Librisprijs 2009 - Dimitri Verhulst
BN De Stem stond bovenaan in Google nieuws met dit bericht.
AMSTERDAM - De Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst heeft gisteravond de Libris Literatuurprijs 2009 gewonnen met zijn boek Godverdomse dagen op een godverdomse bol. De prijs is tijdens het traditionele galadiner in de Spiegelzaal van het Amstel Hotel in Amsterdam uitgereikt.
Aan de prijs is een bedrag van 52.500 euro verbonden. Het is na Hugo Claus de eerste keer dat een Vlaming bekroond wordt met deze prestigieuze literatuurprijs.
NOS voegt hier aan toe dat:
Directeur Paul Kleingeld van Libris maakte bekend dat de regels voor de Libris Literatuurprijs worden aangepast.
Voortaan komen boeken die in eigen beheer worden uitgegeven en die voor een groot deel uit illustraties bestaan niet meer in aanmerking voor de prijs.… Wat dit te maken heeft met het boek van Verhulst is me een raadsel.
Het NRC heeft het over:
Een donderslag bij heldere hemel. Zo noemde jurylid Mark Cloostermans de gisteravond met de Libris Literatuurprijs bekroonde roman … van Dimitri Verhulst, maar die kwalificatie gold evenzeer voor de toekenning van de prijs aan Verhulst….WANT:
De grote favoriet voor de prijs was immers niet de 36-jarige Vlaming, maar Charlotte Mutsaers en haar lovend ontvangen roman Koetsier herfst. Mutsaers erkende voor aanvang van de uitreiking moeite te hebben met haar rol als favoriet en zei te hopen dat zij ‘wijs, volwassen en onrancuneus’ op een eventuele teleurstellende uitslag zou reageren.
…
Juryvoorzitter Ivo Opstelten zei: ‘behalve als geschiedenis van een haperende mensheid valt het ook te lezen als een weergaloze stijloefening". De jurykeuze was unaniem, al was er "tot op het bot gestreden." De andere genomineerden waren Rob van Essen (Visser), Anna Enquist (Contrapunt), Arnon Grunberg (Onze oom) en Robert Vuijsje, die een week eerder nog de Gouden Uil won met Alleen maar nette mensen.
Onlangs las ik een recensie van het boek De Leraar van Bart Koubaa (De Telegraaf: “de Objectieve waarheid bestaat niet,” dat blijkt als je de werking van een gesloten systeem als een school observeert in extreme situaties…), ik begreep dat het een soortgelijk boek was als De Visser van Rob van Essen die ook genomineerd was voor de Librisprijs. Echter het boek van Koubaa tekent het tijdsbeeld beter… (alsdus mijn interpretatie van de recensie).
Bij Mutsaert gaat het als ik een recensie van de Volkskrant heb begrepen over – “De creatieve explosie die Koetsier Herfst heet, naar een melancholiek gedicht van die heerlijke Osama, een titel die ‘vitaliteit met vergankelijkheid verzoent’, is de halsstarrige verdediging van de stelling dat ‘er maar één realiteit is, die van jezelf’,
Er is maar een realiteit.
Dus ook het tijdsbeeld. Realiteit ben je zelf.
Het boek van Verhulst wil m.i. niet verkopen in die zin.
Ik zou zeggen – dat het boek ons terugbrengt naar de natuur. Probeer maar eens met je linkerhand te schrijven als je rechts bent, dat bedoel ik. Er is geen boodschap, maar als je het boek van Verhulst leest, dan denk je, Oh, dit zijn wij… hier komen we vandaan, dit is onze afkomst.
Het zal allemaal beter gaan, maar rustig aan, want zo snel verandert het allemaal niet.
Andere posts over hetzelfde onderwerp:
http://mcenv.blogspot.com/2009/03/librisjury-oordeelt.html
--
Een paar maanden later (14 dec 2009) wint "Schilder-schrijver" Charlotte Mutsaers de P.C. Hooftprijs 2010.
