Individualist + conformist

 Hoe langer je buiten Nederland woont, hoe meer je de dingen opvallen die vroeger gewoon voor je waren. Dat hele gedoe met die mondkapjes bijvoorbeeld in Nederland. Daar was en is zoveel weerstand tegen. 

Bijzonder.

Het mondkapje is heel simpel. Oké, of het wetenschappelijk 100% gegarandeerd waterdicht is, of sowieso werkt is niet helemaal bekend. Maar het idee is dat je een mondkapje draagt, niet voor jezelf, maar voor de ander. Daar gaat het om. Je doet het voor de medemens.

En dan de praktijk. Er is weerstand volop. Sommigen geloven er niet in, anderen wel, maar bij al die mogelijke individualistische visies, overheerst het algemene idee, dat je een mondkapje niet hoeft te dragen. Daar conformeert de Nederlander zich aan. We zijn zo divers, maar iedereen doet het zelfde: geen mondkapje dragen.

Tot daar aan toe. Prima.

Maar dan kom je uit Spanje, in de zomer, mondkapje is niet verplicht. Ik draag het wel. En dan kijkt iedereen je aan alsof ik niet normaal ben. Blijkbaar is er een norm, en wanneer je daar van afwijkt dan is het niet goed.

Dat is toch bijzonder voor een individualistisch land. Je zou denken: individualisme: alles is goed. Maar zo werkt het toch niet. Wanneer je afwijkt van de norm wordt je met de nek aangekeken.

Ik merk dit wel op meer plaatsten. Bij beleggen en sparen. Beleggers en spaarders, vooral de particulier, nemen te veel risico. Destijds bij sparen in de gevallen van IceSave, nu laten beleggers zich wijs maken dat er geen alternatief is. De belegger die zich daar niet bewust van is, vindt een tegenstander, de professional, die veel minder risico neemt...

Dit is een boodschap waar je mensen niet snel van overtuigd krijgt. Maar ik begin er nu rekening mee te houden dat dit typisch de Nederlander is: Individualist + conformist. Bij beleggen hoort meer dan gemiddeld risico nemen. Ik lees nieuwsbrieven met de visie dat beginnende beleggers maar moeten leren om dividendbelegger te worden. Rustig opbouwen en dan komt het van zelf goed. Maar dat leidt ertoe dat wanneer die beleggers eenmaal een vermogen hebben opgebouwd, ook de zorgen beginnen. "Ik wil het niet meer verliezen." Die gedachte komt pas na de crash. Dan blijkt dat de belegger die comfortabel zat te beleggen, toch meer risico nam dan zijn eigen profiel toeliet. En dat kan op momenten. We nemen allemaal soms meer risico. Maar, ook bewust? Bij beleggen is dat wel handig. Dat je bewust bent van het risico dat je neemt.

Conformist en belasting betalen. Ik verbaas me altijd wanneer ik in Nederland kwam en parkeer-belasting moest betalen. Tot 's avonds 20:00. De winkels sluiten om zes uur, maar de parkeermeter loopt door tot precies acht uur. En niemand die daar tegen in opstand komt.

...

-- 27 juli 2023. Over individualisme, cultuur en verandering:

Hoe het individualisme terugkeert na een korte pauze in het industriële tijdperk / Paul Graham geeft in zijn post 'Refragmentation' een interessant algemeen beeld van hoe het industriële tijdperk misschien slechts een kort haakje was in de geschiedenis van de mensheid als het gaat om minder individualisme en meer gelijkmatige verspreiding van rijkdom.

Hoe Rockefeller het bij het verkeerde eind had. Individualisme stortte alleen in voor het industriële tijdperk.

Hij zegt: “De late 19e en vroege 20e eeuw was een tijd van consolidatie, vooral geleid door J. P. Morgan. Duizenden bedrijven gerund door hun oprichters werden samengevoegd tot een paar honderd gigantische bedrijven gerund door professionele managers. Schaalvoordelen regeerden de dag. Het leek de mensen destijds dat dit de laatste stand van zaken was. John D. Rockefeller zei in 1880: “De dag van de combinatie is er om te blijven. Individualisme is verdwenen, om nooit meer terug te keren“. Hij bleek zich te vergissen, maar hij leek de volgende honderd jaar gelijk te hebben.” (bron: https://thefourthrevolution.org/wordpress/archives/4716)