasde Reginaldo toe zijn oorzaak tot een intellectuele uitputting. Meteen lijkt het erop dat hij het de prior heeft verteld.
Dit stuurde hem, op advies van een arts, naar het kasteel van San Severino, waar hij de winter zijn geliefde zus Teodora en die Saint Thomas al eerder had bezocht terug te keren naar Napels.
Opgemerkt moet worden dat het feit dat Fray Reginaldo jarenlang getuige en assistent was van al het intense intellectuele werk van zijn leraar, heeft bijgedragen zodat hij de bovennatuurlijke oorsprong van wat er met de heilige gebeurde niet zou vermoeden Thomas. Bovendien was Fray Reginaldo zo geïnteresseerd in de Suma dat later de vol. Toen hij op een dag zijn leraar uit een abstractie ontwaakte, bekende hij: «Zoon Reginaldo, ik zeg je in het geheim zodat je het aan niemand onthult zolang ik leef: het einde van mijn schrijven is gekomen, omdat mij zulke dingen zijn geopenbaard dat alles wat ik heb geschreven lijkt me erg weinig. Daarom hoop ik van mijn God, dat net als het einde van mijn onderwijs is gekomen, dus het einde van mijn leven zal spoedig zijn »(G 160). Volgens de auteur, hem werd onmiddellijk in het geheim geopenbaard dat hij openbaringen had gehad waarvan de inhoud alles overtreft wat hij wist; dat hij niet meer zou schrijven en dat hij spoedig zou sterven.
Eindelijk begreep Fray Reginaldo wat er met zijn leraar was gebeurd. Nee Maar toen ze terugkeerden naar Napels, bleef hij erop staan dat ik dicteerde wat... ontbrak in de som. Hij begreep niet dat wat zijn leraar wist uit contemplatie mystiek, het is onuitsprekelijk. Zoals de auteur uitlegt: "Door de discursieve modus van de rede van de mens kan niet goed worden uitgedrukt in filosofische of theologische taal. Bovendien moeten de stilte en de abstractie van de werkelijkheid te wijten zijn aan het genieten van het mysterie van God. Hij had mystieke wijsheid bereikt, een soort van gelijkaardige vereniging met God, waaraan zijn geest en hart deelnamen. Sint Thomas Ik woonde het in privacy ".
De auteur stelt dat de leer zelf over de mystiek van Sint Thomas onthult dat: De buitengewone ervaring die hem op 6 december 1273 'bewoog' was een mystieke extase: "Volgens Saint Thomas treedt de mystieke toestand op wanneer de uitvoering van de gaven van de Heilige Geest op de doordrenkte deugden, wat altijd een daad voortbrengt mystiek - passieve ervaring van God of van zijn handelen, meer of minder intens naargelang de intensiteit van de gave -, komt zeer vaak voor."
Bovendien worden op de buitengewone pagina's die deel uitmaken van hoofdstuk V van deze biografie verschillende doctrines van Sint-Thomas geïnterpreteerd, waaronder die met betrekking tot de gaven van de Heilige Geest, het charisma en de gegeven vrije genaden. Er werd geconcludeerd: "Vanuit de leer van de heilige Thomas van de gaven van de Heilige Geest kan alles wat buitengewoon is in zijn leven perfect worden verklaard. gaven van de Heilige Geest van wijsheid, wetenschap en intelligentie, die de geest van de heilige Thomas verlichtten en hem wonderbaarlijke vermogens verschaften in al het bovennatuurlijke en natuurlijke om God, ze waren vergezeld, als we de leer volgen die de heilige uiteenzette in de Som, voor gratis genaden gegeven (…) die overeenkomen met deze gaven: woord van wijsheid, de woord van wetenschap en geloof ."
Ten slotte worden twee redenen gegeven waarom het bijna onmogelijk is om te denken dat: Wat er op 6 december met St. Thomas gebeurde, was gewoon een extase. De eerste is het feit dat de effecten ervan op de ziel en het lichaam aanhielden tot aan zijn dood.
De tweede, omdat hij niets anders meer kon schrijven of dicteren omdat wat hij had geschreven leek op stront en als wat was onthuld, hij het niet kon schrijven, is dat omdat het onuitsprekelijk. Men zou dus kunnen denken dat de heilige Thomas de laatste graad van volmaaktheid heeft bereikt die in dit leven kan worden bereikt en dat het een opmaat is naar het leven van glorie.
De auteur maakt onderscheid tussen deze hoogste graad van contemplatie waarin het schepsel neemt deel aan God, maar zonder zijn toestand van schepsel te verliezen en "de sublieme directe, onmiddellijke en perfecte contemplatie van de essentie van God van de gelukzalige visie in wat gelukzaligheid is voor de mens ". Voeg eens wat van de . toe Voeg toe om uw denken te versterken: "door de geest van de mens in een zaak te leven" het lichaam waaraan het informeert en met wie het zijn wezen deelt, kan alleen direct de essentie van materiële dingen kennen en indirect God daardoor."