... De 67-jarige auteur van romans als Koetsier herfst en Rachels Rokje is de eerste vrouw sinds Hella Haasse (1983) die de prijs voor proza krijgt. Volgens de jury van de P.C.Hooftprijs, is Mutsaers’ werk ‘een groot impliciet pleidooi voor de verwondering, de betovering, de onbevangenheid, het enthousiasme.’ Haar proza is ‘onmiskenbaar het werk van een dubbeltalent. Zo geduldig als een schilder de materiële wereld beklopt en aftast, zo precies plooit Mutsaers haar teksten rondom concrete voorwerpen als een rok, een dennenappel of een mobiele telefoon.’
De jury schrijft in haar rapport dat Mutsaers de prijs voor haar verhalend proza krijgt, maar ‘dat het onmogelijk is om haar romans los te denken van essaybundels als Paardejam en Zeepijn. Haar speelse essayistiek ligt in het verlengde van haar verhalend proza, en vice versa.’ Eerder dit jaar was Mutsaers’ roman Koetsier Herfst de grote favoriet voor de Libris Literatuurprijs, die uiteindelijk naar Dimitri Verhulst ging.
Literatuur ontstaat door associatie, heeft Mutsaers (Utrecht, 1942) vaak gezegd, en schrijvers lijden per definitie aan betrekkingswaan... Fictie is volgens Mutsaers ‘een streven naar zelfinzicht’, en zo legt de ik-figuur in De markiezin (1988) in een naar alle kanten uitwaaierend tweegesprek met een vriendin de verhouding met haar ouders bloot. In de even experimenteel gestileerde en gecomponeerde roman Rachels rokje (1994) wordt de jeugd beschreven van het romantische meisje Rachel Stottermaus dat worstelt met de liefde voor een leraar én voor haar vader die op een kwade kerstavond werd doodgeschoten omdat hij ‘fout’ was in de oorlog. Zware kost, maar opgediend met de springerige monterheid die een zelfverklaarde ‘Lichte Schrijver’ als Mutsaers bewonderenswaardig maakt.
(Schrijft de NRC)
Op de TV hoor ik haar zeggen: Vrouw-zijn is niet mijn sterkste identiteit. En de journalist zegt dat ze nu de norm is, waar ze zich vaak tegen afgezet heeft.
AMSTERDAM - De Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst heeft gisteravond de Libris Literatuurprijs 2009 gewonnen met zijn boek Godverdomse dagen op een godverdomse bol. De prijs is tijdens het traditionele galadiner in de Spiegelzaal van het Amstel Hotel in Amsterdam uitgereikt.
Aan de prijs is een bedrag van 52.500 euro verbonden. Het is na Hugo Claus de eerste keer dat een Vlaming bekroond wordt met deze prestigieuze literatuurprijs.
NOS voegt hier aan toe dat:
Directeur Paul Kleingeld van Libris maakte bekend dat de regels voor de Libris Literatuurprijs worden aangepast.
Voortaan komen boeken die in eigen beheer worden uitgegeven en die voor een groot deel uit illustraties bestaan niet meer in aanmerking voor de prijs.… Wat dit te maken heeft met het boek van Verhulst is me een raadsel.
Het NRC heeft het over:
Een donderslag bij heldere hemel. Zo noemde jurylid Mark Cloostermans de gisteravond met de Libris Literatuurprijs bekroonde roman … van Dimitri Verhulst, maar die kwalificatie gold evenzeer voor de toekenning van de prijs aan Verhulst….WANT:
De grote favoriet voor de prijs was immers niet de 36-jarige Vlaming, maar Charlotte Mutsaers en haar lovend ontvangen roman Koetsier herfst. Mutsaers erkende voor aanvang van de uitreiking moeite te hebben met haar rol als favoriet en zei te hopen dat zij ‘wijs, volwassen en onrancuneus’ op een eventuele teleurstellende uitslag zou reageren.
…
Juryvoorzitter Ivo Opstelten zei: ‘behalve als geschiedenis van een haperende mensheid valt het ook te lezen als een weergaloze stijloefening". De jurykeuze was unaniem, al was er "tot op het bot gestreden." De andere genomineerden waren Rob van Essen (Visser), Anna Enquist (Contrapunt), Arnon Grunberg (Onze oom) en Robert Vuijsje, die een week eerder nog de Gouden Uil won met Alleen maar nette mensen.
