Arjen, bedankt!
Beste Arjen,
Het is al weer bijna een jaar geleden, dat jij een uitzending besteedde aan de beurs in concreto, de flitshandel. Zoals wel vaker, al volg ik je programma niet altijd, was mijn eerste reactie die van een gewillige bezoeker van een oudejaarsavond. Ik genoot van het vermaak. Maar zoals dat met oudejaarsconferenties gaat, en op een vergelijkbare manier met sketches op de zondagavond , ga je er vervolgens over nadenken.
Bij Freek, ik zie hem een beetje als jouw voorganger, jullie beiden hebben een iets van een prediker, werden we destijds aangespoord om vooral te lachen, maar ook om na te blijven denken. Zoals wat er in Argentiniƫ gebeurde of in andere uithoeken van de wereld.
Jouw programma - Zondag met Lubach - zet mensen aan het denken. Hopelijk. Moeten we die windmolens nu gebruiken om Microsoft en andere tech-reuzen een beetje een groen-imago te verkopen, of kunnen we niet beter zelf denken aan ons milieu. Imago.
Nederland is een land van dominees. Jullie concurrent BNNVARA heeft daar een mooi programma over, Dominee of Koopman. Maar elke zender heeft wel iets van een dominee-rol, waar ze de wereld als zender, of beter gezegd, zendeling de wereld evangeliseren.
* - Waarom ik je wil bedanken.
De reden is simpel. Ik kan me nu ongestoord bezig houden met wat ik leuk vind: trading en beleggen. Ik ben geen flash trader, geen wonderkind, of andere buitengemiddelde die zijn inzichten in de beurswereld te gelde kan maken, maar gewoon iemand die met beleggen zijn geld verdient.
Ook ik heb me wel bezig gehouden met de vraag van een roeping. Maar puur wiskundig gezien - statistisch - is er nu eenmaal een bepaalde distributie van professies. Er is een Freek, en een paar conferenciers in Nederland, een Arjen Lubach op zondag, er zijn zoveel postbode per inwoner, x-aantal ziekenhuisbedden, zoveel advocaten en juristen, een paar clini-clowns en zoveel traders.
Die distributie kan je op macroniveau nauwelijks veranderen. Ook ik heb wel degelijk geprobeerd om mijn talenten in de zorg te slijten. Ik heb er een heuse investering voor gedaan. Misschien heb ik daar ook fouten gemaakt, door mijn visie op de zorg en ziekenhuizen te weinig commercieel aan te bieden en in te pakken met het papier der verleiding, maar de inspanning is er geweest.
Welgeteld heb ik een recensie gekregen op het boek. En daar zijn jaren aan voorbereidingen aan vooraf gegaan. Ik ben begonnen in 2004 om op internet een verhaal te schrijven over ziekenhuizen en de zorgelijke situatie in de zorg. Daar kwamen toen - in de tijd voor de opkomst van social media - best veel reacties op. In 2009 heb ik een boek gepubliceerd, en in of twee jaren daarna, er was ook nog zoiets als een financiƫle crisis die de omgeving in turbulentie achter liet, heb ik het boek bij ziekenhuizen proberen te verkopen, dan wel bij betrokken breder in de zorg. Maar dat was weinig succesvol.
Ik wijt mislukkingen altijd aan mezelf, dus ook hier staat mijn falen op de voorgrond. En ik ben er blij mee, in de zin dat het me sterker heeft gemaakt. Als de wereld blijkbaar niet op jouw boodschap zit te wachten of niet denken nog iets te kunnen leren.
Het heeft me ook inzichten gegeven die ik toen nog niet had. Dat wanneer je iets te vertellen hebt, je dit met volle overtuiging moet doen, of anders beter je mond kan houden. SCHREEUW het dus maar gerust van de daken. Maar die kant wil ik nooit op.
Ik mis elke overtuiging. Ik weet niks zeker.
En dat bracht me in de beurswereld. want dat is zo'n beetje de enige wereld waar je zonder overtuiging kan overleven. Op de beurs is niks zeker. Morgen kan alles anders zijn. En ondanks is zelf geen overtuiging heb, wel veel meningen heb gehad, voel ik me daar echt thuis. Ik heb moeten leren om mijn meningen en vooroordelen los te laten. Want als belegger met een mening kom je niet ver.
Ik zie ze wel, de anderen. Zeg maar mijn collega's of soms tegenstanders. Met de grootste overtuiging vertellen ze dat er een beurscrash aankomt, of een reset, of dat de dollar valt, dat de #Brexit goed is voor Engeland, en dat Nederland ook uit de Euro moet. Of, dat een mondkapje niet helpt. Of juist wel. Ze weten het allemaal 100% zeker.
Bedankt dus nogmaals.
Ik kijk met bewondering naar mensen zoals jij dit iets doen bij en voor een organisatie die het ook beter weet waar het met de wereld heen moet. Jij hebt denk ik een soort roeping gevonden. Een purpose. Dat heeft de wereld nodig.
Maar ook hier werkt statistiek. Niet iedereen kan een roeping hebben. Dat is statistisch gezien onmogelijk.
Reacties