De auteur interpreteert de beleefde ervaringen op een bijzonder diepgaande manier door de profeet Mozes en door de apostel Paulus: "Mozes aanschouwde God van aangezicht tot aangezicht.
Dit is een van de redenen waarom St. Thomas beweerde dat Mozes de meest was groot van de profeten. "56" In de tekst van de heilige Paulus wordt gezegd dat deze man die, bescheidenheid zegt niet dat hij dezelfde is, hij werd 'weggenomen'. Evenzo legt Aquinate uit: «Op drie manieren wordt de menselijke geest door God gebracht tot de contemplatie van de» goddelijke waarheid. (...) De derde, om het in zijn essentie te overdenken, en dat was de ontvoering van Saint Paul en Moses' "
Er wordt verduidelijkt dat het een opname wordt genoemd, een hoogste graad van extase, tot deze laatste vorm van opname die Mozes en Paulus hadden. Verschilt van gelukzaligheid eeuwigheid, of heerlijkheid, omdat het een voorlopige en niet permanente handeling is zoals bezeten door de die genieten van eeuwige gelukzaligheid.
Ten slotte mediteert hij over de hypothese dat de heilige Thomas, de geneesheer die op 29 juni 1923 door paus Pius XI werd bevestigd - de dokter van artsen van de kerk, beleefde tijdens de mis van 6 december een ervaring van het type dat leefden de profeet Mozes en de apostel Paulus. De zin van Sint Thomas zelf Hij suggereert: "Dit was heel redelijk, want zoals Mozes de eerste arts van het Joodse volk was, zo was Sint-Paulus van de heidenen" (II-II, Q. 175, a. 3, ad 3).
12. De mysterieuze dood van Sint Thomas.
Het laatste en uitgebreide hoofdstuk van de biografie is gewijd aan de mysterieuze dood van Thomas.
Teobaldo Visconti, een Italiaan, was kardinaal noch priester toen hij, op advies van Saint Bonaventure, werd op 1 september 1271 tot paus gekozen met de naam Gregory X. Hij was op die hoogte in het Heilige Land, in San Juan de Acre, als een kruisvaarder en op weg naar Rome, waar hij tot priester gewijd en tot paus gekroond zou worden in de basiliek van Sint-Pieter zei deze woorden die de auteur zorgvuldig met zijn intuïtie overbracht om zijn grote zorg voor de betrekkingen met de orthodoxen te onderstrepen: "O Jeruzalem!
Ik zal jou niet vergeten, ik zal eerst mezelf vergeten! ".
De scheiding van de oosterse kerken met het Latijn was in de 9e eeuw begonnen met Photius (820-c.895), patriarch van Constantinopel en was definitief geworden met de patriarch Michael Cerularius (1000-1059).
Paus Gregorius X met bevrijding als het primaire doel van zijn pontificaat van het Heilige Land, zoals zijn woorden bevestigen, evenals de vereniging van de Griekse en Romeinse kerk, vier dagen na zijn kroning riep hij het veertiende Concilie bijeen Oecumenisch te vieren in de stad Lyon vanaf 7 mei 1274, waarop nodigde de Byzantijnse keizer Michael Palaiologos, de patriarch van Constantinopel en de Armeniërs uit, evenals de heilige Thomas en de heilige Bonaventura en enkele anderen grote theologen van die tijd. Ook aanwezig was koning Jaime I van Aragon, die, als de auteur wijst erop dat hij de enige monarch was die persoonlijk aanwezig was.