Onlangs las ik een recensie van het boek De Leraar van Bart Koubaa (De Telegraaf: “de Objectieve waarheid bestaat niet,” dat blijkt als je de werking van een gesloten systeem als een school observeert in extreme situaties…), ik begreep dat het een soortgelijk boek was als De Visser van Rob van Essen die ook genomineerd was voor de Librisprijs. Echter het boek van Koubaa tekent het tijdsbeeld beter… (alsdus mijn interpretatie van de recensie).
Bij Mutsaert gaat het als ik een recensie van de Volkskrant heb begrepen over – “De creatieve explosie die Koetsier Herfst heet, naar een melancholiek gedicht van die heerlijke Osama, een titel die ‘vitaliteit met vergankelijkheid verzoent’, is de halsstarrige verdediging van de stelling dat ‘er maar één realiteit is, die van jezelf’,
Er is maar een realiteit.
Dus ook het tijdsbeeld. Realiteit ben je zelf.
Het boek van Verhulst wil m.i. niet verkopen in die zin.
Ik zou zeggen – dat het boek ons terugbrengt naar de natuur. Probeer maar eens met je linkerhand te schrijven als je rechts bent, dat bedoel ik. Er is geen boodschap, maar als je het boek van Verhulst leest, dan denk je, Oh, dit zijn wij… hier komen we vandaan, dit is onze afkomst.
Het zal allemaal beter gaan, maar rustig aan, want zo snel verandert het allemaal niet.
Andere posts over hetzelfde onderwerp:
http://mcenv.blogspot.com/2009/03/librisjury-oordeelt.html
--
Een paar maanden later (14 dec 2009) wint "Schilder-schrijver" Charlotte Mutsaers de P.C. Hooftprijs 2010.
... De 67-jarige auteur van romans als Koetsier herfst en Rachels Rokje is de eerste vrouw sinds Hella Haasse (1983) die de prijs voor proza krijgt. Volgens de jury van de P.C.Hooftprijs, is Mutsaers’ werk ‘een groot impliciet pleidooi voor de verwondering, de betovering, de onbevangenheid, het enthousiasme.’ Haar proza is ‘onmiskenbaar het werk van een dubbeltalent. Zo geduldig als een schilder de materiële wereld beklopt en aftast, zo precies plooit Mutsaers haar teksten rondom concrete voorwerpen als een rok, een dennenappel of een mobiele telefoon.’
De jury schrijft in haar rapport dat Mutsaers de prijs voor haar verhalend proza krijgt, maar ‘dat het onmogelijk is om haar romans los te denken van essaybundels als Paardejam en Zeepijn. Haar speelse essayistiek ligt in het verlengde van haar verhalend proza, en vice versa.’ Eerder dit jaar was Mutsaers’ roman Koetsier Herfst de grote favoriet voor de Libris Literatuurprijs, die uiteindelijk naar Dimitri Verhulst ging.
Literatuur ontstaat door associatie, heeft Mutsaers (Utrecht, 1942) vaak gezegd, en schrijvers lijden per definitie aan betrekkingswaan... Fictie is volgens Mutsaers ‘een streven naar zelfinzicht’, en zo legt de ik-figuur in De markiezin (1988) in een naar alle kanten uitwaaierend tweegesprek met een vriendin de verhouding met haar ouders bloot. In de even experimenteel gestileerde en gecomponeerde roman Rachels rokje (1994) wordt de jeugd beschreven van het romantische meisje Rachel Stottermaus dat worstelt met de liefde voor een leraar én voor haar vader die op een kwade kerstavond werd doodgeschoten omdat hij ‘fout’ was in de oorlog. Zware kost, maar opgediend met de springerige monterheid die een zelfverklaarde ‘Lichte Schrijver’ als Mutsaers bewonderenswaardig maakt.
(Schrijft de NRC)
Op de TV hoor ik haar zeggen: Vrouw-zijn is niet mijn sterkste identiteit. En de journalist zegt dat ze nu de norm is, waar ze zich vaak tegen afgezet heeft.
Reacties