Sociale controle
Het internet nalezend over de Benno de pedofiele zwemleraar, kwam ik de opmerking tegen dat ieder land, iedere cultuur wel een dergelijk geval kent.
Maar er zijn ook verschillen. Zou dit ook in Spanje gebeurd kunnen zijn dat een zwemleraar die contact heeft (gehandicapte) kinderen een pedofiel blijkt te zijn. JA en Nee, denk ik dan. Natuurlijk iedere cultuur heeft zijn versie van…, maar waar zitten nu precies de verschillen.
Een van de verschillen zit in de cultuur van de sociale controle. Die is ook overal, maar er is een groot verschil tussen Nederland en Spanje als het gaat om sociale controle. In Nederland is die controle minimaal omdat deze door tolerantie (en onverschilligheid) naar de achtergrond is verdwenen. Sociale controle in Nederland is vaak beperkt tot de gezonde vooroordelen met goed en kwaad als stereotypen. “Een Nederlandse zwemleraar is meestal wel goed, een allochtoon moet je voor uit kijken.”
In Spanje is de sociale controle veel scherper. Men geeft niet zomaar zijn kind aan iemand mee als die niet eerst grondig sociaal is onderzocht. Roddelen staat aan de basis van dit proces. In Nederland is roddelen een selectief verschijnsel van bepaalde bevolkingsgroepen – intellectuelen zijn er allergisch voor – terwijl in Spanje roddelen nog een echte functie heeft. Namelijk, het onderzoeken wat iemands achtergrond is.
Zo worden nieuwkomers allereerst onderzocht; “waar komt die vandaan, wie kent hem?”, etc, etc.
De sociale controle zorgt ook voor een netwerk en wie zich in dat netwerk bevindt wordt zodoende geïnformeerd. In het Spaans heet dat: “enterarse” ofwel op de hoogte zijn van iets.
In Nederland is dit een soort provincialisme wat verdreven is door de moderniteit, maar in Spanje is het nog steeds functioneel.
Een pedofiele zwemleraar, het kan hier in Spanje ook voorkomen. Maar men is eerder op de hoogte.
Maar er zijn ook verschillen. Zou dit ook in Spanje gebeurd kunnen zijn dat een zwemleraar die contact heeft (gehandicapte) kinderen een pedofiel blijkt te zijn. JA en Nee, denk ik dan. Natuurlijk iedere cultuur heeft zijn versie van…, maar waar zitten nu precies de verschillen.
Een van de verschillen zit in de cultuur van de sociale controle. Die is ook overal, maar er is een groot verschil tussen Nederland en Spanje als het gaat om sociale controle. In Nederland is die controle minimaal omdat deze door tolerantie (en onverschilligheid) naar de achtergrond is verdwenen. Sociale controle in Nederland is vaak beperkt tot de gezonde vooroordelen met goed en kwaad als stereotypen. “Een Nederlandse zwemleraar is meestal wel goed, een allochtoon moet je voor uit kijken.”
In Spanje is de sociale controle veel scherper. Men geeft niet zomaar zijn kind aan iemand mee als die niet eerst grondig sociaal is onderzocht. Roddelen staat aan de basis van dit proces. In Nederland is roddelen een selectief verschijnsel van bepaalde bevolkingsgroepen – intellectuelen zijn er allergisch voor – terwijl in Spanje roddelen nog een echte functie heeft. Namelijk, het onderzoeken wat iemands achtergrond is.
Zo worden nieuwkomers allereerst onderzocht; “waar komt die vandaan, wie kent hem?”, etc, etc.
De sociale controle zorgt ook voor een netwerk en wie zich in dat netwerk bevindt wordt zodoende geïnformeerd. In het Spaans heet dat: “enterarse” ofwel op de hoogte zijn van iets.
In Nederland is dit een soort provincialisme wat verdreven is door de moderniteit, maar in Spanje is het nog steeds functioneel.
Een pedofiele zwemleraar, het kan hier in Spanje ook voorkomen. Maar men is eerder op de hoogte.
Reacties