Ondanks dat het decreet van vereniging van de Griekse en Latijnse kerk werd uitgevoerd op 6 juli, na de zittingen van de Raad, verwierp het Byzantijnse episcopaat het nadat de bestaande theologische verschillen niet grondig waren onderzocht. Wat moet worden opgemerkt in deze kwestie van de vereniging van de kerken, is het cruciale commentaar van de auteur op het essentiële geschrift van St. Thomas, waarvoor goed bestudeerd en voorbereid dat het volgens het budget zou kunnen zijn dat de gerucht van het Concilie en bijgevolg het lot van de eigen Kerk. Zegt de auteur:
"Misschien zou alles anders zijn geweest als Saint Thomas had kunnen ingrijpen met de argumenten die hij zeker zou hebben geleverd. Het is bekend dat op de reis naar Lyon, Naast het brevier en de boeken van de Bijbel had hij een exemplaar van zijn boek Tegen de fouten van de Grieken, geschreven op verzoek van Urbanus IV, die zich ook bezig had gehouden met de vereniging van de kerken "59
. Deze en vele andere nuttige en cruciale oplossingen Thomas had bijgedragen als hij de Oecumenische Raad van Lyon had bijgewoond. De vraag die nog moet worden opgelost en die de auteur uitputtend onderzoekt in het laatste hoofdstuk van zijn biografie staat dit: Was St. Thomas verhinderd naar de Raad gaan? Thomas vergezeld door Fray Reginaldo de Piperno en door de broer die Hij had hem tot uw dienst gesteld om hem bij te staan, Fray Jacobo de Salerno, hij vertrok eind januari 1274 naar Lyon omdat de reis lange weken zou duren, ooit moesten ze midden in de winter meer dan duizend kilometer lopen en moesten ze een heel koud klimaat doorstaan dat heel anders was dan dat van Napels. De te volgen route zou vanuit Napels zijn naar Rome, van Rome naar Bologna, van Bologna naar Milaan en ten slotte in Milaan omgezet de Alpen tot aan Lyon. De volgende dag, voordat hij Borgonuovo bereikte, botste de heilige Thomas met geweld tegen een soort brug tussen twee oevers boven de weg, stootte zijn hoofd en viel verbluft van de muilezel waarop hij zat. Ze vervolgden zijn voorloper en zijn goede vriend Fray Reginaldo probeerde hem af te leiden. Hem eraan herinnerend dat ze naar de raad gingen, wat zeer gunstig zou kunnen zijn voor de... Kerk. Toen ze bij het huidige Cassino aankwamen en de nacht doorbrachten in het Dominicanenklooster, een gezant van de abt van het klooster van Montecassino wachtte en vroeg Thomas om naar het klooster te gaan om enkele twijfels weg te nemen die de monniken hadden over een passage uit de Moraalboeken van Sint Gregorius de Grote (XVI, ca. 10). Heilig Thomas schreef opnieuw een brief aan de abt van de abdij met een les in zijn immense wijsheid, en rechtvaardigde dat de reden voor zijn schrijven was dat het kon dienen om de hele lezer te verhelderen en niet alleen degenen die willen luisteren. En in feite uit deze biografie weten we dat de tekst van zijn brief in 1875 werd ontdekt door Dom Luigi Tosti in de marge van een manuscript van de Books of Moral, van Montecassino, van bewezen authenticiteit. Het werd ook gekopieerd in hetzelfde boek van Sint Gregorius. Op De brief van Sint Thomas lost duidelijk het probleem op dat hem was gesteld, en laat zien dat hij zich nog de taal en stijl van de monniken herinnerde dat hij als kind had geleerd. De rechtvaardiging van St. Thomas wordt prachtig weergegeven op pp. 240-242 van dezelfde biografie.
De auteur waarschuwt dat de wezenlijke inhoud van dit zijn laatste filosofische geschrift en theologisch, ook uiteengezet in de Theologische Summa, verwerpt duidelijk de hypothese van dat sinds 6 december een ernstige ziekte leed, evenals die van degenen die schrijven dit feit toe aan de ziekte veroorzaakt door de staatsgreep op de weg naar Borgonuovo. Jean-Pierre Torrell zelf, die deze veronderstelling aanvaardt, schrijft in zijn recente biografie: «Dit kleine geschrift dat aan Reginaldo is gedicteerd, is misschien wel de duidelijkste verklaring» dat de auteur over dit probleem heeft gegeven, waaruit blijkt dat hoewel zijn lichaam is verslechterd, de intellectuele vermogens van de leraar zijn intact »(tot 311). De De waarheid is dat niemand die ziek was, zelfs Sint Thomas niet, kon ontmaskeren met... zo'n helderheid en diepte zo'n belangrijk onderwerp voor filosofie en theologie.
Toen de Cassino-reis naar Lyon was hervat, en omdat ze geen haast hadden, namen ze een omweg van de weg en ze liepen naar het kasteel van Maenza, waar zijn nicht Francisca woonde, Gravin van Ceccano, waar ze half februari aankwamen, al in de vastentijd die op 14 februari was begonnen. Volgens de auteur is het op dit moment dat Tocco spreekt voor het eerst in ziekte, toen hij zei dat hij "zwak en ziek" was aangekomen en dat hij zijn eetlust volledig had verloren en niet kon eten. Het is ook de eerste keer dat beide Tocco (vgl. T 104-105) en Gui (vgl. G 172) spreken van een arts. Ze hebben de dokter gebeld Juan Guido de Piperno.
