Spijt om moederschap
Een maand of wat geleden las ik over een studie (Regretting Motherhood: A Sociopolitical Analysis) van Orna Donath, een Israëlische antropologe die vrouwen had geïnterviewd over het thema van moederschap en spijt.
Emoties behoren tot de psychologie maar hebben ook een betekenis in cultuur en worden door cultuurprocessen gestuurd.
Regret—which is considered to be one of the moral emotions, alongside shame and guilt—comes equipped as well with cultural norms, or feeling rules, prescribing when it is required or unfounded, appropriate or unreasonable. In religion and law, for instance, regret is seen as essential for mediating between crimes, transgressions, and sins in the past and the possibility of a more moral future. It is considered a necessary condition for forgiveness, rehabilitation, and preservation of the social order.
Het onderzoek deed nogal wat stof opwaaien in Duitsland omdat daar de fertiliteitsgraad erg laag is (in tegenstelling tot die van Israël, las ik) maar vooral omdat het thema natuurlijk een taboe is ("de kinderen mogen hier niets van horen") en vooral in Duitsland waar de moederrol- zo begrijp ik - nog weinig feministische invloed heeft ondervonden: je bent pas een goede moeder als je lang zwangerschapsverlof neemt en pas weer je werk oppakt wanneer de kinderen op eigen benen kunnen staan (bij wijze van overdrijving).
Ik denk dat dit onderzoek een precedent heeft geschept, doordat het een dergelijk taboe bespreekbaar heeft gemaakt en dat vele andere onderzoeken en essays zullen volgen. Het laatste woord is hier nog niet over gezegd.
En er valt hier bijzonder veel over te vertellen, tot de meest individuele gevallen (de moeder van de Columbine's of andere kinderen die verschrikkelijke daden hebben begaan) tot een meer algemeen begrip over de gelijkheid tussen de seksen, waar moederschap (in tegenstelling tot vaderschap) wel de belangrijkste vorm is van de ongelijkheid. En hoe verschillende culturen hiermee omgaan.
Wat mij vooral opvalt is de timing van het onderzoek. We leven in een haast revolutionair tijdperk waar alle verworvenheden en zekerheden opzij gezet (kunnen) worden in de hoop dat "we" een nieuwe en betere wereld vinden en daar past ook de spijt van moederschap bij. Dat gevoel moet ook maar eens geuit worden.
Wellicht hebben we straks precies dezelfde wereld in een iets andere vorm. Maar in ieder geval hebben we massaal ons gevoel uitgesproken. Dat heeft opgelucht.
--
2013/07/het-fenomeen-feminist
2012/02/downloading-columbine-by-tim-krabbe
--
9 aug, even een andere geluid, van de schrijfster van The end of men, Karen Rinaldi, Motherhood Isn’t Sacrifice, It’s Selfishness. Ze gebruikt daarbij een actueel argument, How is this selfless? Selflessness implies that we have no skin in the game (Nassim Taleb). In motherhood, we’re all in.:
nytimes.com/2017/08/04/opinion/sunday/motherhood-family-sexism-sacrifice.html
Emoties behoren tot de psychologie maar hebben ook een betekenis in cultuur en worden door cultuurprocessen gestuurd.
Regret—which is considered to be one of the moral emotions, alongside shame and guilt—comes equipped as well with cultural norms, or feeling rules, prescribing when it is required or unfounded, appropriate or unreasonable. In religion and law, for instance, regret is seen as essential for mediating between crimes, transgressions, and sins in the past and the possibility of a more moral future. It is considered a necessary condition for forgiveness, rehabilitation, and preservation of the social order.
Het onderzoek deed nogal wat stof opwaaien in Duitsland omdat daar de fertiliteitsgraad erg laag is (in tegenstelling tot die van Israël, las ik) maar vooral omdat het thema natuurlijk een taboe is ("de kinderen mogen hier niets van horen") en vooral in Duitsland waar de moederrol- zo begrijp ik - nog weinig feministische invloed heeft ondervonden: je bent pas een goede moeder als je lang zwangerschapsverlof neemt en pas weer je werk oppakt wanneer de kinderen op eigen benen kunnen staan (bij wijze van overdrijving).
Ik denk dat dit onderzoek een precedent heeft geschept, doordat het een dergelijk taboe bespreekbaar heeft gemaakt en dat vele andere onderzoeken en essays zullen volgen. Het laatste woord is hier nog niet over gezegd.
En er valt hier bijzonder veel over te vertellen, tot de meest individuele gevallen (de moeder van de Columbine's of andere kinderen die verschrikkelijke daden hebben begaan) tot een meer algemeen begrip over de gelijkheid tussen de seksen, waar moederschap (in tegenstelling tot vaderschap) wel de belangrijkste vorm is van de ongelijkheid. En hoe verschillende culturen hiermee omgaan.
Wat mij vooral opvalt is de timing van het onderzoek. We leven in een haast revolutionair tijdperk waar alle verworvenheden en zekerheden opzij gezet (kunnen) worden in de hoop dat "we" een nieuwe en betere wereld vinden en daar past ook de spijt van moederschap bij. Dat gevoel moet ook maar eens geuit worden.
Wellicht hebben we straks precies dezelfde wereld in een iets andere vorm. Maar in ieder geval hebben we massaal ons gevoel uitgesproken. Dat heeft opgelucht.
--
2013/07/het-fenomeen-feminist
2012/02/downloading-columbine-by-tim-krabbe
9 aug, even een andere geluid, van de schrijfster van The end of men, Karen Rinaldi, Motherhood Isn’t Sacrifice, It’s Selfishness. Ze gebruikt daarbij een actueel argument, How is this selfless? Selflessness implies that we have no skin in the game (Nassim Taleb). In motherhood, we’re all in.:
nytimes.com/2017/08/04/opinion/sunday/motherhood-family-sexism-sacrifice.html
Reacties