Elke verandering begint met een visie

Elke verandering begint met een visie. Nu waren er twee soorten visies had ik me laten vertellen. Ik had via mijn werk een cursus gevolgd. Ik moet zeggen veel van wat ik geleerd heb, heb ik te danken aan mijn werk. Van die bedrijfstrainingen, je weet wel. Er waren momenten dat ik dacht, “ach over een maand ben ik alles weer vergeten.” Met veel cursussen was dat ook zo, maar met deze niet. Ik kan me niet meer herinneren hoe de cursus heette, alleen dat ze gegeven werd door een psychologe, Marie-Jose heette de vrouw die voorin de klas stond. Sommige visies beschrijven een beeld van de toekomst en eventueel aangevuld met jouw rol daarin. “Waar zie je jezelf over tien jaar. Wat doe je dan?” Met vrienden van ons hebben we ooit een soortgelijk experiment uitgehaald. We zouden voor ieder van ons opschrijven waar we denken te staan over tien jaar en tegelijkertijd noteerden we wat we van de anderen dachten. Dat zijn op zich gevaarlijke oefeningen. Je moet het lot niet tarten. Volgens mij zijn de tien jaar inmiddels verstreken. De enveloppen zijn zoek geraakt. Zal ik maar zeggen. De andere visie betreft een heel ander soort beeld. Niet een statisch beeld van wat je denkt van de wereld over vijf of tien jaar. Een soort trendanalyse zoals de cashless-society of de paperless-office, maar een beeld van het proces; een duur woord voor “wat je allemaal kan doen.” Als het gaat om veranderen dan is het nemen van een eerste stap een vereiste. Maar welke stap? Stel je ziet een probleem. Dit zou nog onderdeel van de visie kunnen zijn. Mijn eigen visie op mijn ontwikkeling. Ik ben geen ondernemer, maar dat wil ik wel worden. Wat is nu – gegeven deze uitdaging – een stap die je kan nemen? Stoppen met de baan die je in het onderhoud voorziet? 

Het werken voor een (groot) bedrijf is funest voor de aspirant ondernemer. Er zijn mensen die doen beide, die gaan ’s avonds beginnen met een website en overdag werken ze voor de baas. Ergens is er dan een kantelpunt – de eerste bezoeker die contact zoekt via Internet en een vage opdracht die zo ontstaat… en verderop in de route neemt men dan ontslag. In de werksfeer klinkt dat saai, maar het principe werkt overal. Stel je bent je relatie een beetje beu en je verlangt naar een avontuur. Of je wilt verandering. Je zegt dan niet direct tegen je partner: “ik ben de sleur zat. Ik houd niet meer van je.” Nee je gaat eerst op zoek naar een andere vrouw (in mijn geval als man zijnde). Als je dat “geregeld” hebt, neem je afscheid van je eigen vrouw. Cultuurtechnisch is dit echter funest. En dan vooral in de vertaling naar de werkomgeving. Als je eerst geleidelijk iets anders zoekt en dan pas de overstap durft te maken ontwikkel je niet de broodnodige ondernemerskenmerken. Een andere gedachte is dat je eerst nadenkt of je wel een ondernemer bent. Of het in je bloed zit, hoe de ervaring op dat vlak in de familie heerst… Is ondernemerschap erfelijk. Best mogelijk. 

Zo vader zo zoon, of de appel valt niet ver van de boom. 

 Na de cursus ging ik nadenken over mijn visie. Niet meer dat toekomstbeeld, maar van de weg ernaartoe. De weg naar ondernemerschap. En, zo besloot ik, bestond mijn visie eruit dat ik eerst moest stoppen met mijn baan die al die zekerheid had gegeven al die jaren. Als een kind in de crèche had ik al die jaren rond gelopen, maar ik kon nauwelijks mijn eigen broek ophouden. “je bent wel een tikje negatief,” zei iemand me toen ik mijn juist verworven visie eens overbracht ter toetsing hoe deze over zou komen. Toen ik eenmaal de moed had dacht ik er ook niet langer over na. En zo kwam ik op een dag thuis, zonder werk. “Had je mij daar vooraf niet over kunnen informeren?” Toen voelde ik me zo stom. Ik was al die tijd bezig geweest met mijn persoonlijke verandering en ik was vergeten dat mijn vrouw er ook misschien iets zinnigs over wilde zeggen. Of in ieder geval er bij betrokken zou willen worden. “We hebben net een nieuw huis gekocht, mede omdat we nog lange tijd twee salarissen zouden hebben. Toch? Het kan wel zo, maar… zo abrupt.” De beste veranderingen gaat abrupt. De aanpassing volgt later wel, als een schaduw... Een jurist was niet vaak sprakeloos, maar in dit geval zei ze niet veel. “Onbegrijpelijk.” Tja veranderen is natuurlijk nooit leuk, vooral voor diegenen met wie je getrouwd bent.