De gecrediteerde getuige Pedro de Montesangiovanni, cisterciënzer monnik van het kasteel waar St. Thomas was opgesloten, toen hij getuigde in het heiligverklaringsproces, Hij vertelt van dit ongelooflijke wonder dat hijzelf, zoals hij in het proces verklaart, getuige was. Deze cisterciënzer was ook de getuige van een van de drie wonderbaarlijke gebeurtenissen die: de dood van de heilige vond later plaats, die van de wonderbaarlijke genezing . Gezegd hebbende aan de dokter Saint Thomas dat hij graag wat verse haring (toegesproken) wilde hebben, zoals hij in Parijs had gegeten, wat grote zorgen baarde omdat het Deze vissen bestaan alleen in de koude zeeën van het noorden, strijd Reginaldo rende een keer op zoek naar meer voldoen aan de wil van je geliefde meester. Toen hij op het kasteelplein kwam, vroeg hij aan een vishandelaar welke vis hij bij zich had. Hij antwoordde: sardientjes. Toen hij haar echter de manden liet zien, zat er een vol haring vers. De verkoper antwoordde dat hij alleen sardines had gekocht en dat het onmogelijk was vind verse haring in dat deel van Italië. Indrukwekkender is het volgende deel dat door de auteur wordt verteld: "Fray Reginaldo rende met de mand naar de kamer van Aquinate en zei:" God heeft je wil vervuld en je hebt wat je wilt, omdat er verse haringen zijn gevonden." En hij antwoordde: "Waar kwamen ze vandaan en... wie heeft ze hier gebracht?" Broeder Reginaldo antwoordde: «God zendt ze naar u» " . Opgemerkt moet worden dat deze biografie vol zit met details die naast het bevestigen van de waarachtigheid de feiten verrijken hen enorm. Dus dit detail dat de auteur toevoegt: "De goede monnik droeg een merkwaardig detail bij dat zijn getuigenis bevestigt: de haringen werden bereid "gekookt of in bouillon en geroosterd" (in brodio et etiam assatas) ". In het heilige einde Thomas proefde de haringen nauwelijks.
In het kasteel vierde Thomas de mis met grote toewijding en tranen, zoals blijkt uit verschillende getuigen. Omdat zijn gezondheidstoestand verslechterde, reisde hij eind februari naar de abdij van Fossanova, ongeveer tien kilometer van het kasteel, en zoals abt Nicolás tijdens zijn heiligverklaring verklaarde (getuige van de gebeurtenissen in Fossanova), reed hij op een muilezel omdat voor de Dominicanen paardrijden een teken van onderscheid en rijkdom was. Hij werd vergezeld door Fray Reginaldo, zijn assistent, de prior Jacobo en enkele andere monniken. Toewijding aan God en eerlijkheid van Sint-Thomas worden vertaald in de volgende woorden die vóór het verlaten van het kasteel worden uitgesproken: "Als de Heer mij wilde bezoeken, is het beter dat ik afspreek in het huis van religieus, niet seculier ". En bij het betreden van het klooster, volgens de getuige abt Nicolás zei: "Dit is mijn rust voor altijd: hier zal ik wonen, omdat" ik heb gekozen voor ". Zoals in het werk wordt aangegeven: "Nog steeds is de cisterciënzerabdij van Fossanova, de oudste van Italië, in de huidige provincie Latina, is een zeer stil. Thomas kon genieten van de rust en het contemplatieve leven van een zeer grote gemeenschap, bestaande uit honderd monniken ". In deze periode zo delicaat dat het aan zijn dood voorafgaat, nodigt de auteur ons uit om de grote kwaliteiten die het goede karakter van Sint Thomas vormen te waarderen en ervan te genieten. Elke kleine aflevering onthult de vriendelijkheid, zachtmoedigheid en diepe nederigheid die ik zonder aarzeling heb volgehouden tot het einde van zijn leven.
Een voorbeeld hiervan is zijn antwoord elke keer dat hij de monniken brandhout naar hun… kamer: "Van waar naar mij, dat de heilige mannen me brandhout brengen?" , of het commentaar op het bijbelboek Hooglied dat hij naliet als teken van dankbaarheid aan de monniken dat ze zo liefdevol meer voor hem zullen zorgen, zoals de auteur waarschuwt: "gezien zijn staat van ... gezondheid, het moet een heel kort dictaat zijn geweest " .
We laten het geheel aan de zorg van de lezer over lezing en reflectie van deze laatste momenten in het leven van Saint Thomas voor hun diepte en emotie, evenals het onuitsprekelijke verslag van de laatste momenten.
Voordat we verder gaan, willen we de volgende woorden van de auteur in herinnering roepen op deze momenten die voorafgingen aan de dood van Sint Thomas: "De manifestatie van de onveranderlijkheid van het goede karakter van Aquino in zijn laatste momenten wordt bevestigd door de manier waarop hij daarin zijn kalmte behield, zoals blijkt uit verschillende getuigen van het heiligverklaringsproces. Saint Thomas zelf had geschreven in de theologische Sommatie: "Externe bewegingen zijn een index van de interne dispositie" (II-II, q. 168, a.1, ad 1). Zijn houding onthulde de innerlijke vrede die hij had ondanks dat hij wist dat zijn leven ten einde liep.
"Op de 7e, woensdag, bij het ochtendgloren, zijn handen samenvoegend en opheffend naar de hemel, stierf hij vredig. De biografen waren het er ook over eens dat de vrede die van zijn gezicht straalde, een beeld was van het eeuwige geluk dat hem al wachtte in de ander leven. Met zijn dood, zijn missie in deze wereld, begon in Roccasecca, met de vreugde van haar ouders en broers, en eindigde in Fossanova, tussen de droevige liederen van de monniken in de grote kamer van de ziekenboeg ".
