Een focus-dag

Een experiment dat zich kan herhalen. Wat gebeurt er wanneer je een dag, onderdompelt in een wereld van iemand anders, of iets anders. In het leven van Nietzsche bijvoorbeeld. 

bron foto

 Freidrich Wilhelm Nietzsche, was een filosoof. Eigenlijk was hij een taalkundige, taalwetenschapper, of filoloog, een kenner of expert van de klassieke talen.

De naam, Freidrich Wilhelm, kreeg hij van zijn ouders, vooral door zijn vader die onder de indruk was van de Pruisische Keizer uit die tijd. Een leuk detail... Maar wat heb je eraan?

Vandaag (gisteren) is een Nietzsche-dag. Een dag alleen maar bezig zijn met een ding, persoon, iets. Zo heb ik nog niet eerder over de tijd nagedacht. wel heb ik langer dat ik mijn werkzame leven anders wil inzichten, sinds het schrijven van De Ondernemende Belegger (dOB), wil ik woensdag gebruiken als gaaf-dag. Alleen maar graven volgens het productieve rad dan in dOB terugkeert.

Het probleem is dat een mens te veel dingen heeft om te willen, om te willen onderzoeken, te willen weten, maar soms moet je een timebox gebruiken. Dat is wat mijn werkervaring heeft opgeleverd. Je zet een zandloper bij je bureau en stopt wanneer het zand naar beneden is gevallen. Een klok gebruiken kan natuurlijk ook.

Beginnen is niet het probleem, afronden en eindigen wel. Dus moet je een manier vinden om het einde kunstmatig op te wekken. Gewoon stoppen aan het eind van de dag.

Een Nietzsche-dag of een willekeurige andere dag, is op vele manieren in te vullen. Hoe zou Nietzsche hierover denken. hoe zou iemand die in 1883 leefde sowieso over iets denken van nu? Is ons leven echt anders dan dat van vroeger?

Niet lang geleden hoorde ik een lezing over Nietzsche, helaas ben ik de auteur vergeten en de boodschap was wel duidelijk: hij werd overschat als filosoof en heeft nauwelijks een legacy achter gelaten. Maar een kleine duik in de tijd, laat toch wel een heel ander beeld zien. Daarover, inhoudelijk later meer.

Nu ga ik verder met mij Nietzsche-dag.

Aan het eind van de dag maak ik de balans op. De nadelen dienen zich aan. De tijd begrenst, en zo las ik bijvoorbeeld iets meer dan de helft van redelijk nieuwe biografie van de denker, van de hand van Sue Prideau (I am Dynamite).

Een focus-dag, denk ik nu is een soort mediteren, mindfulness of isoleren in één. JE zondert je af van de normale wereld, en trekt je terug in een andere wereld. Een korte tijdreis. hoe zou dat voor een biograaf zijn, die zich jaren beweegt in het leven vn iemand anders. En als ik dat zou doen, wie zou ik dan kiezen?

Er gaat een heilzame werking vanuit. Het is een soort vasten, geen nieuws horen, met concentratie op slechts een persoon en zijn of haar leven. Of het 24 uur is, 8 uur of een middag. Als het maar serieus is. Een korte obsessie.

En dan is het over. Dat was de afspraak.

--