Alberto de Colonia, uitgeroepen tot heilige en kerkleraar door paus Pius XI op 15 en op 16 december 1931, in de vroege ochtend van 7 maart 1274, was ik in de... klooster van de Dominicanen van de stad, aan tafel gezeten met de prior en enkele broeders toen hij plotseling begon te huilen. Toen hem werd gevraagd waarom hij antwoordde: "Fray Tomás de Aquino, mijn zoon in Christus, die het licht van de kerk is geweest, heeft wedstrijd van deze wereld ". ik had ontmoet wonderbaarlijk het moment van overlijden van Sint Thomas. In deze wonderbaarlijke gebeurtenis vond de eerste plaats sinds het ochtendgloren van 7 maart tot het einde van de begrafenissen na drie dagen, de leraar Alberto noemt Saint Thomas voor het eerst 'Licht van de kerk', precies zoals hij zou doen Paus Paulus VI, op het zevende eeuwfeest van de dood van de heilige, in de brief Lumen Ecclesiae, van 20 november 1974: "Licht van de kerk en van de hele wereld, zo wordt de heilige Thomas van Aquino terecht geprezen" .
De andere twee wonderbaarlijke gebeurtenissen verteld in biografie74 zijn ze ook transcendent en ontroerend Broeder Reginaldo die de algemene biecht van Sint Thomas eerder had gehoord sterven en was erg onder de indruk van de oprechtheid en de kwestie van zijn fouten, Hoe weet ik over een vijfjarige jongen? , tijdens de plechtige requiemmis sprak hij en hij getuigde van zijn heiligheid en zuiverheid, die volgens hem was als die van een kind of een engel.
Zoals opgemerkt: "Het kan worden gezegd dat hij met zijn woorden" engelachtige dokter "uitriep, eerste titel die Saint Thomas ontving en waarmee hij vanaf het begin bekend stond."
Ook in de brief van de rector van de Universiteit van Parijs en ondertekend door de procureurs en docenten van de Faculteit der Letteren aan het generaal kapittel van orde, bijeen in Lyon op dezelfde hoogte als het concilie dat begon op 7 mei 1274, en in de Dat de Dominicanen wordt gevraagd het stoffelijk overschot van Fray Tomás te overhandigen, de leraren noemen de leraar Tomás: "morgenster, licht en pracht van de wereld, zon van het heelal."
13. Het verhaal van het lichaam van Thomas
De lange en bewogen geschiedenis die het lichaam van Saint Thomas omringt, heeft als bronnen de verslagen van het heiligverklaringsproces en het uitgebreide onderzoek dat door de auteur is uitgevoerd, en zou het schrijven van een enkel boek vormen. Er is echter bezorgdheid om de feiten op de eenvoudigste en minst controversiële manier te vermelden zodat de lezer een algemeen idee heeft van dit zeer gecompliceerde onderwerp, nog niet opgelost. Het lichaam van Sint-Thomas moet een van de meest omstreden in . zijn geweest de hele planeet aarde, inclusief de oceanen. We letten vanaf het begin op we beseffen dat hij gedurende de eerste veertien jaar zou hebben opgegraven zijn lichaam vijf keer, zoals de auteur samenvat: "om het over te brengen naar het graf van de kapel van San Esteban; om het terug te brengen naar het eerste graf dat in de grond is uitgegraven voor naar het hoofdaltaar; zijn hoofd eraf halen; om zijn rechterhand weg te nemen; en om het over te brengen naar het graf aan de linkerkant van het altaar ". Maar we staan nog aan het begin. Er zijn onthoud dat vanaf het begin de monniken van Fossanova daar altijd bang voor waren een Dominicaanse paus zal de pose van hun schat wegnemen. Daarom, wanneer in In 1303 werd een Italiaanse dominicaan tot paus gekozen, met de naam Benedictus XI, de monniken vreesden opnieuw dat de stoffelijke resten van de heilige op hen zouden worden teruggevorderd. Ten tweede de getuigenis Weiheipl lijkt het lichaam naar een vierde plaats te hebben verplaatst: 'De monniken lijken' het lijk gekookt hebben om het vlees te scheiden en de botten te bewaren "in een kleine recipiënt. Tocco getuigde onder ede, in het eerste verhoor van de heiligverklaring, dat hij de beenderen had gezien in een kleine kist die in de sacristie van het klooster van Fossanova werd bewaard" (W. 376-377).
Op bevel van Urbanus V, de Franse paus van Avignon, en na lange gesprekken met cisterciënzers en dominicanen, werd het lichaam van de heilige uiteindelijk overhandigd aan de Dominicanen. Het hoofd werd geschonken aan de magister-generaal, als "depot van het goddelijke" wijsheid ". Het lichaam, dat bijna een eeuw in Fossanova was gebleven, werd op 28 januari 1369 afgeleverd aan het Dominicanenklooster van de Jacobijnen in Toulouse. datum wordt beschouwd als het tweede feest van Sint Thomas; de eerste date was dag 7van Maart. Toch komt eens de datum van zijn overlijden altijd overeen met de periode vastentijd of, dan, tot Aswoensdag, sinds de laatste liturgische hervorming die het feest van de heilige wordt gevierd op 28 januari. Santo Domingo stichtte het eerste Dominicaanse klooster in 1215 in Toulouse. In Frankrijk werd de naam Jacobijnen in de volksmond aan de Dominicanen gegeven omdat het eerste klooster in Parijs dat van Sint Jacques, in hetzelfde pand van een hostel met dezelfde naam, naast de Saint-Jacques poort van de muur. Dus de wil van de leraren van de Universiteit van Parijs die zoveel van Saint Thomas hielden en die van hem eisten lichaam in brief van 1274.
In 1372 schonken de Dominicanen het klooster van Napels een been uit de arm van Heilige Thomas van Aquino. Op 7 juni 1791, in de periode van de Revolutie Frans, de ark werd overgebracht naar de Romaanse kerk van Saint-Sernin in Toulouse door het gevaar waarin hij verkeerde. Op 7 maart 1974 werd het lichaam van de heilige Thomas teruggegeven aan het gerestaureerde "Couvent des Jacobins". We gingen ook door naar herkenning van relikwieën, reeds in 1963 en 1878 onderzocht.
In Italië, te beginnen met Napels, zou een reliekschrijn het hoofd van Sint Thomas. Wat als waar wordt beschouwd, is dat het kruisbeeld dat tot Sint Thomas sprak, Volgens de getuige Fray Domingo Caserta wordt het bewaard in de kapel van het kruisbeeld, de kerk van San Domenico Maggiore, die in 1283 werd gebouwd, twee jaar voor de dood van Carlos de Anjou. Ten slotte, in het recente jaar 2004, in de werken van verandering van de vloer van het klooster van Fossanova, lijkt het te zijn, zoals de auteur uitlegt: "Er werd een graf gevonden voor het hoofdaltaar, wat het eerste zou kunnen zijn, en verrassend genoeg waren er de overblijfselen van een Dominicaanse, zoals duidelijk was uit wat er over was van de gewoonte. Het lijkt er echter op dat het niet verder is onderzocht, waarschijnlijk uit voorzichtigheid of om een andere onbekende reden, en het is hetzelfde gebleven, maar al met de nieuwe coating. We zouden daarom voor een nieuw mysterie met betrekking tot Saint Thomas."
14. Het mysterie rond de dood van Thomas
Noch de getuigen, in het heiligverklaringsproces, noch de vroege biografen speculeren over de aard van de ziekte die de dood van St. Thomas veroorzaakte. ik weet alleen begon te spreken van ziekte vanaf de tweede helft van februari, toen Aquinate naar het kasteel van zijn nicht Francisca ging.
Sommige biografen hebben verklaard dat de oorzaak van zijn dood niet natuurlijk was. Zonder de overgrote meerderheid van historici heeft zijn dood echter toegeschreven aan een natuurlijke oorzaak, aan een ziekte waarvan er tot zeven versies zijn die de auteur heeft voorzichtig te beschrijven. Kortom, de argumenten over de oorzaak van deze ziekte Ze zijn gevarieerd. Weisheipl verdedigt bijvoorbeeld de mogelijkheid van de dood van een heilige Thomas is veroorzaakt door een bloedstolsel als gevolg van een bloeding (subduraal hematoom) veroorzaakt door de klap die hij op het hoofd heeft opgelopen, waaraan de "Klap" die hij op 6 december kreeg en een fysieke en emotionele inzinking. Zijn dood is ook toegeschreven aan een type beroerte of bloedberoerte in de hersenen, waarvan de symptomen op 6 december begonnen. Andere rechtvaardigingen stellen dat de doodsoorzaak te wijten was aan een longaandoening, malaria of malaria, tot discracy, tot een maagziekte veroorzaakt door: de overdaad aan studie of, dan, door extase en extase veroorzaakt door een reeks oorzaken die zijn afgeleid van hun levensstijl. Er werd geconcludeerd dat al deze speculatieve rechtvaardigingen niet verder gaan dan louter mogelijkheden zonder enige wetenschappelijke onderbouwing.
De geloofwaardige hypothese van een uitputting veroorzaakt door overmatig intellectueel werk en door de fysieke inspanning die nodig is voor religieuze vieringen, vasten, boetedoeningen, waken, rechtvaardigt niet de "schok", de "prachtige verandering" en, ten slotte, de dood. Evenmin leidt een mystieke ervaring tot de dood. Maar het verwoestende argument, gepresenteerd door de auteur, en dat doet de hypothese van vermoeidheid instorten...
Nadat zijn werkactiviteit was beëindigd, zijn de woorden van Sint Thomas aan Reginaldo:
"Alles wat ik heb geschreven lijkt mij stront in vergelijking met wat ik heb gezien en het is mij geopenbaard".
Nu is er nog een heel plausibel argument over de plotselinge en zo... mysterieuze dood van de heilige Thomas die opzettelijk het zwijgen werd opgelegd ondanks de groot aantal auteurs die het hebben overgenomen en die de geruchten van die hoogte rechtvaardigen: de Aquinate zou zijn vermoord op bevel van Carlos I van Anjou. Deze koning van Napels, dezelfde die, voor gewin en eigenbelang, zijn broer had geleid naar... dood had hij de dood van Thomas veroordeeld, uit verdenking dat hij hem op het Tweede Concilie van Lyon bij de paus zou aanklagen wegens zijn verachtelijkheid en wangedrag in de regering van het koninkrijk, het leengoed van het pausdom.
De eerste auteur die dit argument chronologisch verdedigt, is Dante Alighieri (1265-1321). Daarom zegt Dante in "Vagevuur" (Louteringsberg) van De Goddelijke Comedie: deze drie drielingen uitgesproken door Hugo Capet, de initiator van de Franse Capetiaanse dynastie:
“Hoewel de grote Provençaalse rijkdom // de schaamte van mijn bloedverwanten niet wegnam // waren ze van weinig waarde, maar ze deden in ieder geval geen pijn.
Maar daar begonnen ze met geweld en leugens // hun plundering: en toen, bij wijziging, // namen ze Ponthieu, Normandië en Gascogne in.
Carlos kwam naar Italië, en bij amendement (enmienda) // maakte hij Conradino een slachtoffer; en dan // verzond Thomas nar de hemel”.
Deze beschuldiging die Dante maakt, weegt zwaar omdat hij de grootste dichter is Italië, en omdat hij dit deel van zijn kapitaalwerk in de zomer van 1314 voltooide, negen jaren voor de heiligverklaring van de heilige en niet veel decennia na zijn dood.
Zelfs als Dante was gebaseerd op een populair gerucht, is het belang hetzelfde omdat populaire geruchten over het algemeen afkomstig zijn van echte gebeurtenissen. Verder is dit de auteur was Ghibelline en van de groep die pleitte voor Italiaanse eenheid onder de keizerlijke scepter...
Toen hij hoorde wat niet leek, had hij veel sympathie voor de Franse koning. Ten slotte niemand Hij ontkende het en iedereen zweeg, wat doet denken aan het populaire spreekwoord "Wie zwijgt, toestemming ".
In 1325 schreef Jacobo della Lana, de eerste commentator van La divina comédia, in de Het deel dat betrekking heeft op de genoemde verzen zegt: “Toen de dag van vertrek aanbrak, Fray Tomás ging naar koning Carlos om afscheid van hem te nemen en te vragen of hij dat wilde maak hem een bestelling. Hij zei tegen hem: "Fray Tomas, als de paus je naar mij zou vragen, wat? zou je het hem vertellen?" Thomas antwoordde: "Ik zou gewoon de waarheid vertellen." Dus toen er was Broeder Thomas vertrok naar Lyon, terwijl de koning nadacht over wat hij hem had verteld, begon... vrees, want hij wist heel goed dat als hij de waarheid over zijn gedrag te weten zou komen, het zou in ieders schande vallen. En hij maakte zich grote zorgen. Waarschuw hem een aantal van zijn Familieleden vroegen hem naar de oorzaak: hij legde het uit aan een dokter, die hem vertelde: “Meneer, als je wilt, is de remedie eenvoudig." De koning antwoordde: "Ik wil." »Het argument is nog steeds uitgebreider en verdedigt dat de dokter na twee dagen het toilet heeft ingesmeerd met een vergif, waardoor Fray Thomas naar de andere wereld ging. Dit detail met betrekking tot de type gif dat wordt toegepast is belangrijk omdat het verschilt van het type gif dat het doelwit is Florentijnse kroniekschrijver Giovanni Villani (1273/1280-1348). Zijn getuigenis is nog relevanter anders dan de vorige omdat hij sprak met mensen die de heilige kenden en die de eerste geruchten verkondigden na zijn dood. In het jaar waarin de Heiligverklaring (1323), schreef in een kroniek getiteld Chronicon Imaginis Mundi:
«Hij leefde in de tijd van Karel I, koning van Sicilië, en toen hij naar het Pauselijk Hof ging om deelnemen aan het Concilie van Lyon, er wordt gezegd dat een arts van genoemde koning Charles hem dood door middel van vergiftigd snoep, in de overtuiging dat dit de koning zou behagen Carlos, aangezien Tomás van de familie was van de heren van Aquino, zijn rivalen, en hij vreesde dat hij, gezien zijn talent en deugden, kardinaal zou worden. Dit was een schade aan de kerk van God. Hij stierf in de abdij van Fossanova in Campanië.”
Het is dat er in die tijd dit gerucht was over de dood van Sint Thomas. Tot de dominicaan Santiago de Aquis citeert hem in een kroniek die hij aan het begin van de veertiende eeuw schreef met betrekking tot koning Karel van Sicilië, en een andere met betrekking tot de bedelmonniken, voornamelijk die van de predikanten en minderjarigen. Sommigen vrezen dat als Fray Tomás de raad bijwoonde, zouden ze niet kunnen slagen, omdat hij niet zou afwijken geen jota van de waarheid, ze zoeken de middelen om hem met vergif te doden. En, dus, terwijl zei broeder en leraar, nu Sint Thomas van Aquino, gaat op weg naar het concilie, ze gaven het voedsel vergif en waarschuwden hem plotseling en riep uit: "Oh, ongelukkig van me, dat ik niemand pijn heb gedaan!" ». Zoals de auteur aangeeft, is dit de de eerste Dominicaan die verklaarde dat hij, al een heilige, vergiftigd stierf.
Hij was ook een groot commentator op The Divine Comedy, die vanwege zijn kwaliteit "Optimal" werd genoemd, en die Dante, die hij vaak raadpleegde, ontmoette in zijn Het werk zegt: «De auteur wil impliceren dat het gif dat ze St. Thomas van Aquino in snoep waardoor hij stierf in de abdij van Fossanova kreeg hij op bevel van koning Charles, omdat Sint Thomas hem had berispt, en terwijl hij erg boos op hem, omdat hij tot het huis van Aquino behoorde, die niet goed werd beschouwd door genoemde koning."
Opgemerkt moet worden dat de eerstgeboren zoon van Dante, Pietro Alighieri, dokter in wet en rechter, in zijn Latijnse commentaar op het werk van zijn vader, zegt hij: zielen komen uit de hemel naar lichamen, dat wil zeggen, ze komen van God. En het betekent dat Koning Charles zond de ziel van Fray Thomas van Aquino naar de hemel, een groot lichtpunt van zielen, dat wil zeggen, hij was erg wijs. En het zou nog erger zijn geweest als hij langer had geleefd.
Maar aangezien hij van de Aquino-familie was, het keizerlijke volk en bijgevolg ook hij, uit angst voor koning Charles dat hij tot een waardigheid zou worden verheven, liet hij de man vergiftigen. Thomas zelf door middel van zijn satellieten.
Lezen en nadenken over verschillende andere commentatoren wordt aan de zorg van de lezer overgelaten. van The Divine Comedy, met een even grote waarde en die ook de kern van dit proefschrift, die alleen in de details verschilt. Verder is dit proefschrift van dat Aquinate stierf vermoord onder het bevel van Carlos I van Anjou blijft duren in onze tijd, maar tot zwijgen gebracht. Ten slotte lijkt het belangrijk erop te wijzen, zoals in de werk, dat de redenen van Carlos I van Anjou louter politiek waren en niet om de kerk te vervolgen. Om deze reden is het niet correct om Sint Thomas een martelaar te noemen, zo een zoals laatstgenoemde zijn broer Reginaldo noemde.
- - -
De biografie citeert vervolgens commentatoren uit andere werken en bekritiseert degenen die over deze kwestie zwijgen. De reactie zijn meest prominente is de Siciliaanse Carlos Santacolomba omdat, naast het onthullen van een perspectief, groter dan de eerste kroniekschrijvers, publiceerde hij in Palermo zijn historisch-kritische dissertatie over de dood van Thomas van Aquino, afgeleverd in januari 1774. En ze bekritiseert al degenen die voor stilte kozen in verband met deze vraag: «Wat doet het er ook toe als de zeer wijze Dominicanen, die de levens hebben samengesteld van de schrijvers van uw Orde, paters Quetif en Echard, in dit verband niets zeggen?
Ze waren allebei Frans en publiceerden allebei hun werken in Parijs; zo'n stilte is erg begrijpelijk. Frans was ook pater Antonio Touron (...) een lid van dezelfde meest nobele Orde.
Ten slotte is het erg belangrijk om het argument van de auteur op te merken, waarin hij opnieuw verbaasd is dat nooit is opgemerkt dat St. Thomas was uitgenodigd door Paus Gregorius X intervenieert in het Concilie om het probleem van de vereniging van kerken. En hij voegt eraan toe: "In zijn ambitie wilde Carlos de Anjou domineren in de hele Middellandse Zee, de troon van Byzantium. Hij liet de vakbond mislukken en daarvoor gebruikte hij alle middelen. Om de eenheid van de kerken te voorkomen, die zijn plannen frustreerde, kon hij gewetenloos een persoon elimineren, die vanwege zijn talent, prestige en zijn deskundige kennis van de theologische verschillen tussen de twee kerken zou enkele interventies hebben die beslissend zouden zijn om de scheiding te beëindigen."
15. Conclusie: het leven en werk van de figuur van Aquino, kan niet worden gescheiden omdat hij leefde wat hij dacht, wat hij predikte en wat hij schreef. Hij beschouwde de waarheid als universeel en voor iedereen toegankelijk."
Reacties